''Efendim Komutanım . ''

''Eylül odama gelebilirmisin ''demişti. O an bana kal geldi sesi o kadar soğuk o kadar ruhsuz ki bir durum olduğunu anlamıştım O yüzden bir an önce gidip öğrenmek istiyordum. Hemen toparlandım hızlı adımlarla komutanın odasına doğru yola çıktım.

Kapıyı çalmak istemez gibi çalışmıştım. Her zamanki gibi geçen gün ki neşeli halimden eser yoktu.Komutan içeri çağırdığında içerde birileri olduğunu gördüm.

-Adsız , emredin komutanım ''. dedim.

-Siz çıkabilirsiniz ''dedi. onlar çıkınca eliyle koltukları işaret etti.Yüzü asık neşesi yoktu. Aslında pamuk gibi adamdı.

''Eylül , Ankara'dan yazı geldi''. Dedi. Bende gayri ihtiyari ,

''Bir yazımı bekliyorduk . Komutanım ''dedim.

''Yok beklemiyorduk ama birinden birşey bekliyordum . Eğitim alman için oraya gitmen gerektiği yazıyor. :Çok üzülmüştüm hem Ali komutanımdan hemde Suzan hanımefedinden ayrı kalıcaktım. Zaten kimsem yoktu iyice kimsesiz kalıcaktım. yüzüm düşmüştü cevap dahi vermemiştim. Yarın oraya gitmemi yazan yazıyı bana uzattı.

''Bugün toparlan bende Suzana haber verdim. Akşam yemek bizde yeriz sonra döner devam edersin . Bizlerede veda yemeği olur ''dedi.

Yüzüne baktım maskem ağzımdaydı. Nefes alamadığımı farkettim hemen çıkardım. Derin bir nefes aldım. Gözümden bir damla yaş düştü.Sadece kafamı sallayıp izin isteyip çıktım.Kaldığım bölüme ilerleledim kafamda ne bir düşünce ne de bir fikir vardı. Sadece boş boş yürüdüm. Odaya varmıştım çok bir eşyam yoktu. Daha öncede söylediğim gibi kamuflajdan giydiğimden fazla kıyafetimde yoktu.O yüzden toparlanmam 1 saaatimi almıştı. Yarın giyceğim kamuflajlarımla akşam giyceğim kıyafetlerim dışında birşey bırakmamıştım.Yatağa uzanıp boş boş saatlerce tavanı izledim. Ne Geceden haber vardı. Nede işler yolundaydı. Hazırlanıp kapıdan çıktım ilk defa arabayla komutanın evine doğru yola koyuldum. Çiçekle tatlı almayı ihmal etmedim. Arabayı parkedip aldıklarımı yanıma alıp kapıya yola koyuldum. Kapıyı çaldımda ilk defa bu kadar acı vermişti . Bu kapının sesi bana birşey düşünemiyordum.

Kapı açıldığında Suzan hanımın her zamanki enerjisi yoktu. Ama bana sıkıca sarılmayı ihmal etmedi. Kadının kollarımda ağladığını farketmiştim. Bu sebeple ayrılamamıştım. Ne diceğimi ne yapacağımı bilemiyordum. Benden ayrılıp lavaboya doğru ilerledi. Geldiğinde sofraya doğru geçti. Komutana seslendi. Komutan üst kattan inip yanımıza geldi.

''Hoşgeldin Eylül''. Dedi . Buruk bir şekilde hüzünlü bir ses tonuyla

''Hoş buldum komutanım''Dedim. Sofraya oturduk kimse konuşmuyordu. Suzan hanım bile sesini çıkarmıyordu. Komutanım ilk defa sofrada konuşarak söze başladı.

''Durumun bizide senide üzdüğünü farkındayız ama olması gereken bir gün olucaktı.İkimizinde gönlünden geçen gitmemem ama bunu durduramayız senin hayallerinin önüne geçemeyiz. Sen bırakmıcağımızı bilmeni isteriz. Gönlümüzde orda görev yapman ama dağlara çıkmamandan yana bunada engel olamıcağımızı biliyoruz. Kendine çok dikkat etmen gerek . Dedi.

Tamam dercesine başımı salladım. Ama konuşamıyordum . Konuşcak birşey yoktu içimizdeki hüzün hepimizin aynıydı. Sofradan kalkmadan son akşam sohbetimizi yaptık.Yinede güzel bir akşam yemeği olmuştu . Saat ilerledikçe hepimiz biraz daha olanları sindirmiştik. Gitme vakti geldiğinde kapıda Suzan hanım sıkıca sarıldım.

''Hakkınızı helal edin üstümde emeğiniz çok siz benim olmayan annemsiniz bunu sakın unutmayın. ''Dedim . bir hırçırık duydum göğüsümde benden kısa olduğunu o an farketmiştim. Ondan ayrılıp komutana yönelmiştim.Komutanın elini öptüm kendine doğru çekip oda bana sarılmıştı.Nasıl gidicektim. Yalnızlığın en güzel yanıydı gidip kalmalar. Şimdi onlarla bu kadar samimi olduktan sonra çok zor geliyordu. Komutandan ayrılıp bir ayrılık konuşması yapmak istedim.

''Komutanım hakkınızı helal edin siz olmasaydınız ben var olamazdım. En kısa sürede sizleri ziyarete geleceğim demiştim.

''Yarın seni ben götüreceğim bir askerde arabanı getirir arkadan sahipsiz olduğunu düşünmesinler. En ufak sıkıntıda beni arıyorsun tamam mı ?. Dedi.

Başımı salladım kapıda dışarı kendimi resmen fırlatmıştım. Biraz daha kalsaydım ağlamaya başlıcaktım. Arabaya gidip hızla çalıştırıp gitmek istiyordum. Başka birşeyle ilgilenip kafamı dağıtmam gerekiyordu. Hızla askeriyeye sürdüm. İçeri girdiğimde Arabayı otoparka bırakıp askeriyenin içinde bir tur attım. Burda son günümdü ve burayı özlücektim. Odama çekip duş alıp yatağama uzandım. Stresten mi yoksa üzüntüden mi hemen uyumuştum . Sabaha karşı 4 te uyanmıştım kalan son eşyalarımı toparlayıp kıyafetlerimi Ahmet'in yardımıyla arabaya yerleştirdim. Ahmet'lede vedalaştık.Ordanda komutanın odasına doğru ilerledim. Saat çok erkendi ama ben kapıda komutanın gelmesini bekliyordum.

Saat 6 da komutan bölüğe geldi.Odasına doğru ilerlerken beni gördü. ,

'' Birilerini uyku tutmadı heralde ''Dedi.

''Evet komutanım ''dedim.

Biraz çıkacığımızı belirtti ben orda beklemeye devam ettim. Günlük rutin işleri postasında ki askelere bildirdi. Kapıda gördüğümde daha çok hüzünlenmiştim. Arabamın anahtarını istedi uzattım bir tane askeere hangi askeriye olduğunu söyledi. Bizde beraber çıkıp askeri araçla yola koyulduk. Yol boyunca bu zamana kadar geldiğimden beri yaptıklarımı birbirimize kattıklarımız üstüne bir sohbet geçirmiştik. Askeriyeyi gördüğümde içimde biraz olsun bir heycan olmadı dersem yalan söylerdim. Ama buruk bir heycandı.Kapıya doğru giriş yaptık araçtan dolayı durdurmadılar. Direk komutanın olduğu bölümün önüne gelmişti. Araçtan indik. Kapıda askerler dışında maskeli biri vardı. Ama yüzüne bakmamıştım. Kapıya doğru yöneldiğimizde o yeşilleri görmüştüm. 7 gündür görmeyi beklediğim . Asker selamı verince bende aynı şekilde karşılık verdim.

''Hoşgeldiniz , size eşlik edeyim komutanım . '' dedi.

''Dönmüşsünüz Gece nasıldı görev bir sorun çıkmadı demi ''dedi. Bir sorun olmadığını görevin bazı durumlarıyla komutanla sohbet ederken ilerlediler. Bende arkadalarından onları takip ediyordum. Komutanın odasına geldiğimizde asker kapı açıp selam verdi. Hep birlikte içeri girdik. Kapı kapatıldığında ikimiz birden masklerimizi indirdik. Komutan diğer komutanın yanına doğru ilerken Gece tekmil verdi.

''Ömer Öztürk , Ankara ''dediğinde ben ona doğru baktım. Oda benden ses çıkmayınca bana doğru döndü . Adını söylemişti. Benim yanımda maskeside yoktu. Maskesiz görmeye alışmıştım ama adını ilk defa duyuyordum. Karşıdan kaş göz yaparak beni kendime getirtti.

''Eylül Yılmaz , İzmir '' diye tekmil verdim. Komutan koltukları işaret ettiğinde Gece Ali komutanımın karşısına oturdu. Bende yanındaki koltuğa geçmiştim.

''Hoşgeldin Eylül ben Ahmet komutan bölüğünüzün komutanıyım. ''Dedi.

''Memnun oldum komutanım ''. dedim. Kendi aralarında sohbete başladılar. Askeri durumlarla ilgili derinlemesine sohbet ettiklerinden 1 saat sonra artık Ali komutan için dönüş vaktiydi.

''Benim geri dönmem gerek artık ordaki işleride takip etmeyelim. Çoçuklar bize biraz izin verirseniz . Ahmet komutanınızla bir şey konuşacağız.''.Dedi.

''Eylül bugün yerleşirsin yarın sabah buraya gelirsin görev planın ile ilgili konuşuruz''Dedi Ahmet komutanda.

''Emredersiniz komutanım ''. Dedim.

Başımızla selamlayıp odadan ayırlıp kapıda bekledik. Yan yana duruyorduk . Ama hiç konuşmuyorduk. Ben konuşamıyordum dilim tutulmuştu. Onunda benden kalır yanı yoktu. Biz komutanları beklerken gidip konuşmak için can atıyorduk.

Ali komutandan....

''Ahmet lafı uzatmak vaktini almak istemem. Eylül benim kızım gibi gönülden bağlıyız bir birimize ben onun dağlara gitmesini istemiyorum. Ben vazgeçiremedim sen yaparsın. Her hangi bir durumda beni arıyorsun. Ömer'le bu konuşmaları daha önce yaptık ama kardeşin sorumlu diye sende sorumlu değilsin sanma . Size kızımı emanet edip gözüm arkada gitmek istemiyorum '':

''Merak etmeyin komutanım , Ömer siz gelmeden önce geldi aranızda geçenleri ve daha bir kaç durumla ilgili beni bilgilendirdi. Onunda düşüncesi bu yönde emanetinize gözümüz gibi bakıcaz.''Dedi.

''Umarım Ahmet umarım''. Diyip odadan çıktı .

Adsızdan....

İki komutanda karşımıza dikilmiş bize bakıyorlardı. Aralarında veda ettikten sonra Ali komutan Gece'yle selamlaştı. Ardından bana dönüp ;

''En ufak birşeyde beni arıyorsun, ne zaman istersen geliyorsun kendine dikkat ediyorsun Eylül ''. Dedi

Aynı bir baba gibi hem koruyordu hem kızıyordu.

''Emredersiniz komutanım''dedim.

Aşağıya indiğimizde araç kapıdaydı. Komutan araca binip yola çıkmıştı.

''Komutanım ben adsıza kalacağı yeri gösterip eşyalarını aldıralım.Yarın sizlerle geri kalanı halledersiniz ''Dedi.

''Tamamdır Gece''dedikten sonra biz selam verdik. Oda odasına doğru yola çıktı. Nihayet ikimiz kalmıştık.

''Hadi gel''dedi.

Ben bence bu durumu çok büyütüyordum. Çünkü kendisinin bu durumla yakından uzaktan alakası yoktu. Soğuk nevale ne olcak diye hayıflanırken birden durdu arkadasını döndü.

''Anlamadım ne dedin ''dedi. Ben onu içimden söylediğimi umuyordum . Ama gözleri gülüyordu. O an anladım içimden söylemediğimi bende hemen konuyu çevirmek için.

''Ne kadar uzakmış komutanım ''. Dedim.

Kafasını sallayıp ilerledi. Kalacağımız bölüme geldiğimizde yalnız olmadığımızı anlamıştım. Başka kadın askerlerde vardı. Oh be canına yandıklarım . Onları görünce gururlanmıştım. Oldukları bölüme ilerleyince herkes bir halini tavrunı toparlamıştı. İçlerinden biri hemen bizim yanımıza geldi.

''Emredin komutanım''diyerek selam durdu.

''Adsız bir süre sizlerle burada kalıcak. Ama yalnız olması lazım özel bir eğitimde yüzünü kimse göremez. ''Dedi.

''Emredersiniz komutanım ''Dedi.

Gece bana dönüp beni biraz kenara çekerek ''Ben şimdi gidiyorum sende telefonum var bir şey olursa beni ararsın. Bir ihtiyacın olursa da mutlaka ara yarın komutanın odasında görüşücez. Eşyalarında birazdan getirirler.'' dedi.

''Tamam komutanım ''dedim.

O giderken ben arkadasından bakakaldım. Demin yazımıza gelen asker Gece gidince yanıma geldi. Selam verip ;

''Esra Çelik , Antalya izninizle sizi odanızı gösteriyim komutanım ''dedi.

Sadece kafamı salladım o önden ben arkadan ilerledim. Yolda geçen herkes selam duruyordu. Kaldığımız bölüm bütün odaların sonundaydı sessiz sakin duruyordu. Geldiğim yerden ufaktı ama önemli değildi. Zaten odayla çok işim olmuyordu. İzin isteyip yanımdan ayrıldı .Bende odaya bakarken kapı çaldı.

''Gir ''diye seslendim.

Kapı açıldı eşyalarımı ve arabanın anahtarını getirmişlerdi.Teşekkür edip gönderdim. Yapıcak başka işim olmadığından eşyalarımı yerleştirdim. Duş almak için kıyafetlerimi hazırladım. Kapıyı kilitledim duşa girdim. Çıkıp giyindikten sonra kahve içmek için maskemi takıp kantin aramak için çıktım. İlk izinde kendime kahve için ekipmanları almam gerekicekti. Koridorda asker kızlar vardı hepsi selam durup bana dikkatlice bakıyorlar. Dışarı çıktığımda bana odayı gösteren kızı gördüm.

''Esra '' diye seslendim. Hemen yanıma gelip selam durup

''Emredin komutanım ''dedi.

''Kantin ne tarafta''Dedim.

''Karnınız açsa size yemek getirelim komutanım ''.Dedi.

''Yok kahve içicektim ''Dedim. Yemekle aram yoktu.

''İzniniz olursa siz oturun komutanım biz halledelim''Dedi . İlk günden birşeyler istemek istemiyordum.

Kibarca ''Zahmet olmasın ''dedim.

''Ne zahmeti komutanım ''diyip hızlıca gözden kayboldu. Aferin takdir ettim. Saygılı ve hızlıydı Kızlar oturuyordu. Dışarda masaların olduğu bölüm benim geldiğim yere benziyordu. Sadece çok daha fazla masa bulunuyordu.

Esra kahveyi getirmişti ama ben bu maskeyle bu kadar insanın içinde bunu içemezdim. Teşekkür edip odaya yöneldim. Tek rahat ediceğim yer orasıydı. Yatağın kenarında duran çalışma masasına oturup bir sigara yakıp kahve mi içtim. Telefona gelen sesle hemen elime aldım.Mesaj Gecedendi

-Musaitmisin.

-Emredin komutanım.

-Çoçuklar geldiğine inanmıyor. Bulut seni görmek istiyormuş . Sizin bölümün gerisinde bizim kaldığımız yer buraya gelebilirmisin . Demişti.

-Tabi komutanım diye yanıtlayıp hemen odadan çıktım. Ben çıkınca dışardaki gözler bir bilgi almak ister gibi yüzüme bakıyorlardı ama birşey soramıcakları için sadece bakıyolardı.