Bembeyaz ışıkların içinde gözlerimin netlemesi çok zor oluyordu. Ne kadardır uyuyordum ben ne zamandan beri burdaydım . Ali komutanım, Gece biliyormuydu bilse gelmezmiydi. Görevdeydi nasıl gelcekti. Kendimle savaşırken yavaşça kalktım kapıda bir asker olduğunu farkettim. Mobilyalara tutunarak askere doğru ilerledim. Kapıya açıp yakın olan koltuğa kendimi attım. Kapının açıldığını görünce asker içeri doğru gelip selam durdu.

"Geçmiş olsun komutanım , bir şey mi istemiştiniz."

"Yok bir şey istemiyorum. Doktoru çağırırmısın" dedim. Başıyla selamladı çıktı doktorlar gelene kadar yerime yattım.

İçeri bir kaç tane birden girmişti.

"Merhaba Eylül hanım " dedi lafını kestim .

" Kapıyı kapatırmısınız adımı söylemeyin lütfen adsız lakabımdır . Görev gereği bilinmemesi lazım"

"Tamamdır maskenizi hiç açmadık komutanınız belirtti. Durumunuz iyi sırtınızda ve bacağınızdan kurşunları çıkardık . Hasar kalmıcak bir kaç gün dinlenin göndericez " dedi .

" Ben gitmek istiyorum sorun yoksa burda tutmanızın bir mantığı yok ."dedim

" Eviniz yokmuş askeriyede kalıyormuşsunuz orda size bakan olmaz diye böyle düşündük komutanınızla "dedi

"Benim evim var oraya gidicem. Kaç gün dinlenmem gerek ."

"Yaranın içerdende dışardanda toparlaması lazım . Hareket etmeyede hemen başlamamanız lazım "dedi.

"Tamam doktor bey beni çıkarın ama kimseye birşey demeyin lütfen" Başını salladı. Bende yavaş yavaş toparlardım . Ali komutanı aramam lazımdı durum tespiti yapmam lazımdı.

Aradığımda bir saat bir sürü şey söyledi. O bir saat bitmedi . Neden asker olduğumdan girdi. Benden çıkmıştı çok öfkeliydi. Eve gideceğimi söyledim geleceğini belirtti. Onun ardından Suzan hanımıda aradım o beni telefonda resmen dövdü. Onunla konuşmam bitince Ahmet komutanı aradım .

"Kendine gelmişsin adsız".

"Evet komutanım izniniz olursa ben eve gidicem. Bir asker beni bırakabilir mi benim aracımla ."dedim

"Tamam ben araçla birini gönderiyorum yanına ordan yola çıkarsınız doktor bir şey demedi demi."dedi

"Yok komutanım 10 gün istiiraat verdi bende evimde geçirmek istedim. Bir de komutanım şey neyse bir durum olursa beni ararsınız ."

" Dönmedi görevden daha gece haberide yok gelmesin geri diye bir şey demedik ." Dedi.

"Tamam komutanım ." Telefonu kapattı .

İstediğim cevabı almıştım ama görevdeydi aklım ondaydı. Ne zaman dönücekti dönücekmiydi.

Asker arabamla geldi beni aldı yavaştan yola çıktık o eve gitmeyeli çok uzun zaman oluyordu. Girebilecek miyim bilemiyordum . Yol bana bitmek bilmiyordu sanki deliricektim . Yola bir gün sonra çıkıcam diye konuştuk Ali komutanla ilk gün gelmesini istemiyordum. İzmire vardığımızda camı açıp içime çektim kokusunu özlemiştim ne olur olsun memleketimdi. Askeri havalimanında uçağa bindirip geri gönderdim daha ordan bir 120 km daha yolum vardı. Araç kullanmaman gerekiyordu ama oraya kadarda askeri sürükleyemezdim. Onu bıraktıktan sonra yavaş yavaş gelmem lazımdı. Kendimi riske atamazdım .Yolda çok düşündüm ne yapıcam ne edicem nasıl olucak diye ama biliyordum ne kadar düşünürsem düşüneyim aynısı olmucaktı. 2 saattin sonunda yolun sonu eve gelmişti. Yavaşça araçtan indim kapıya kadar geldim . Önce bir baktım terkedilmiş gözüküyordu buda canımı sıkıyordu. Yavaşça merdivenlerden çıktım . Müstakil 2 katlıydı. Komple bizimdi ama üst kattı ben kullanıyordum. Anahtarı taktım kilidi çevirdim. Kapıyı açtım içerisi tozlanmıştı. O kadar uzun süredir gelmemiştim ki normaldi. Yavaşça yürüdüm içeri girdiğimde boğazımda bir düğüm kalbimde bir acı hissettim. O acı ne kadar içimi yaksada bunu yapmam lazım. Bir adım daha attığımda yürücek gücü dizlerimde bulamadım. Dizlerimin üstüne yere çöktüm. Nefes alışlarım bir atak geçirir gibi yavaşladı. Bir hıçkırıkla başladı. 4 yıldır içimde tuttuğum acıyı bir günde kusmuştum. O kelimeler ağzımdan dökülmüştü.

Annnneeeeee.....

Babaaaaaa....