Kendime geldiğimde bayılmış olduğumu farkettim. Yavaşça kalktım sırtım ve bacağım çok ağrıyordu. Kaç saattir burdaydım hatırlamıyordum. Burda durmaya devam edemezdim ama bu ev bu haldeykende giremezdim. Ev işleriyle ilgilenen eski bir kaç tanıdık vardı . Sağolsunlar kırmadılar hemen geliceklerini söylediler . Evde bütün eşyalarım olduğu için yanıma birşey almamıştım bu yüzden yapıcak bir işim yoktu. Bende balkonda oturup onların gelmesini bekledim. Anahtarı teslim edip markete gidip birşeyler almam lazımdı. Yarım saat bekledikten sonra Ayşe teyze ve arkadaşı geldi. Gelirken temizlik malzemelerini almalarını söylemiştim. Evde birşey olmadığından onları bekletmek istemedim. Ben anahtarları verip markete doğru yola çıktım. Merkezi bölümlerde çok araç kullanamadığım için arabamı belirli bir noktaya park ettim. Yavaş yavaş markete doğru ilerlerken biri kolumu tutum durdurdu.

"Eylül" eski bir arkadaşı görmüştüm. Buraya gelmediğim için kimseyide görmeyeli çok uzun zaman olmuştu.

"Dönmüşsün. Çok üzgünüm canım benim nasıl oldun . Yüzünde kapalı şaçlarından tanıdım."

Asi saçlarıma hastahanede ben uyuduğum için karşı koyacak kimse yoktu.

"Evet döndüm Ezgi . Aslında dönmedim bir süre burdayım tekrar gidicem. "

"Çok kısa kalıcaksan mutlaka görüşelim. Herkes seni çok özledi . Kimse ulaşamıyor sana lütfen görüşelim numaranı ver "dedi

"Olur görüşelim ama ben biraz rahatsızım ona göre durumu ayarlarsanız " dedim.

Ne olduğunu sorduğunda bacağımdan ufak hir operasyon geçirdiğimi söyledim. Sırtımı açıkta göremedikleri için vuruldum diyemezdim . Mesleğimi kimse bilmiyordu. Numaramı verdim sonrada ayrıldık. Gidip alışveriş yapmam lazımdı. Beni oyaladı da oyaladı kendimi geç kalmış gibi hissediyordum. Markete girdim ne gerekliyse aldım. Sürekli birilerine denk geliyordum ve herkes sohbet ediyordu. Burda çoçukluğum geçmişti herkeste beni tanırdı. Bende herkesi tanırdım. Trajik bir olayda sağ kalan çoçukta olunca tanımayanlarda tanımış oldu. Anlaşılan dışarı çıkmıcaktık. Eve geçtiğimde Ayşe teyze temizlik dışında yemekten getirmiş olduğunu gördüm. Çok severdik birbirimizi ilk zamanlar çok destek olmuştu evi kapatırken ve eve giremediğim için o dönemde beni bir başıma bırakmamış yanına almıştı. Oturup yemek yedik beraber sonra arkadaşı gitti. Bir o biliyordu asker olduğumu vurulduğumu söyledim. Ağladı sadece ağladı. Beni öldü bil demiştim ona giderken arama sorma demiştim.Döndüğümü duyunca çok. sevinmiş. Ama yaralı olduğumu duyunca yine üzüldü.

"Ayşe teyze herşey için teşekkür ederim. Ben artık bu duruma alıştım. Ölmez sağ kalırsam daha çok gelir giderim görüşürüz üzülme "dedim.

Kalktı sarıldı.

"Ne ölmesinden bahsediyorsun sen "dedi ve hıçkırarak ağladı.

O ağladı ben ağladım o zamanlar yapamadığımı şimdi yapıyordum .

"Rıfat amcan gelmeden gidiyim oda yemek bekler. Ama banada uğra seni görsün"

"Tamam Ayşe teyzem yarın komutanım gelcek ne kadar burda durur bilmiyorum gitsin gelcem söz "

Bir daha sarıldı . Yemekle uğraşmaman gerektiğini her gün yemek yapıcağını söyledi. Bu kadın evlatları yanında olmasına rağmen benide evlat bellemişti. Senelerdir ona ne kadar haksızlık ettiğimi farkettim. Artık bunu ona yapmıcaktım.

Ayşe teyze gittikten sonra gidip odadan üstüme aldığım eşyaları değiştirdim. Televizyonu açtım bir kahve yaptım . Uzandım uyumuşum yol beni yormuştu. Hava aydınlanmadan yine uyandığımda farkettim. Saat yine 4 tü ve ben yine ayaktaydım. Evi dolandım sessiz olması çok garibime gidiyordu. Bu evi hiç bu kadar sessiz görmemiştim. Akşam içemediğim kahvemi yapıp biraz televizyon izledim. Haberlere baktım. Saat 6 da telefonum çaldı.

"Ben yola çıkıyorum. 2 saate ordayım bir şey istiyormusun. Suzan börek yaptı kahvaltı etme ."dedi.

"Emredersiniz komutanım".

Telefonu kapattı. Bende ona konum attım . Öyle onları beklerken çay demledim. Birşeyler hazırladım öğle çok beceremezdim ama domates peynir kesebiliyordum. Çok hızlı hareket edemediğimden kapı çalınca irkildim. Saati farketdememiştim." Kim o "diye seslendim maskemi kapattım.

"Adsızzzz" dedi sert sesiyle kapıyı açtım içeri buyur ettim. Komutanımın elini öptüm . Suzan hanım sıkıca sarıldı canım yansada sadece inlememle belli oldu . Bir şey demedim. Bir şeyler yedik.Sohbet ettik olanları anlattım. Onlar çok kalamıcakları için akşamüstüne doğru yola çıktılar . Bende onlardan kalanları toparladım. Sonra evimin özlediğim yuvamın keyfini çıkardım. Saat baya ilerdikten sonra telefonuma bir bildirim düştü.

-Bizi karşılamak yokmu??

Dönmüştü ve şimdi yanmıştık.

-Ben izindeyim komutanım , ev tutucam demiştim ya eşyalarımı almaya geldim. Hoş geldiniz sağ salim gelmenize çok sevindim.

Mesajı göndermemle telefon çaldı.

- Neden yalan söylüyorsun

- Yok komutanım söylemiyorum nerden çıktı bu anlamadım.

-Eylül Ahmet komutan söyledi vurulmuşsun.

İşte şimdi yanmıştım.Yavaşça ne olduğunu ve ona neden söylemediğimi anlatmaya çalıştım. . Sürekli sinirlendi ve sakinleştirmeye uğraştım ama çok zor ikna oldu.Bizim aramızda birşey yoktu ama bir çok şey var gibiydi. Anlayamıyordum ne olduğumuzu onu ikna edip sakinleştirince telefonu kapattım. Ama aslında benim ikna edemediğimi nerden bilebilirdim.