Ben kimim diye sorduğunuzu duyar gibiyim .

Adsız dedim kendimi kimsenin kim olduğumu bilmemesi için kimse oldum.

Eğitim almaya başladığımdan beri hep daha iyisini olmak istedim . Önceliğim intikam ama bir önceliğim daha vardı.

Bu vatan topraklarında kadınların kendini koruması , kanıtlaması ve ölmemesi gerekiyordu. Bende ölmek yerine öldürmeyi seçtim .

Gücümüzü tüm kadınlar adına erkeklerin gözüne sokmayı hedefledim.

Eğitimlerim doğduğum topraklara çok uzak değildi . Ama bu kadar soğuk olabilceğini tahmin edemezdim . Askeriyede iyiyseniz adınızı bütün bölükler bilirdi. İyi olabilmek için sizin yaptığınız dereceleri geçmek için uğraşırlardı . Yüzbaşı Gece 'ninde derecesini geçmek için 4 gündür . Çanakkalede it durmaz tepesinde kamp yaptığımda vazgeçicektim askerlikten verdiğim sözlerden intikam yeminimden ama söz namustu vazgeçemezdim . O beş gün kaldıysa bende kalıcaktım ama yemeksiz uykusuz dayanamıyordum . Yorgunluk hat safaydı bense sadece hırsımın esiriyimdim .Bir nebzede olsa beni önemseyen birileri vardı. Ali komutan bölüğümüz en üst komutanıydı. Çok bacandır herkesi dinler hep destek olmaya çalışırdı . Özellik burda olmamı hiç istemiyordu . Daha doğrusu istemeye bilcek tek insan oydu . Ama dağlara çıkmak için bir kadın olarak kendimi kanıtlamam lazımdı. Her gün arayıp inmem için konuşuyordu. Ama inadımıda bildiğinden çok ısırar etmiyordu. Ve yine arıyordu .

-"Buyrun komutanım"

-"Adsız in artık şu tepeden yüzbaşını geçmek zorunda değilsin . Kanıtladığın kendini zaten yeter artık."

"Bir gün daha komutanım . Sonra inicem ."

"Gelen araca biniyorsun adsız bu bir emirdir ."Dedi.

Telefonu kapattı. Emri yeterliydi yapmama ama daha önemliyse olmayan babam ve annemin yerine koymuştum . Ali komutanım ve suzan hanımı arada yemeğe çağırır sevdiğim birşey oldumu bana getirirlerdi o yüzden sadece verdiği emirler değil istekleride benim için çok değerliydi .