Helikopter piste indiğinde Ömerin inmesini bekledim. İnip doğruca yanıma doğru yürüdü. Asker olduğu için mesafesini koruyup bir kardeş gibi değil asker gibi hareket etti. Kimse bilmiyordu kardeş olduğumuzu bu yüzden belli edemezdi.

"Hoşgeldiniz Gece timi "diye seslendim.

Ömer mutluydu dönmüştü görev sorunsuzdu. Eylül geldi diye biliyordu. Ama bilmedikleride vardı.

" Hoşbulduk komutanım bizde bir sorun yok sizde bir durum varmıdır ? " dedi.

Eylülü soruyordu, ne dicektim ben şimdi.

"Eşyaları çoçuklara ver biraz konuşmamız gerekiyor seninle "

İyice yaklaşıp kimse duymaması için özen göstererek .

"Eylül nerede abi"dedi.

"Gel aslanım odaya geçelim"dedim

Ömerin yüzü değişmişti birşeyler olduğunu anladı ama ne olduğunu kestiremiyordu. Odaya demiştim ama yola çıkıcaktık . Hastahaneye götürecektim bilmiyordu. Araca doğru ilerledik ben bince oda bindi.

"Nereye gidiyoruz komutanım"dedi

"Ömer gidince görüceksin " dedim.

Bir umut iyi bir şeyler bekliyordu. Ama ben onu sevdiği kadının yaşam savaşı verdiğini anlatamazdım. Hastahaneye vardığımızda Ömerin yüzü değişti. Araçtan indik. Kenara bir yere çektim. Herkes bize bakıyordu. Üniformalı iki asker ne işi vardı burda der cinstendi . Herkesten uzak bir banka oturduk.

Ömere olanları anlattım . Sadece sustu ne tek kelime etti nede birşey yaptı. Sadece bekliyordu.Elimi omzuna atıp tepki vermesi için sarstım ama bir hareket yoktu. Korkutuyordu beni tutup kendimi çekip sarıldığımda ağladığını farkettim . İçim gitmişti ne ara sevmişti bu çoçuk bu kızı , ne ara ölmeyi göze alabilcek kadar sevmişti bu kız bu oğlanı diye düşünüyordum . Ömer bir anda kollarımdan hışımla fırladı. Arkasından gittim sesleniyorum bağırıyorum durmuyor.

" Komutanın olarak sana emrediyorum . Dur Gece "dedim.

Hemen durmuştu itaatsiz biri olmadığı için karşı gelmezdi. Yanına gidip beni takip etmesini söyledim.

Odasının oraya geldiğimizde kenara çekildim . İçeri girmesini sadece izledim. Yıkılışını çöküşünü yok oluşunu gördüm gözlerinden bu bir abi olarak çok zordu ama elimden birşey gelmiyordu.

Gece

Bu onları dinlerken ölmek istedim. Şaka yaptık diye bir yerden çıkmasını istedim. Beni bırakıp gittin oh olsun sana diye bağırarak gelmesini bekledim ama yoktu . Orada yatıyordu. Meleğim hareketsiz , sessiz elimden kayıp gidicekmiş gibiydi. Yanına yaklaştım yaralarını gördükçe ölmek istedim. Neden gittin ömer neden dinlemedin neden inanmadın diye kendime kızdım . Gözlerimden yaşlar süzülürken elini tuttum. Dokunmaya kıyamadığıma dokunamaz hale gelmiştim.
"Uyan bitanem ben geldim uyan".

Ne bir tepki veriyordu. Ne uyanıyordu . Saatler geçmişti yanında kalmama izin vermiyorlardı . Ama kapıdan gidemiyordum. O orda ölüyordu bende kapısında ölüyordum. Ağlayıp yakıp yıkmak istiyordum . Ama hareket edemiyordum. Kıpırdayamıyordum. Kaç saattir burada olduğumu bilmiyordum. Çoçukları kapıda gördüğümde bir şey diyemedim. Onlarda tek kelime etmeden yanıma gelip beklemeye başladılar . Bulut bile konuşmuyordu. Hepimizin canı yanıyordu. Biliyordum. Günler geçmeye başlamıştı. Bir kaç saat abimin zoruyla gidip uyuyordum. Ben yokken o bekliyordu. Ona emanet ediyordum ama en son emanet ettiğim de döndüğüm bulduğum vaziyetten dolayı hiç rahat değildim. 15 gün olmuştu ben görevden geleli o kaza yapalı 18 gün olmuştu . 18 koca gün . Kalk artık Eylülüm .

Onun yanında oturmak için doktordan izin almıştım . Odasına girip koltukta bekliyordum . Orada uyuyor orada kalıyordum. Uyandırmaktan korkuyorlardı . Çok kötüydü kaza arabayı , kaza anını gösterdiklerinde yok etmek istedim. Herşeyi ama elimden birşey gelmiyordu değiştiremiyordum.

1 ay olmuştu sakallarım bile uzamıştı en son ne zamandır böyle olduğumu hatırlamıyordum. Bu sabah biraz olsun umutluydum. İlacı vermemişlerdi ve kendi kendine uyanmasını bekliyordu. Bir durum olursa diye benden haber bekliyorlardı. Elini tuttuğum sırada parmaklarının hareketini hissettim. Yanıldığımı düşündüm seyrime olabilir dedim. Ama sonra elimi tuttu. Yavaşça gözlerini açtı . Tekrar kapattı . Yanından gitmek istemiyordum ama kalkıp doktorları çağırdım. Beni dışarı aldılar kapıda çaresizce bekliyordum.

Eylül

Gözlerimi açtığımda bilmediğim bir yerde uyanmıştım . Her yerim acıyordu. Nerdeydim ben ne olmuştu bana kafamda görüntüler durumlar gelip gidiyordu ama ayırt edemiyordum . Ömeri gördüğümde biraz olsun içim rahatlamıştı. Sonra içeri tanımadığım bir sürü insan girdi Ömeri çıkardılar her yerimi kontrol etmeye başladılar. Test için beni odadan çıkardılar . Durumumu anlamak için birşeyler yapıyorlardı. Konuşmalarından anlamıştım. Birşey olmuştu bana vurulmuştum . Aklıma gelmişti ama sonra ömerle evde olduğumu hatırladım. Sonra kavga ettiğimizi hatırladım. Sonra ışığı hatırladım. Sonra yine karanlık .

Gözümü açtığımda kabloların çoğu yoktu hava kararmıştı. Ömerin koltukta uyuduğunu gördüm sesimi çıkarmadım ama elini hissettim . Daha sıkı tuttumak için hareket edince uyandı . Yavaşça bana yaklaştı. Anlımı öptü.
"Şükür , umudumu yitiriyordum , şükür bitanem " dedi.

Gidip doktorları çağırdı. Kontrol ettiler tekrardan iyi olduğumu mücize gibi birşey olduğunu söylediler. İyileşiyormuşum artık öyle dediler . Ne olduda iyileşiyordum. Bir kaç gün daha uyuyup sürekli uyandım. Uyuyur uyanık bir haldeyken odaya birleri girdi.

"Nasıl oldu komutanım "

"Toparlıyor artık çoçuklar "

"Çıksın artık komutanım biz daha göreve gidicektik adsızla "dedi bulut sesinden tanımıştım.

Konuşmak istedim öksürmeye başladım. Ömer hemen biraz su içirdi.

"Konuşamıyorum bile bulut ne görevi "dedim

Hep birlikte güldüler o gülüşmeleri bana umut olmuştu. Yavaş yavaş hareketlerle bir kaç gün daha hastahanede geçirdik. Bir buçuk aydır burdaymışım hafta bir kontrole gelmem şartıyla artık beni hastahaneden çıkardılar. Ömer eşyalarımızı toparladıktan sonra çoçuklar gelip eşyaları aldılar . Ömerde beni tekerlekli sandalyeyle aşağıya indirdi . Askeri araca bindirip bilmediğim bir eve getirdiler Ömer kucağına alıp benim içeri soktu . Salonda televizyon karşısında hazırlanmış koltuğa beni yerleştirdi. İçerde tanımadığım bir kadın bir çoçuk Ahmet komutan vardı. Burası Ömerin eviymiş , kadın komutanın eşiymiş. Ahmet komudanda Ömerin abisi olduğunu öğrendim. Onlar tanışıp sohbet edip yemek yedikten sonra bir evde olmanın verdiği rahatlıkla derin gir uykuya daldım.

İyiydim artık , sevdiğim adam yanımdaydı. Biz olacağımızdan emindim '...