Komutanı yanına gitmeden önce bir elimi yüzümü yıkadım . Üniformamdaki tozu pisliği silkeledim .Ağır adımlarla ilerleyerek komutanın yanına çıktım. Kapıyı öyle usul vurdum ki duymasın gideyim diye ama tazı gibiydi komutan "Gir " diye bağırdı. Açıp açmamakta kararsızda kalsamda o kapıdan girmek zorundaydım . Odaya girip selam verdim.

"Beni emretmişsiniz komutanım"

"Kapıyı daha az vursaydın bunu duydum kaçamadın " dedi .

" Yok komutanım halim yok ondandır " dedim.

" Bırak şimdi dedi sen beni delirticekmisin neden inmiyorsun illa emir mi vermem gerekiyor araç mı göndermem gerekiyor eylül "

Bir durdum bu ismi duymayalı 1 sene olucaktı kendi adını unuturmu insan unuturmuş demekki . Bir an duraksadım sonra kendime geldim.

"Sana diyorum" dedi ali komutan

"Özür dilerim komutanım ben biliyorsunuz kendimi kanıtlamak için"

"Biliyorum bunları ama hasta olucaksın oralarda gerek varmı yani " dedi

Aramızdaki ilişki artık komutan asker düzeyinden çıkıp baba kız olayına girmişti. Çünkü ali komutanım bir çoçuğu dağlarda şehit olmuştu. Bir çoçuğuda uzaklarda evliydi . Uzakta olduğu için boşluklarını benimle doldurmaya çalışıyordu. Ama aramızda hep bir mesafe vardı. Ne kadar benimle ilgilenselerde biri komutanımdı diğeri komutanımın eşiydi.

" Haklısınız komutanım " dedim

" Haklıyım tabi git üstünü değiştir biraz dinlen Suzan seni bekliyor akşama "dedi

" Ben rahatsız etmeseydim komutanım "dedim

Hala alışamamıştım . Özelliklede bir durumda kayırılmak biri tarafından korunulduğumu düşünülmesi en sevmediğim şeydi kimseye minnet etmezdim . Bu yüzden hakkımda düşünülcek en ufak şey canımı sıkardı.Zorlada olsa kabul etmem gerekmişti. Ben olaydan sıyrılmaya çalıştığımda telefonum çalmıştı.

"Suzan hanım " yazıyordu.

"Komutanım izninizle suzan hanım arıyor "

"Aç aç " dedi. Bııyık altından sırıtarak

" Buyrun hanımefendi " .

"Eylülcüm nasılsın "

"Teşekkürler hanımefendi siz "

"Akşama mutlaka bekliyorum."

"Eğitimden geldim aslında başka zaman gelsem"

"Eylülllll " diye hiddetle ismimi seslendi.

"Tamam hanımefendi bir istediğiniz olursa benim için emirdir hayırlı günler" dedim.

"Görüşürüz canım benim " dedi Telefonu kapattım.

Annem gibi yakındı bana suzan hanım oda evlat özlemini benimle gideriyordu. Bu konuşmalarımızdan sonra ailemi ne kadar özlediğimi düşünüyordum. Düşüncelerden sıyrılmamla gerçek dünyaya dönmem zaman ilerledikçe zordu.İnsanın bazen beynini boşaltmaya ve kendiyle kalmaya ihtiyacı vardı. Ali Komutana giderken hiç arabayla gitmezdim. Hem askeriyeye uzak değildi hemde dönüşte düşüne düşüne yürürdüm . Biraz askeriye dışında vakit geçirmeyede ihtiyacım oluyordu.

" Hadi bırak karadenizde batan gemilerini saymayıda git hazırlan " dedi ali komutan

Selam verdim odasından çıktım .