2.BÖLÜM

Geçmiş Zaman

Yarım kalmak sensiz kalmak demekmiş babam. Seni bekledim babam, gelirsin diye senin üniformanın gömleğini giydim. Kokunu içime daha rahat çekmek için, belki beni hissedersin de gelirsin diye saatlerce kapının eşiğine ayakkabılarının yanı başına oturup seni bekledim ben. Evimizin her yerine bayrak astılar. Herkes geldi ama sen gelmedin be babam.

Mesut amca, Nurgül teyze ağlayan annemin yanı başında onunla birlikte ağlıyorlar ama ben ağlamıyorum babam. Herkes geri dönmeyeceğini söylüyor, başınız sağ olsun diyorlar, vatan sağ olsun diyorlar, ben anlamıyorum babam. Televizyonlarda haberlerde görüp bu cümleleri duyduğunda gözünden bir damla yaş akıp giderken görmüştüm bir kere yanına gitmiş kucağına oturmuş yanağından süzülüp giden yaşı ellerimle silmiştim.

“Akmasın bu yaşlar, gözlerinden yaş gelince ben çok üzülüyorum.” Demiştim. Yanağımdan sıcacık öpmüş “Sen üzülme meleğim, dayanamam. Tamam söz bu yaşlar bir daha akmayacak.” Demiştin.

Bak baba, senin gömleğinle kapının eşiğinde ayakkabılarının yanı başında oturuyorum. Ben çok ama çok üzülüyorum babam, gel ne olursun, dayanamazdın üzülmememe bak ben çok üzülüyorum. Gel artık sensizlik canımı acıtıyor. Ağlama demiştin bana, sen benim kızımsın gözünden bir damla yaş gelmesin demiştin, bak ağlamıyorum çünkü ben senin kızınım baba, ben senin canından bir parçayım. Yarım kalmak sensiz kalmak demek mi baba? Ben sensiz kalmak istemiyorum. Ben yarım kalmak istemiyorum baba. Evimize bir sürü insan gelip gidiyor ama ben hiç kimseyi istemiyorum, ben sen gel istiyorum. Sen gel ve biz buradan taşınalım istiyorum. Daha sabah seninle konuştum ben, sesini duydum. Geleceğim dedin bana, şimdi herkes bir şeyler söylüyor baba. Gelmeyeceğinden, geri dönmeyeceğinden bahsediyorlar. Yalan söylüyorlar değil mi baba? Sen geleceğim dedin, geleceksin değil mi? Sen küçük kızını tek başına bırakmazsın? Ben daha çok küçüğüm baba? Sana çok ihtiyacım var ne olur geriye dön, bize evimize dön babam.