Arslan eliyle çekiştirdiği kızı evin salonuna kadar sürükleyip onun çırpınışlarına bile aldırmadan sertçe kanepeye doğru ittirdi. Canı yanan kızın dudakları arasından “Ah!” diye bir inleme dökülse de Arslan buna aldırış etmeyecek kadar öfkeliydi. Elleriyle yüzünü sıvazlayan adam odanın içinde bir ileri bir geriye doğru volta atarken Hande düşmenin etkisiyle acıyı hissettiği kolunu ovuşturuyordu. Arslan birden kızın üzerine doğru eğildiğinde Hande korkudan refleks olarak irkilerek geriye doğru çekildi. Onun bu kaçışı adamın gözlerinin daha fazla kararmasına sebep oldu. Bakışları kararan adam kendine engel olamayarak eliyle kızın çenesini sertçe tutup yüzünü kendi yüzüne yaklaştırarak nefesini kızın yüzüne doğru bıraktı. Bu hareket kızın midesi bulandırmaya yetmişti. Onun yakınlığı vücudunda iğrenme boyutunda tepkilere sebep oluyordu.

“Bu kadar mı korkuyorsun Hande? Bu kadar mı uzaklaştırdı yıllar seni benden?” dedi hayal kırıklığının parçalarını adamın gözlerinde görse de kızın gözlerinde sadece geçmişin can yakan külleri vardı.

“Korkmak mı? Senden korktuğumu mu sanıyorsun? Hiçbir şey bildiğin yok senin?”

Hande’nin sözleri adamın asabını bozmuştu. Çenesini daha fazla sıktırdı. “Korkmuyorsun öyle mi?” dedi ve gözleri kızın dudaklarına kaydı. Ne yapacağını anlayan kız kendisini geriye çekmeye çalışsa da adam ona izin vermedi ve hunharca canını yakarcasına dişlerini dudaklarına geçirerek öpmeye başladığında çırpınmaya başlayan kız adamın zorlayıcı baskısından kurtulmaya çalışıyordu. Hande’nin geçmiş gözlerinde canlanmaya başladığında gözlerinden ip gibi dizilen yaşlara inat ellerinde hissettiği büyük bir güç ile “Bu defa olmaz.” Diyerek sertçe adamı göğsünden geriye doğru ittirdi. Arslan kızın verdiği tepkiye hem şaşırmış hem de çok öfkelenmişti.

“Tek bildiğin zorbalık değil mi?” dedi kız elinin tersi ile dudaklarını kazır gibi silerken “Senden iğreniyorum Arslan, sen ancak busun işte. Senin önünde yıllar önceki aciz liseli kız yok, senden artık korkmuyorum. Benim asıl korktuğum ne biliyor musun? Sevdiğim adamı, bana aşkı,” dedi elini yumruk yapıp sol yanına kalbinin üzerine sertçe vuruyor “Buramda sevdanın ne demek olduğunu iliklerime kadar hissettiren adamı üzmekten korkuyorum. Senin bana ne yaptığın umurumda bile değil ama benim hatalarım yüzümden o her şeyin en güzelini hak eden adam daha fazla üzülmeyecek. Sana evet demem, seninle gelmem, benim yüreğimdeki adamın yerini bir an olsun değiştirmeyecek.”

“Seni mahvederim Hande.” Diyerek gözünü korkutmaya çalıştı.

“Sen beni zaten mahvettin Arslan, hayallerimi, geleceğimi, hayatımı, sevdiğim adamı elimden aldın. Diyorsun ya seni seviyorum, her şeyi senin için yapıyorum. Senin beni sevdiğin falan yok sen kendinden başka hiç kimseyi sevemezsin, o beyninden büyük egon var ya şu an yaşadıklarımızın tek sebebi o egonun zarar görmesinden. ”

“Geçmişi bir kenara bırak artık, bak ben geldim diyorum, buradayım, senin için geri döndüm, sen o adama âşık falan değilsin. Sadece benin boşluğunda karşına çıkmış bir adam o, sen beni seviyorsun, ben senin ilk aşkınım, beni unutamazsın.”

“Unutmak mı? Unutamam doğru, sen bana şu hayatta hiç kimsenin veremeyeceği en büyük zararı vererek çekip gittin. Şimdi de utanmadan karşıma geçmiş sen bana âşıksın diyorsun. Ben sana âşık falan değilim. Hiçbir şey için umutlanma, eğer ben seninle geliyorsam Hakan için geliyorum, asla senin için ya da yeni bir başlangıç için değil.”

“O kadar büyük konuşma Hande, yarının sana ne getireceğini bilemezsin.”

“Yarın senden daha kötü başıma ne getirebilir ki Arslan? Hayatın en büyük kazığı sensin bana.”

“Sabrımı zorlama Hande, inan ki bu gece ki hareketin akmaya hazır son damlaydı. Bir daha seni o herifin yanında yakınında görürsem, bir daha gecenin bir yarısı o herifin senin sokağında dahi varlığını hissedersem, buna sebep olacak bir adımı daha eğer ki ona atarsan, inan ki sana verdiğim tüm sözleri bir bir yakar, içine seni atar o cehennemde Hakan’ın suçlayan bakışları arasında alevler içinde yanmanı keyifle seyrederim. Bilirsin yaparım. Seni kaybedersem, senin de kaybetmen için her şeyi yaparım. Sen bana gelmiyorsan hiç kimseye gidemezsin. Ben yıllar sonra seni elin herifinin kolların da görmek için geriye dönmedim. Geçmişi bırak, bana âşık olduğun günleri hatırlamaya bak, çünkü yarından itibaren o günleri hatırlamaya çok ihtiyacın olacak.”

“Ne saçmalıyorsun sen?”

“Yarın diyorum Hande, yarın tıpış tıpış gidiyorsun ve ailene ben Arslan ile gidiyorum diyorsun. Anlaşıldı mı?”

“Yeter Arslan yeter, sürekli uğursuz baykuş gibi tepeme dikilip ne yapıp ne yapmayacağımı söylemekten vazgeç.” Diye haykırdığı anda yüreği parçalanıyordu kızın.

Arslan sinir bozucu bir kahkaha atıp kızın dibine kadar geldi. Başını yana yatırıp alay eder gibi kızın saçlarını düzeltip kulağına kadar eğilerek fısıltı halinde “Söylüyorum Hande, eğer sana ne yapacağını net olarak söylemezsem hata yapmak için can atan bir yüreğin var. Ve benim küçük sevgilimin artık hata yapma lüksü yok. Akıllı ol Hande, ipin ucunda sen değil Hakan var.”

“Allah belanı versin Arslan, seni tanıdığım güne de seni hayatıma aldığım güne de lanet olsun.” Diyerek adamı göğsünden geriye doğru ittirdi. Onun bu hareketiyle adam kızı kollarından sertçe tutarak kendisine çekti. Az önceki alaycılığından eser kalmamış bir yüz ifadesi ile büyük bir ciddiyet takınarak onun gözlerinin içine bakarak “Bela okuma sevgilim, yoksa o beladan sen de payına düşeni alırsın.” Diyerek onu tekrar kanepeye doğru ittirdi. Ve salonun kapısına doğru yöneldiğinden kıza bakma gereği bile duymadan “Şaka yapmıyorum Hande, bendeki kredin bu gece yaptığın hareket ile tükendi. Artık yolun sonuna geldik yarın gidip ailene gideceğimizi açıkla çünkü çok yakında gidiyoruz. Vakit varken en azından ailene veda etme fırsatını kaybetme. ” Dedi ve daha fazla konuşmasına fırsat vermeden çıkıp gitti. Kapının sertçe çarpılmasından adamın çıkıp gittiğini anlayan kız dizlerini karnına doğru çekip cenin pozisyonunda kanepeye uzandığında içinde dakikalardır tuttuğu hıçkırıkları serbest bıraktı. Ne kadar güçlü durmaya çalışsa da gücü tükeniyordu. Daha ne kadar savaşabilecek, bu heriften nasıl kurtulabilecekti? Bilmiyordu…