***BEKLENEN AN***

Erdem “Ben artık biliyorum. Sendeki cevabımı, senin için ne olduğumu, kim olduğumu artık biliyorum Yaren, sen söylemesen de ben artık eminim,” dedi ve adım adım ona ilerlerken spot ışıkta onu takip ediyordu. Şimdi karşısında gözlerindeki aşk ile ona bakarken kokusunun burnuna dolup taşması başını döndürmeye yetti. Ayakları titriyor dilinden tek bir söz bile dökülmüyordu. Yaren’in halini anlamış olacak ki konuşmasını sürdürmeye devam etti. “Gördüğün, dinlediğin ve az önce şahit olduğun her şey bize ait, bizim yaşanmışlıklarımızdı. Acıdık, acıttık. Kanadık, kanattık. Yeri geldi hiç dur durak bilmeden soluksuzca zorladık birbirimizi. Ama her şeyi acısıyla tatlısıyla biz yaşadık. Ne sen tamamen kaçabildin ne ben senden bir an olsun vazgeçebildim. Ne araya giren zaman alt edebildi bizi, ne de yanlış anlaşılmalar tüketti aşkımızı. Her geçen gün biraz daha büyüdü içimizdeki yangın. Anılar her yalnız kaldığımda istila ediyordu beynimi. Geçmişe dönüp bakıyordum. Neler yaşamamıştık ki şu kısacık ömrümüzde. Tanışmamız bile bir tesadüfken yaşadıklarımızın tek bir anlamı vardı onun adı da Aşk’tı. Suçlusun Yaren, ilk karşılaşmamızda bana ikram ettiğin o şekerli kahve ile izinsiz geldin yerleştin hayatıma, ele geçirdin tüm hayatımı, benliğimi, acımasızca çaldın aklımı benden. Hayatımı ilmek ilmek çaldın benden, şimdi borcunu ödeme vakti. Tahsilat zamanı geldi çattı. Çünkü bunu yüreğime fazlasıyla borçlusun.
Yaren, hiçbirimiz kusursuz değiliz, ben de değilim. Sana her şey güzel olacak demiyorum, sana sonsuz mutluluğu vaat etmiyorum. Ama sen yanımda olursan her şeyin üstesinden birlikte geleceğimize söz veriyorum. Güleceksek birlikte güler, ağlayacaksak birlikte ağlarız. Başını koyabileceğin bir omuz olurum sana, gözyaşlarını silmek için yanı başında ellerini tutarak orada bulunurum. Kavuşma zamanımız gelmedi mi daha be güzelim? Ben aşkımıza hizmet etmek için kapını tüm kalbimle çalıyorum. Durulsun artık sularımız, dinsin amansız yürek fırtınamız, güllük gülistanlık olsun hayatımız, ezip geçelim aşkımızın önündeki yersiz gurur engelimizi. Kurtuluşumuz kavuşmamız be güzelim. Adın ile birlikte ömrüme sır düğümü atılmış bir kere. Kıymetlim olarak alnıma yazılmışsın, ruhuma renk katan gönül yazgım. Sensiz bir an olsun gülmüyor yüzüm. Gönül yangınımın sebebi, ben seninle aşkın sırrına eriştim. Seni şimdi yanan yüreğimle karşılıyorum. Aşkın ile karşılanmak istiyorum. Benimsedim her zerreni tüm benliğimle, içercesine. Alelade biri olmadın hiçbir zaman benim için. Gelişi hep hoş, hep güzel olandın. Gözüm gibi baktığım, tüm varlığımla kıskandığım, ruhuma huzuru tattıran, yaşattığın tüm anılarla beynime kazınansın. Vurdumduymazlık hiç yakışmadı, hep emanet durdu aşkımızın üzerinde. Aşkın senfonisi çalarken kulaklarımızda, ifşa ettim sana olan tüm hislerimi gözlerine bakarak. Ebediyen bana ait olmanı istiyorum, iki cihanda da seni yanımda görmek istiyorum. Sana tüm aidiyetimi sunarken aşkımın namusu adına sana söz veriyorum. Seni tüm yüreğimle, aklımla ve ruhumla hep seveceğim. Duamın adı adın olacak. Benimle evlenir misin Yaren?
Gül artık yüzüme, dilinden dökülen tek kelime bizim için EVET olsun, yüreğimize aşk eyle artık. İnat etme be güzelim. Sönmesin heyecanımız, içimizdeki gönül yangınımız. Ben artık ortak hayaller kurmak değil, seninle ortak hayatlar yaşamak istiyorum. Ve senin gözlerinde kaybolurken yüreğinde yaşamak istiyorum. Hüzünlü sevdanın çocukları olmaktan yoruldum. Ben aşkımızı yaşamak, seninle büyütmek istiyorum. Karım olmanı, bana ait her şey olmanı, her şeyim olmanı istiyorum.
Sen Yaren Aksoy, hayatım, aşkım, sevgim gibi soyadımı da seninle paylaşmak istiyorum. Alnıma yazılmış kaderimdeki sevdamın resmiyete dökülmesini ve Allah katında eşim olmasını istiyorum. Ben seni artık Yaren Aksoy değil, Yaren Dinçer olarak yanımda görmek istiyorum. Evlen benimle n’olur. Can olabilmeyi dilediğim, nefes olmayı istediğim, kalbinin atışının her ritminde raks ettiğim… Ben vazgeçtim geçmişi sorgulamaktan, sorular içinde boğuşmaktan. Haklı, haksız ayırt etmeye çalışmaktan. Bıraktım geçmişi, hataları, ben artık seninle bir gelecek istiyorum. Ben vazgeçtim sensiz geçen her bir günden, seninle olmak istiyorum. Sonsuza kadar gözlerinin aşk ile bakan ışıltısında parlamak, yüreğinde sonsuza kadar yol almak istiyorum. Benimle evlenir misin Yaren?” dedi ve şimdi elleri kızın ellerini kavrarken Yaren duydukları ile ayakta zor duruyordu.

Tüm bu duydukları, yaşadıkları gerçek miydi? Gerçek olabilir miydi? Yaren böylesini hayal bile edemezken sevdiği adam ona hayallerinde bile kuramadığı bir anı gerçeğine dönüştürmüş olabilir miydi? Gözlerinde yitip gitmek üzereyken salondan, “Evet de,” diye haykıran Ece’nin sesi ile o an tiyatro sahnesinde olduğunu kavradı. Erdem’in gözlerinden bir cevap beklediğini anladığı an gözlerindeki akan yaşlara inat gülerek büyük bir coşku ile “Evet, seninle evlenirim. Çünkü Ben Yaren Dinçer, seni çok seviyorum Erdem Dinçer… Çok seviyorum…” deyip bağırmış ve ona sımsıkı sarılmıştı. Kolları ona dolanırken adamın ellerinin sıcaklığını belinde hissetti. Boynunun girintisinden kadını kokluyor, başına minik minik öpücükler konduruyordu. Onların coşku ile sarılışlarının ardından konfetiler patladı, salon aydınlandı ve alkışlar ıslıklar bir tufana dönüştü. Gözleri bir an koltuklara takılı kaldığında herkesin ayakta alkışladığını gördü. Ece, Yağız, Arzu, Cihan, Erdem’in resimlerinden gördüğü akrabaları ve ailesi… Herkesin, tüm sevdiklerinin gözü önünde, Yaren’in yeniden hayat bulduğu tiyatro sahnesinde, yaşadıkları anılardan kesitler sunarak ona evlenme teklif etmişti. Ah bu adamı hak edecek ne yapmıştı böyle? Seviyordu, seviliyordu ve şimdi sevdiğine kavuşmuş bir kadın olarak delicesine mutluydu.

Ve aşk, nereye gidersen git, ne kadar uzaklaşırsan uzaklaş, kaçamamaktı. Yakalanmak, ateşi ile yanmak, onunla yeni baştan var olmaktı. Ve onlar şimdi Erdem ile aşklarının sönmeyen ateşinde yeniden var olacaktılar. Onlar için yeni bir sayfa, yeni bir hayat başlıyordu. Bunu bu gece ile daha iyi ve net bir şekilde anladılar. Her şeyin güzel olduğu, mutluluğu iliklerine kadar hissettikleri bir birliktelik onları bekliyordu.