Vakti gelmişti artık. Başlamalıydı bir yerlerden.

Ve o da öyle yaptı. O artık lise öğrencisiydi ve kendine, hayatına, derslerine bir çeki düzen vericekti.

Sahi... verebilecek miydi?

Efe orta gelirli bir ailenin tek çocuğuydu. Babası Mert, bir kafenin müdürü, annesi Sevcan ise hemşireydi ama sorun şu ki annesi ve babası boşanmışlardı.

Efe sıcak bir yaz gününde dershaneden çıkmış babasının yanına kafeye gitmişti. Vardığında ise babasına "Baba ben her gün dershaneden senin yanına gelirken çok yoruluyorum artık gelmesem?" dedi babası ise "Sen bilirsin oğlum ama yinede birkaç gün olsada yanıma gel." dedi.

Efe annesinin yanına gidiyor fakat babasına karşı çok mahcubiyet duyuyordu ve üstüne üstlük çok üzgündü. Yolda yürürken ayaklarını yere sürte sürte gittiğinin farkında bile değildi...

Efe annesinin yanına vardı varmasına ama annesi ona niye üzgünsün diye sorduğunda; annesine karşı kötü bir üslupla yanıt vererek annesini kırmıştı. Annesi kötü birşey oldugunu anladı ama niye bu kadar sert davrandıgını anlamamıştı. İşi çok fazla olduğu için çok fazla umursamadan geçiştirdi konuyu. Efe ise binanın yanında olan markete gidip evde yemek için birşeyler almaya gitti. Marketten çıktığında ise annesinden evin anahtarını alarak eve gidicekti; annesinin yanına gidip evin anahtarı istedi ama annesi işinin yoğunluğundan eve neden gittiğini soramamıştı ve hızlıca anahtarı verip işine koyuldu.

Efe marketten aldığı şeylerin bi kısmını yiyerek eve doğru yürüyordu. Yediklerini tam çöpe atacakken sokaktan bir araba geçti. Evet bu normaldi ama bu araba diğerlerinden çok farklıydı; Efe bu arabayı ilk defa görüyordu. Arabanın içinde gömlekli şık bir adam, yanında ise şık elbiseli bir kız vardı. Efe bu kızı bir yerlerden tanıyordu, sanki daha önce bu kızı görmüş gibiydi...

...Evet görmüştü hatta aynı dershanedeydiler.

Efe arabanın güzelliğine bakarken araba durmuştu bile ve Efe bunu fırsat bilerek selam vericekti ama içten içe selam vermek istemiyordu. O selam versem mi vermesem mi diye düşünürken arabadaki kız yanına gelip selam verdi. Efe içten içe saşırdı, acaba bana neden selam verdi diye ama kız o sırada niye konuşmuyorsun dilini mi yuttun diyerek Efe'yi hayata bağlamıştı.

Kız, "Selam ben Elif. Seni daha önce görmüştüm ama tanımıyordum, tanışalım mı?" diye sordu. Efe'de hemen "Olur tanışalım. Ben Efe, 802 sınıfındayım. Sen hangi sınıftasın?" dedi. Elif o sırada babası çağırdığı için pek dinleyememişti Efe'yi. "Ben gidiyorum görüşmek üzere" dedi ve gitti.

Efe ise az önce neler olduğuna dahi inanamıştı. Ama ne yapması gerektiğini biliyordu. Eve gidip yapması gerekenleri yapıp sonrasında da bakım yaparak çeki düzen verdi kendine.

Telefonda boş boş dolaşırken karşısına bir reklam çıktı...