ey sevgilim, sen beni hep menekşe kokularında ararken utanırdım demeye;

MENEKŞELER KOKMAZ diye.

Hiç gitmeyecekmiş gibi geldin vicdansızın oğlu...

Hiç gelmemiş gibi gittin vicdansızın oğlu...

Hiç gitmemiş gibi yine sevdirdin vicdansızın oğlu...

Bende saf gibi yine sevdim seni sevmeyeceğini bilmezmiş gibi vicdansızın oğlu...

yine de eğer bir gün pişman olursan ve bir şeyler için çok geç olmuşsa duyduğun her menekşe kokusunda ben yine orada olacağım.

Hakkım helaldir sana vicdansızın oğlu...
ki başka bir dünyada bile çıkma karşıma, sonra dayanamaz yine affeder seni benim bu saf kalbim

Ama şunu sakın unutma çok sevdim, hiç unutamayacak kadar çok sevdim hemde...

Eğer bana baktığın gibi bakarsan bir başkasına, ona da sunarsan aynı gülümsemeyi işte o zaman benim hasret kaldığım kokun son nefesi olsun.

artık gitmem gerek ama gitmeden söyleyeyim

MENEKŞELER KOKMAZ...