Umay'ın Görüşünden ★
_____________________________

Tam tamına 8 gün geçmişti o cehennem gibi bir günün ardından ,kaçırılmıştım hayatım daha ne kadar kötü olabilir dedikçe daha beterlerini yaşıyordum ( yemin ederim birdaha demiycem )

En başta size kendimi tanıtıyım ben Umay YILDIZ 25 yaşındayım ( taliplerimi bekliyorum) şaka neyse üç kardeşiz (ikinci çocuk benim...) abim Can (28 yaşında) ve benden küçük erkek kardeşim Mert (18 yaşında)annem ve babam ile yaşamaya çalışıyorum.

...

3 saatir gelen giden yok garip ama gelsinler acıktım, ya da gelmesinler bir insan neden hiç yüzüne bakım yapmaz hadi bakımı yapmaz yüzünüde yıkamıyor bunlar iğrenç yemek yiyesim kaçtı.

Aslında kaçırılma olayım ise ben çok aç olunca yol üstünde bulduğum lokantada yemek yiyecektim sonra kaçırıldım.

Kapı açıldı lan bu şerefsiz neden bu kadar sinirli bakıyo dur bende aynı bakıyım siktir üstüme doğru bu.

"Kalk lan!" dedi. Kolumdan çekerek hızlıca kaldırdı dilim mi tutuldu benim niye konuşamıyorum ama bu şaka değil cidden konuşamıyorum. Noluyo bana, hâlâ beni sürüklüyordu. Başka odaya getirdi bu sefer içinde çok fazla şerefsiz bulunuyordu. Hepsi sinirli gibi bakıyorlardı kurtuluyormuydum acaba içlerinden birisi konuştu

"patron bence kadının işini bitirip bir köşeye atalım en azından peşimizi bırakırlar "dedi.

"bence kadını burda bırkıp sınıra uzak olan bölgedeki yerleşmeye gidelim" dedi başka birisi burda o kadın benmi oluyorum. "Yarın yola çıkıyoruz hazırlanın" bunu demesi ile arkadaki birisi telefondan birşey yazıyordu ama sanırım bunu birtek ben görüyordum çünkü hepsi patron denilen şerefsize odaklanmışlardı o sırada baktığım kişi ile gözgöze geldik dik dik birbirimize bakıyorduk ben çekmiyorum lan gözlerimi ilk o şeresiz çeksin gözlerini patron denilen şerefsizin tekrar konuşması ile bakışını çekmişdi.

"Şu kadını sağlam bağlayın kaçmasın" dedi sırıtarak. Senin ağzını neyse hanım hanımcık ağzımı bozamam şuan ama ben hâlâ konuşamıyorum yani bir insan 7 gün boyunca konuşmayınca konuşmayı mı unutuyordu? 8 gündür buradayım niye 7 derseniz eğer ilk gün fazla konuştum beni bırakmaları için aslında beni bu patron denilen şerefsizin babasına bakmam için kaçırmışlardı ama baktılar ben dayak yemekten sonra ağlamıyorumsızlanmıyorum ve bu şerefsizin babasına bakmıyorum.

Gittiler başka birisini getirdiler ama o da diğer şeresizlerin adamı çıktı onuda öldürdüler ve bunun babası da öldü tabi şey ben öldürdüm sanırım yanlış(!) iğne vurunca ama benden sonra başka şerefsiz onu öldürdü sanıp onu öldürdüler aslında onu getirmeseleredi benide öldürebilirlerdi ama bilmedikleri başka şey ise ben doktordum ama ebe olanından, neyse çok şükür beni vurmadılar benim bakmam gereken bebem var.

Evet beb- yani kızım 7 aylıktı ve gerçekten çok özlemiştim onu babası kabul etmemişti fazla kavga etmiştik bebek gibi seviyodu beni ama konu ilerdeki çocuğumun mutluluğu herşeyi değiştirirdi ve boşanıştım hayatımda aldığın tek iyi karar ondan boşanmaktı.

"Umarım rahatsız olmazsın güzel bayan" dedi ne boş boş konuşuyo lan bu sinir ediyo insanı tam birşey söyecek iken sesim çıkmadı noluyo lan bana ben niye konuşamıyorum.

"Patron bence bizden korkusundan dilini yuttu şuna baksana" dedi patron denilen şerefsizin yanında oturan gerizekalı ben sana göstercem dilini yutmayı- lan cidden dilimi yutmuş olma ihtimalim yok tamam rahatladım şuan yutsaydım ölürdüm.

..................

Gece olmuştu zaman kavramını yitirince saatin kaç olduğunuda bilmiyorum kaçırıldığım gün salı günü bugünde 9 gün sayarsak perşembe günü oluyordu uyku düzenim zaten çok kötüydü iyice kötü olmaya başladı ve şuan dışarıda hiç ses yoktu sabah ya beni öldürecekler ya da peşlerinden sürükleyecekler ama en önemli mesele beni konuşamam cidden konuşamıyorum ve bu çok can sıkıcı çünkü şerefsizlere karşı çıkamıyordum. Sanki ses çıkarsam beni bırakacaklar gibi hissediyorum ama konuşamıyordum.

Ya daha sonralarda konuşamazsam tam moralim iyice düşüyodu ki pencerenin kenarıda iki kişi gördüm lan şuan iki seçenek var ya beni kurtarmaya geldiler ya da- ya da sı yok o itin köpekleri olsa direkt kapıdan girerlerdi yani o zaman sonunda kurtluyorum hemen pencerenin yanına geçtim o sırada içeri bugün şerefsiz patronun arkasında telefona birşey yazan adam girdi.

"Kalk çabuk!" dedi. Herkes de ne meraklıymış beni kaldırmaya kalkmadım tabiki her dediklerini yaparsak çok şımarır bunlar sonra- kolumdan tutup kaldırdı biranda ama yeter artık ben en son kurtulma hayalleri kuruyordum.

o sırada beni dışarı çıkarttı gökyüzünü görmeyi özlemişim lan ne kadar mutlu oldum anlatamam.

Tam o sırada önümde birtane kadın asker hayyy maşAllah lan asker cidden kurtuluyorum

"Umay Hanım yanıma gelin" dedi kadın asker. Yanına gittim başka araba vardı burda sanrım oraya gidiyoruz.

"Herangi bir yaranız var mı?"

"Sırtımda ve bacaklarımda var" dedim lan konuşuyorum oha hiç konuşamıyacağım sandım rahat bir nefes çektim içime yüzümdekileri söylemiyodum görüyordu zaten diğer bir yanda yüzümü inceliyordu, duvara yanlışıkla kafa attığım için kaşımı yarmıştım ama bir süre sonra acısı geçmişti diğeri de dudağımda o da ilk günlerde biraz fazla konuştuğum için tokat atmışlardı.

İlk yardım çantasını çıkarttı ve arabaya bindik.

"Sırtında ki yaralar ciddi mi?"

"Hayır kemer izleri var sadece bacaklarımda da aynı izler var ama acısı yok" herşeyi anlattıktan sonra sırtımda ve bacaklarımda ki yaraya baktı birkaç krem sürdükten sonra yüzümdeki yaralara geçti o sırada dışarıda fazlaca silah sesleri vardı. " Şırnak'a ne zaman döneriz" dedim kızımı özlemiştim evden çıkmadan önce karşı komşuya Alin'e bakması için bırakmıştım.

"Sabaha orada oluruz...belki" dedi. Çabucak eve dönmek ve kızımı görmek istiyordum şu dokuz gün boyunca tek bir damla gözyaşı dökmedim ama artık gözerim sulanıyordu kadın asker gözlerimin dolduğunu görünce" Bir yerin mi ağrıdı? "

"Hayır" dedim hemen ama sesim titriyordu. Birkaç saniye yüzüme bakınca tekrar yaralarıma odaklandı. "Ailen var mı?" dedi. "Evet ama bu şehirde değiller" dedim "En başta bir çift ve çocuk geldi yani timin ailesinden birisi geldi sizin eve geç kaldığından ve telefonunuzu açmamanızdan dolayı ihbar etmişler" dedi."Karşı komşum kızımı emanet etmiştim sabah hastaneye gitmeden önce normalde geç kalmam o yüzden hemen ihbar etmişlerdir" ve devam ettim "Ama kızlarının ikiside asker değilki" dedim hemen. Benim bildiğim sadece iki kızları vardı birisi benim gibi ebe diğeri ise kararahta çalışan doktor. Güldü ve ardından "Hayır oğullarıda var" dedi. Tamam der gibi kafamı salladım ardından hiç konuşmadık.

.............

Sonunda Şırnak'day dık. Karargah da yaralarım ciddi olmadığı için hastaneye gitmek istemedim ve bekleme odasında kızımı bekliyordum Gülce abla hiç oğlu olduğunu söylememişti arabada tanışmıştık her biri ile.

BOZKURT TİMİ

YÜZBAŞI Alpar Sungur
ÜSTEĞMEN Celil Öztürk
TEĞMEN Cihan Işık
TEĞMEN Hazal Kılıç
ASTEĞMEN KIDEMLİ Boğukan Yılmaz
ASTEĞMEN Fahir Giray

________________________________________

Önceki bölümü çok kısa yapmıştım giriş bölümü olduğu için ve konuyuda bayağı değiştirdim umarım beğenirsiniz 1000 kelime ile bu bölümü kapatıyoruz

Haftada 1 ya da 2 bölüm gelir.

YILDIZA BASMAYI UNUTMAYIN ★