Evlat?

Neredeyim?

Cinlerin Kutusunda !!...

Büyük yeminlerin dudaklarından döküldüğünde neyi feda edersin evlat. Dokumacı kırmızı iplikleri kimin için dokur. Kadere mi yaza durursun ezele mi?

Kader Kitabı Günlükleri

İZDÜŞÜM

Her hikâyenin bir kahramanı olduğu gibi kötüsü de vardır. Oradan bakınca nasıl gözüktüğümüz kaderimize mi bağlı yoksa seçimlerimize mi? Bilemiyorum. Bazı günler her ikisi de bana aynı geliyor. Bazen de sabahın aydınlığındaki beyaz iplik gibi aralarındaki farkı ayırt edemiyorum. Emin olduğum tek durum artık yorgun olduğum. Gerçekten yorgunum. O kadar ki kemiklerim bile titriyor. Önümde bekleyen ipliklere bakıyorum. Sanırım yerime daha genç biri gelmeli. Parmaklarım daha fazla bu işi yapmak istemiyor. Lakin bir dokumacıda kolay yetişmiyor. O kırmızı iplikleri dokuma tezgahına koymak bile başlı başına emek istiyor. Hangi kırmızı ipliği hangisine bağlayacağını bilmiyorsan eğer tüm yaşam karmaşıklığa sürüklenir. Bu işe başlamadan önceki hayatını özlemedin mi diye sorarsanız size şunu mırıldanabilirim. Sanırım ben hep dokumacıydım. Elime bu lanet tezgâhı almadan önce bile ben dokumacıydım. Neyse çenem düştü. Artık bu tezgâhı devir etmeliyim ki ben de biraz dinlenebileyim. Yalnız bu olmadan önce bitirmem gereken bir kırmızı iplik dokumam kaldı.

- Hazır mısın evlat diye mırıldandım. Elimdeki kırmızı iplik hafifçe titredi.

Hiç kimseye iltimas geçmedim. Bu kadar zamandan sonra da sana yardım etmeyeceğim. Her yaptığım dokuma kendine özgüdür. Pekâlâ çok uzun zaman önce yaptığım gibi sana da aynısına benzer yapabilirim. Kırmızı ipliğinin bir bölümünü gevşek dokuyacağım. Senin tek yapman gerekense o gevşekliği kendi istediğin gibi dokuman.Umarım başarırsın. Bu yeterli mi senin için dedim elimdeki kan kırmızı ipliklere bakarak. Eh senin de isteğin bu yönde ise başlıyoruz.