Gün doğumuyla birlikte kızları bulmaya koyuldum. Onlar için çok endişeleniyordum,dün gece adam gelince her birimiz bir yere dağılmıştık.

Ben izimi kaybettirmeyi başarmıştım. Umarım onlar da kurtulmuşlardır. Merve'yi can çekişirken bırakıp kaçmıştık, onun başına gelenler yüzünden kendimi sorumlu tutuyorum, onunla birlikte gitseydim yaşıyor olabilirdi.

Göl kenarı boyunca ilerliyordum, gelecek olan bir tehlike veya kızlar olursa daha iyi görebilirdim.

Epey bir yol ilerledikten sonra göl kenarına atılmış, kanlı baltayı farkettim.Bir arkadaşım daha katledilmiş olamazdı. Çantamdan tabancayı çıkarıp yavaşça ilerledim. Bir kaç metre ileride Zehra'yı parçalara ayrılmış bir şekilde buldum. Avazım çıktığı kadar çığlığı basıp koşarak uzaklaştım oradan. Zehra'yı o halde görünce kusmaya başladım. Allah'ın cezası kızı parçalara ayırmıştı.

Peki diğerleri onlar hayattamıydı?

"Bu oyuna daha fazla dahil olmayacaktım,ölmeyi beklemeyecektim,ben kendimi öldürecektim. Elimde ki silahı kafama dayadım, acı çekmeden ölecektim en azından parçalanarak değil.

Tam tetiğe basıyordum ki, biri elimdeki silahı kaptı.

Elif"Özgeeeee! Sen ne yapıyorsun, delirdin mi senn! . "

"Evet delirdim, delirdim, hepimiz öldürüleceğiz, hem de vahşice... Ben artık dayanamıyorum! "

Elif "hayır ölmeyeceğiz buradan kurtulacağız, ailemize kavuşacağız! "

"Bizde öleceğiz Elif! Melisa, Ezgi, Merve, Zehra gibi...

Elif sadece" Zehra'da mı...... "diyebildi.

" Evet Zehra'da paramparçaydı"diyerek ağlamaya başladım.

"Bu adam hepimizi öldürmeden peşimizi bırakmayacaktı. Ölmek istemiyorduk, ailelerimizi özlemiştik, arkadaşlarımızın ölümünü görmüştük, Sude halen kayıptı, belkii öldürmüştü, onuda...