Sonumuz gelmişti, yapacak hiçbir şey yoktu. Bir tatil hayaliyle çıktığımız yolda birer birer arkadaşlarımı kaybetmiştim, vahşice katledilmişlerdi.

Ama kimse Sude gibi, ihanet etmemişti diğerlerine. Sude bizi oyuna getirmişti, hayatta kalmak için bizi ölüme itmişti. Burada bağlı bir şekilde ölümü beklememizin sebebiydi.

Sude'nin ihaneti bana çok ağır gelmişti, burada bağlı olup ölümü beklemek kadar canımı yakmıştı.Ben iplerden kurtulmak için çırpınmaktan da vazgeçtim ama Elif'in vazgeçmeye niyeti yoktu.

"Elif yeter! Sen kurtulabileceğini mi sanıyorsun" diyerek kızdım.

Elif "vazgeçemem! Kurtulmalıyım, ne babaannem ne de kardeşim dayanır ölümüme" dedi ağlamaya devam ederek.

Peki ya benim ailem ne yapacaktı, annem, babam, abim...

Ben düşünceler içerisinde boğulurken, ağaçların arasından hızlı adımlarla bize doğru gelen katili farkettim. Onu görmem ile düşüncelerden sıyrılıp ,gelişini izledim. Elif'in ise,onu farketmesiyle çırpınışları da kesildi.

Katil "sizi beklettiğim için üzgünüm güzel bayanlar , kendimi size affettirmek için güzel bir plan yaptım eminim sizde çok seveceksiniz" dedi iğrenç bir kahkaha atarak.

Katil"eeee sormayacakmısınız ne olduğunu. Tamam o zaman ben söylüyorum . "

Katil"size kurtulabilmeniz için bir fırsat vereceğim, gerçi ben kurtulabileceğinizi zannetmiyorum . Şimdi birazdan ikinizede bıçakla birer yara açacağım sonra iplerinizi çözüp sizi serbest bırakacağım. Ya kan kaybından öleceksiniz ya da bir kurtuluş yolu bulacaksınız. "

Elif"sen aşağılık bir pisliksin, Allah belanı versin! "

Yavaş yavaş ölmemizi istiyordu Allah'ın cezası! Elindeki bıçağı sallayarak "hadi başlayalım o zaman" diyerek bana doğru geldi. Bıçağı karnıma saplamasıyla öyle bir acı çektim ki sesim çıkabildiğince" p. ç" diye haykırdım . Benim küfürü savurmam ile bıçağı karnımda çevirip aniden çekti. Bıçağı çevirmesiyle içimi paramparça ediyormuş gibi hissettim.

Elif'e doğru yürüyüp sıra sende dedi. Elif'in attığı çığlıktan canının ne kadar yandığını anlayabiliyordum.

İpleri çözüp "sizi tanıdığıma memnun oldum hanımlar, ama benden bu kadar,gerisi size kalmış"diyerek uzaklaştı.

Kanımı tutup yere çöktüm, parmaklarımın arasından sızan kanı hissedebiliyordum.

Elif ayağa kalkıp yanıma yürüyüp " buradan gitmeliyiz kalk lütfen "diye seslendi .

Ağaca tutunup kalkabildim ayağa, birbirimizden destek alıp yürümeye başladık.Hiç durmadan yola devam ettik ,belki bir kurtuluş yolu vardır diyerek.O halde bile umudumuzu diri tutarak.