Uzunca bir yolculuktan sonra gece köye vardık. Amcam önden biz arkasından bahçeye girdik. Dedem , babaannem,yengelerim, amcalarım, kuzenlerim bütün herkes toplanmıştı. Babaannem sıkıca sarıldı bana"güzel kızım, kadersiz yavrum"diyerek, ağladı. Anneme de sarıldı aynı şekilde "kızım hoşgeldiniz " diye... Annem babaannemi severdi , beni kızı gibi görüyor derdi . Kuzenlerim ve babaannem dışında kimse sıcak davranmamıştı bize, sevinmemişlerdi gelişimize. Dedem sert bir şekilde "tamam hadee herkes içeri,yeter dışarda durduğunuz".İçeri geçince babaannem odamıza götürdü.

Babaannem" Burda yatacaksınız kızım rahat edeceğiniz şekilde hazırlattım. "

Annem"Anne ne oluyor apar topar getirdiniz buraya Faruk'ta bişey söylemedi. "

Babaannem "kızım kurbanın olayım sus! Duymasınlar, öldürürler seni, köylü konuşuyo gelinleri tek başına koca İstanbul da napıyon diye. Laf söz oldu burda, günde biri evine girip çıkıyodur, pavyonlarda çalışıyodur diyorlar. "

Annem "Ne diyosun sen anne! Ben nasıl öyle bir şey yaparım ,siz nasıl inanırsınız, Ali 'me nasıl ihanet ederim, sizde Allah korkusuda mı yok, iftira bunların hepsi..."

Faruk amcam"Zühal !Bana bak burası İstanbul değil kendinede kızınada çeki düzen ver yoksa,bedelini ağır ödersin!Bütün köy nasıl bir o....... olduğu konuşuyor."Amcamın dediklerinden sonra annem hıçkıra hıçkıra ağladı"Allah'tan korkunuz da mı yok! "diyebildi.Az önce görüp duyduklarımdan sonra, bizi ne kadar zor bir hayatın beklediğini anlamıştım, çocuk aklımla...