Ve işte o büyük gün gelmişti, belki bugün özgürlüğüme kavuşacamtım, çok heyecanlıydım. Üzerime giyecek temiz , düzgün kıyafetimde yoktu. Defne'nin geçen hafta getirdiği, beyaz tişört ile gri eşofmanı giymiştim. Hakimin karşısında, Tarık gibi önümü ilikleyeceğim bir ceketim de yoktu ama gerekte yoktu bunlara...

2 saat sonra...

Ellerim kelepçeli,mahkeme salonuna götürülürken, Defne koşup sarıldı bana"bebeğim bitiyor çıkacaksın ,inanıyorum ben"dedi.

Asker "Hanımefendi lütfen temasta bulunmayın" diyerek Defne'yi uyardı. Defne'de gözlerini devirerek "ne olmuş sanki sarıldıysak "dedi.

Arkadan gelen tanıdık bir sesle, odağım değişti"kızım, Öykümm" dedi annem.

Ben"senin ne işin var burda, utanmıyor musun , karşıma çıkmaya! "dedim.

Annem" Kızım affet beni, ben hata yaptım, sen affet, kurban olduğum yavrum,affet beni"dedi ağlayarak.

Defne"bana bak Gülcan teyze, Öykü'nün hatrı için susuyorum, kırarım kalbini git buradan! "dedi bağırarak.

Ben" Ya sen ne biçim annesin bana günlerce, onlarca adam tecavüz etti, eziyet ettiler, dövdüler, siz naptınız? Benim çektiğim bu acıları menfaate döküp, tecavüzcümden, susmam karşılığı para aldınız! Sonra o parayla hayat kurup ,beni terkettiniz! Gittttttt burdan hemen, gittttt! "diye bağırdım, avazım çıktığı kadar.

Defne annemin kolundan tutarak itekledi onu" bana bak kadın! Öykü'den uzak durun! Yemin ederim ki, sizi ben öldürürüm! Öykü için tereddüt etmeden yaparım bunu anladın mı benii!Şimdi defol git! "dedi.Annem giderken, arkasından hıçkırıklarımı yutarak ağlamaya başladım. Yere çöküp," neden böyle olduk, nedennnn !"diye hıçkırıklarımı serbest bırakarak ağlamaya devam ettim.