Defne"den

" Sabahtandır içimde çok kötü bir his var,anlam veremediğim. Fırat'ın aradığını görünce içimdeki o his daha da artmıştı. Telefonu elime almam ile açmam bir oldu.

"Aloo......efendim Fırat... "

Fırat "Öykü.... "

"Ne oldu Fırat, ne oldu Öykü'ye... "

Fırat ağlamaktan cevap veremiyordu.

"Fırattt ne oldu Öykü 'ye dedimm! "

Fırat"intahar etmiş, hastaneye kaldırılmış" diyebildi, hıçkırıklar içerisinde.

Hiçbir şey diyemeden olduğum yere çöktüm. O benim kardeşimdi ama ben onun için bişey yapamamıştım. Bu kız herşeyle, herkesle savaşmıştı, pes etmiş olamazdı.

............

Hastaneye geldiğimde Fırat çoktan gelmişti. Öykü 'nün nerede olduğunu sordum. Yoğun bakıma alınmıştı. Benim kardeşim vazgeçmiş olamazdı, o güçlü bir kızdı, onlarca şey yaşadı ama hiçbirinde intahar etmeyi düşünmemişti, peki ya şuan...

"Fırat Öykü'yü görmek istiyorum lütfen !"

Fırat" İzin vermiyorlar defne! "

Ne kadar yalvarsam da kapıdakiler izin vermedi onu görmeme..

Hayat dolu biriydi, onunkisi intahar değildi, cinayetti... Onu bu hale sevdikleri getirmişti. İçeriden doktorun çıkmasıyla ondan bir açıklama istedik, durumu hakkında...

Doktor " aldığı ilaçlar çok ağır ilaçlar değilmiş, durumu şuan iyi, uyutucağız belli bir süre, büyük geçmiş olsun... "diyerek uzaklaştı.

Kardeşim iyiydi, "çok şükür Allah'ım sana" diyerek, bu sefer mutluluktan ağlıyordum.

2 gün sonra,durumu iyi olduğunda tekrar cezaevine götürmek için odasına girdi cezaevi ekibi, adamların"sakin ol , yanlış bir şey yapma ,yavaşça oradan in" diye bağırmasıyla bizde odaya girdik. Pencereye çıkmıştı, ayaklarına dışarıya sarkıtmış ağlıyordu.

"Öykü bebeğim ne olur in oradan! "

Fırat"Öykü lütfen in, bize bunu yapmaya hakkın yok lütfen, yalvarıyorum sana! "

Öykü"ben daha fazla yaşamak istemiyorum, bana çok ağır geliyor tüm bunlar. Artık kaldıramıyorum! "

"Bitanem lütfen in, sana bişey olursa ne yaparım ben, sen benim kardeşimsin, canımsın, herşeyimsin, seni kaybedemem! "

Fırat "Öykü lütfen in oradan, bana bunu yapmaya hakkın yok. Hayatıma girip, sonra bu şekilde çıkamazsın. Olsun 10 yıl olsun beklerim ben, lütfen in! "

Çaresiz bir şekilde "özür dilerim affedin beni, çok direndim ama artık kaldıramıyorum" diyerek, son defa bakarak kendini aşağı bıraktı.

"Öyküüüüüüüüü!"diye avazım çıktığı kadar haykırdım. Yapamamıştım, engel olamamıştım.Neyi unutsam da çaresizliğini, atlamadan önceki o son bakışını ölene kadar unutamazdım.