3.Suç

Nasılsınz? Ben kötüyüm. Evi temizlemekten nefret ediyorum ama ne yapalım başka seçeneğim yok. Anne sözü biz de her şeyden üstündür. Bu notu yazmadığımı Ecrin ile Adal'ın konuşmasının sonunda fark ettim. Hemen geri döndüm. Umarım bölümü beğenirsiniz. Oy ve yorumlar için teşekkürler. SEVİLİYORSUNUZ💋💋💋 Yukarıda ki şarkıyı bölümü yazarken dinledim.

Keyifli okumalar.

Bugün 11'de kalkmıştım. Normalde sabah erkenden kalkardım ama kazadan dolayı olmalı ki geç kalkmıştım. Kalktığımda evde kimse yoktu. Büyük ihtimalle annem kendisi gibi beter olan komşumuz Naciye ablaya, babamda içki içmeye gitmişti. Zar zor alçıda olan ayağımı oynatarak mutfağa doğru gittim. Kendime minik bir kahvaltı hazırlayıp hızlıca yemiştim. Odama gittim ve ders çalışmaya başladım.

...

Saat 4'e (16.00) gelirken testlerimi çözmüş tüm konu tekrarlarımı yapmıştım. Ecrin okuldan çıktığında ona ödevleri soracaktım. Masamı toplayıp yatağıma geçtim. İnstagram' da gezinmeye başladım.

(2 saat sonra)

Ecoşumm❤️ adlı kişiden arama...

"Selammm."

"Selamm."

"Nasılsın? Daha iyi misin?"

"Yani. Az çok yürüyebiliyorum."

"Size gelmemi ister misin?"

"Sağol. Gerek yok. Zaten çok fazla ayağa kalkmıyorum. Neyse. Ben sana ödevleri soracaktım."

"Matematik defterinden var. Fotoğrafını atarım. Fen kitabından sayfa 156,157,158 ve araştırma ödevi var. Sen kelebekleri araştıracaksın. Başka ödev yok."

"Sağ ol kanka. Ben ödevlerimi yapayım. Görüşürüz."

"Kanka bekle. Bugün Çağrı hoca seni sordu."

"Beni mi? Ne dedi?"

"Okulda yakın olduğmuzu görmüş. Akşam senden haber alıp almadığımı sordu. Ben de evde rahat olduğunu, bir sorun olmadığını söyledim."

"Sağ ol kanka. Başka bir şey oldu mu?"

"Yok başka bir şey olmadı. Ödevin fotoğrafını atıyorum. Görüşürüz."

"Görüşürüz." (En başa sizin için not bırakmayı unuttum. Hemen bırakıyorum. -Yazarınız)

Ecrin ile konuştuktan sonra Ecrin ödevin fotoğrafını atmıştı. Ne kadar bu hafta boyunca okula gidemeyecek olsam da ödevler öğrenmem için gerekliydi.(Yazarınızın gözleri yaşlı.💋💋) Hemen masamın başına oturdum ve ödevlerimi yapmaya başladım.

(1.30 saat sonra.)

Son olarak araştırma ödevimi yapmıştım. Tüm ödevlerim bitmişti. Saat 7.30 (19.30) olmuştu. Annem ve babam eve yaklaşık 1 saat önce gelmişti. Annem babama ve kendisine yemek hazırlamıştı. Odamdan çıktım ve mutfağa doğru ilerledim. Onlar ve ben yemeklerimizi ayrı yiyorduk. Kendime küçük bir tepsiye çorba ve salata hazırladım. Tam tepsiyi odadaki masama bırakmıştım ki zil çaldı.

"KIZ! GİT KAPIYI AÇ!" Babam bana aşırı nazik(!) bir şekilde kapıyı açmamı söylediği için hemen kalktım ve kapıya doğru yürümeye çalıştım. Ayağımın kırık olması hiç bir şeyi değiştirmiyordu. Yine iş veriyorlardı.

Kapıyı açmamla ağzımın açık kalması bir olmuştu. Karşımda Çağrı hocayı görmeyi kesinlikle beklemiyordum. Çağrı hoca bana iyi akşamlar dediğinde kendime gelebilmiştim. Benim sabırsız ebeveynimde dayanamamış olacak ki bana söve söve lanetler okuyarak kapıya geldi. Babam da Çağrı hocayı görmeyi beklemediği için bir an donup kaldı. O benden daha hızlı kendine gelerek hemen hocayı selamladı.

"Hoş geldiniz hocam. İçeri gelsenize. Kızım hocanı niye içeri davet etmedin. Öyle aval aval bakıyorsun."

"Hoş buldum Ahmet bey. Adal' a bakmaya gelmiştim. Meyve de getirmiştim. Buyurun. Nasılsın Adal?"

"İyiyim hocam. Sağ olun ama buraya kadar gelip kendinizi yormasaydınız keşke."

"Sorun değil. Kaza geçirmiş bir öğrencimi ziyaret etmem gerekir."

"Teşekkürler hocam. İçeri geçin isterseniz."

"Sağ ol. Sadece sana bakmaya gelmiştim. Seni iyi gördüğüme göre eve gitsem iyi olur."

"Tamamdır hocam. Dikkatli olun. Haftaya görüşürüz."

"Görüşürüz Adal."

Kapıyı kapattığımda babam denecek varlık hemen bağırmaya başlamıştı.

"Rezil olduk adama. Hepsi senin yüzünden."

Onu pek dikkate almadım. Çünkü sürekli bağırıyordu. Artık alışmıştım. Ben ses vermeyince bana döndü. Onu dikkate almadığımı görünce daha çok sinirlenmişti.

"Ben konuşurken beni dinleyeceksin." Diye bağırıp arkasını dönüp bana tokat atmıştı. Normalde pek etkilenmezdim ama bu sefer yere düşmüştüm. Hem bunu yapmasını beklemiyordum hem de ayakta düzgün duramıyordum bu yüzden dengemi kaybetmiştim. Yere düşmemle kafamı koridorda ki dolaba çarpmam bir olmuştu. Başımda keskin bir acı vardı. Gözlerimi açık tutamıyordum. Etraf dönüyordu. Gözlerim kapanmadan önce gördüğüm en son şey bahçeye açılan kapının yanında ki camdan beni görüp kapıyı çalan Çağrı hoca olmuştu. Gerisi tamamen karanlık.

Çağrı' dan

Bugün okulda Adal' ın akşam eve gittiğinde iyi olup olmadığını öğrenmek için okulda sürekli birlikte dolaştığı Ecrin' i yanıma çağırmıştım. Ecrin Adal' ın evde iyi ve rahat olduğunu söylediğini söyledi.(Biraz karışık oldu sanki? -Yazar) Şu an arabamı Adal ve ailesinin evine doğru sürüyordum. Hem nasıl olduğunu kendi gözlerimle görecektim hem de eğer ebeveynleri ona bir şey yapmaya kalkışırsa polise ihbar edecektim.

Arabadan inip tek katlı büyük ihtimalle 2+1 olan eve doğru yürümeye başladım. Zili çalıp beklemeye başladım. İçerden babası olduğunu düşündüğüm birisinin Adal' a bağırarak kapıyı açmasını söylediğini duydum. İçimden bir his bu akşam bir şeyler olacağını söylüyordu. Kapının yanında ki camdan Adal'ın seke seke oflayarak kapıyı açmaya geldiğini gördüm. Çok tatlı gözüküyordu.Yüzümde nedenini anlamadığım minik bir tebessüm oluşmuştu. Adal kapıyı açtığında beni beklemiyor olmalı ki ağızı bir karış açık bir şekilde bana bakıyordu. İçimden ne kadar kahkaha atasım gelsede kendimi tutmuştum. Adal' ın bu hali çok komikti. Onu biraz incelediğimde beyaz teninin biraz solmuş olduğunu gördüm. Hasta olduğu için normaldir diye düşündüm.

Adal' a iyi akşamlar dediğimde kendine gelmişti. O bana cevap veremeden arkadan babası Adal' a kötü sözler söyleyip lanet okuyarak gelmişti. Ne kadar kötü bir babaydı. Beni görünce o da bi an dondu ama hemen toparladı. Beni içeri davet ettiler ama Adal için geldiğimi söyleyip aldığım meyve poşetini onlara uzattım. Aramızda kısa bir konuşma geçtikten sonra eve gitmem gerektiğini söyleyip arabama doğru ilerledim. Aslında onlar arabama doğru ilerlediğimi düşündü. Onlar kapıyı kapatınca geri dönnüştüm. Yaptığımın yanlış olduğunu biliyordum ama içimde kötü bir his olduğu için onların beni göremeyeceği, benim onları duyabileceğim bir yerde onları dinliyordum.

Babası Adal' a bağırıyordu. Bana karşı Adal' ın yüzünden rezil olduğunu düşünüyordu. Bir tokat sesi geldi. Sonra bir düşme sesi duymamla hemen kapının yanında ki camdan içeri baktım. Adal yere düşmüştü ve başını koridordaki dolaba vurmuştu. Başından aşağı kan süzüldüğünü görmemle sinirlerim tavan yapmıştı. Tam içeri griccekken Adal baygın bakışlarıyla bana doğru döndü. Bir iki saniye benimle göz göze geldikten sonra o güzel zümrüt yeşili gözleri kapanmıştı.

Hemen kapıyı tık tıklattım ama açan olmadı bende kapıya tekme atarak kapıyı açtım. Kapı eski olduğu için zorlanmamıştım. Hemen Adal' ı kucağıma alarak arabaya doğru ilerledim. Arka koltuğa Adal' ı yatırdıktan sonra sürücü koltuğuna geçtim ve hemen arabayı bizim ailenin hastanesine sürdüm. Hastaneye doğru giderken tanıdığım bir polisi arayıp Adal'ın anne ve babasını ihbar ettim. Adal' a babası vurmuştu ama annesi hiç bir epki göstermemiş hatta bir süre sonra Adal' a iğrenerek bakmıştı. Büyük ihtimalle annesi de Adal'a kötü davranıyordu.

Hızlı sürdüğüm için hastaneye çabuk gelmiştik. Adal' ı acile götürdüm. Hemen bir doktor yanımıza geldi Adal' a baktıktan sonra sedye istedi. Adal' ı yavaşça sedyeye yatırdım. Onu bir perdenin arkasına götürdüler.

(15 dakika sonra)

Duvarın kenarındaki sandalyelerden birine oturmuştum. Doktor perdenin arkasından çıkınca hemen doktorun yanına gittim.

"O nasıl?"

"Merak etmeyin. Ciddi bir şeyi yok. Sadece başını çarptığı için bayılmış. Kanaması durdu. Dikiş atıldı. Bir kaç gün dinlensin. Ayrıca bacağının kırık olduğunu gördüm. Orayıda kontrol ettim. Bacağının üstüne biraz fazla basmış. Yürümemesi gerek. İlaçlarını da kullanmamış sanırım. Bu seferki ilaçlarıyla birlikte tüm ilaçlarını düzenli kullansın. Bir kaç saate uyanır. Bir odaya alınabilir. İyi günler dilerim."

"Teşekkürler dokktor bey."

"Bir şey değil. Bizim işimiz bu."

Ciddi bir sorunu olmadığı için rahatlamıştım. Hemen hastanenin en iyi odalarından birini hazırlatıp Adal' ı o odaya götürdüm. Dikkatlice yatağa yatırdım. Annemi arayıp bugün eve gelemiyeceğimi ve benim için endişelenmemelerini söyledim. Yatağın yanında ki koltuğa oturdum ve Adal' ı izlemeye başladım.

Bölüm sonuuu. Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum. Lütfen kitap hakkındaki düşüncelerinizi yazın. Bir bölüm yazmak yetmedi. Ödevimi yaptıktan sonra diğer bölümü yazıcam. SEVİLİYORSUNUZ❤️💋❤️ (1142 Kelime)