Evve-i Payidarım

Ey cânân-ı dilber, baht-ı yârım,

Sen benim evvelim, hem de âhîrimsin.

Rûhumun ilk seherinde doğan güneşim,

Ve son demimde bile ismimle anılsın.

Zamânın hükmü geçmez senin sevdanın üstüne,

Ne mevsim söndürür, ne gece unutturur.

Zîrâ sen, kalbimin evvelinde taht kuran,

Ve sonsuzluğumun dahi sahibisin.

Ey nûr-ı nazlım, zülfünle örülmüş geceler,

Gözlerinde kevser, gülüşünde bahâr.

Her nefeste ism-i şerîfin geçer dilimden,

Sen ki hem ilkim, hem de ebedî yârim.

Bir tebessümünle doğar âlem yeniden,

Bir bakışınla durur devr-i zaman.

Gamzene düşen her ışıkta bulurum kendimi,

Ve bilirim ki ben, seninle başlarım her defâ.

Ey kalbimin sultânı, sînesinde huzur bulduğum,

Sensizliğin, hicrânın bile bana emânet.

Aşkınla yoğrulmuş bir ömür isterim,

Zîrâ sen, hem ilkim, hem sonsuzum elbet.

Fecre dek süren bu aşkın nâmı,

Gökte yıldız, yerde duâ olur adın.

Seninle başlar, seninle biter her sözüm,

İlkim sensin, sonsuzum da sensin cânânım.