MEKTUP-II (BÖLÜM SONU)

27.12. 2024

Sevgili bilinmeyen...

Günlerden Cumartesi sevgilim. Yine aklımda sen. Yine yüreğimde sen. Lakin kalbim üzgün. Eğer bir gün yine göz göze gelirsek bilinmeyenim. Belki sana olan hislerimi ve duygularımı bir çırpıda sana söyleyebilirim doğrusu. Hem sana bir özür borcum vardı. Onu da ödemiş olurum. Seni her gün hayal ettim ve sevdim. Hani bir söz vardır. ''Gülü seven dikenine de katlanır.'' Diye bir söz. Benim şu hayatta sana olan bu hislerimin ve dahi duygularımın bütünlüğü tastamam böyle olduğu düşünürüm. Olurda bir gün sevdiğimle birlikte dünyanın en güzel çifti olacağımıza inanmışımdır her zaman... Ancak sana söylemem gereken bir konu var ki oda şu. Ben... uzun zamandır sana olan bağlılığımdan şunu anladım. Meğer ben senin *platonik aşkınmışım. (:
Şimdi belki bana yine sinirleneceksin. Yeter ki bana olan öfkeni kus. Lakin bana olan öfkeni kusmadan. Sinirini benden çıkarmadan önce tüm bunların nedenini bir sor. Sor ki bir hakkın bana olan öfken bir nebze olsun diner. Fakat eskisi gibi olabilir, bana karşı iltifat edersen sana olan kırgınlığım biraz olsun geçer belki. Çünkü sana *kırgınım((:
Lakin her zaman olduğu gibi yine benim aklımın bir köşesindesin.
Her ne kadar sana olan kırgınlığım olsa da insan sevdiğini özlüyor işte... Evet, yıllardır tanışıklığımız var seninle lakin bundan ötesi ne yazık ki olmadı maalesef...(((: Fakat bendeniz bu tanışma faslı olsun. Sonrasında umursamazlığın olsun. Bunlardan ziyade seninle muhabbet etmeyi özledi. Seni özledim. Sen benim için zaten özeldin. Tek idin benim için... Yokluğun beni öyle huzursuz, öyle hüsrana sürükledi ki artık *seni çok özledim be sevdiğim.
Aradan gel zaman git zaman birisi ile tanıştım. Tanışmamızın iki ay zamanından sonra canciğer gibi olmuştuk. Yani böyle sık fıkı gibiydik. Daha sonrasında onunla bir çok konuda konuştuk. O konuların arasında benim sana olan platonik aşkım olduğundan da bahsetmiştim. Her neyse uzun lafın kısası bana şöyle tavsiyelerde bulunmuştu.
''Madem o seni hiç umursamıyor. O zaman sende onu umursama.'' diye söylemişti. Bu sözünden sonra arkadaşımda bir şey fark ettim. Kendisini ne başkalarının ihtişamlarına. Ne de boş söz söyleyen insanlara önem verdiğini fark ettim. Bana verdiği bu tavsiyesine ve dahi dostluğumuzun bir nişanesi olarak ona bir şiir yazdım. O şiir de şöyle bir satıra yer verdim. '' Hayat işte... Bazan da *kalp kalbe karşı cana yakın dostluklarla doludur.'' Diye cümle kurmuştum. Ancak bu muhabbetimiz onunla çok eskilere dayanır. Çünkü son zamanlarda kendisi ile muhabbetimiz olmadı. Şu aralar çok uykusuzum. Çok yorgunum. Nasıl ki bir insanın birine aşık olurda geceleri gözlerine uyku girmez ya o heyecandan işte öyle bir duygu. Öyle bir his benim için. Bu sana dediğim hiç ara vermeksizin oluyor. Lakin senden bana bulaşan aşk-ı hastalık zannımca. İşte bundan dolayı yaşadığım ve yaşattığım bu sonsuz hayatım boyunca çok büyük bir yanılgı içerisinde yaşamışım acaba dedim. *Platonik mi aşk? diye düşünürüm. Bilinmeyen sevgilim. Bana bunun cevabını bir başkası değil, ancak ve ancak sen verebilirsin. Daha sonra şöyle bir söz düşünür oldum ve bir kağıda yazdım.

''Nede tumturaklı birisin ey didar-ı bilinmeyen. Esiri maşuğun olduk payidar varsayıldık izafi bir mehcürlüğe.''

Fakat *zinhar unutmam seni. Çünkü hiç çıkmadın ki aklımdan seni unutabileyim. Uzun zamandan beridir gözlerim seni aramaya deva eder. Devam eder de ansızın tüm benliğime saklıdır senin o *bi'vakitler mazimiz. Ancak *ne mümkündür ki bir yerde buluşmamız ve dahi keyifle yapacağımız muhabbetimiz. Senden bi'haber dört duvar arasında bir mecnun gibi yaşar, giderim. Öyle ki dostluğumuzdan da öte *bir başkadır dost. Bir gün yaşadığım yere gelirsen eğer belki ben olmam oralarda, ama sen yine de gel. Çünkü *bir başkadır RİZE. *Sen ve ben bir bütün elma gibiyiz aslına bakarsak:)

*PLATONİK AŞK
*KIRGINIM
*ÇOK ÖZLEDİM
*KALP KALBE KARŞI
*PLATONİK Mİ AŞK?
*ZİNHAR
*Bİ'VAKİTLER
*NE MÜMKÜN
*Bİ'HABER
*BİR BAŞKADIR DOST
*SEN VE BEN
*BİR BAŞKADIR RİZE