MEKTUP III (BÖLÜM SONU)

Sevgili; *Payidar-ı Hayatım.

Bu mektubu kelimelerle değil, içimin en sessiz yerine saklanmış duygularla yazıyorum.

Zira her harfim, senden bir parça; her cümlem, seninle anlamlı…

*“Adabı-ı muaşeret” ten öte bir bağ bizimkisi — gönlünle gönlüm arasındaki o görünmez nezaket, o sessiz uyum.

Mutabık mıyız aşkım? Biz, bir ömrü paylaşmanın inceliğinde, bir kalbin ritminde buluşan iki insanız.

*“Sükûn-u Hayat’ı sen öğrettin bana.

Senin sesinde sustu kalbimin telaşları; senin bakışında dinlendi ruhumun yorgunluğu.

Gözlerindeki huzur, hayatın bütün gürültüsünü susturdu.

O an anladım ki, sen varken dünya bile sessizliğini güzelleştiriyor.

Ama bilirsin, her aşkın içinde bir *“Aşk-ı Mehcürlük” gizlidir.

Sen yanımda olsan da bazen özlemin yine içimi yakar.

Gamzelerinde kaybolduğum o ilk günü hatırladıkça,

Zaman durur, ben yalnızca sana kavuşmanın hayaliyle yanarım.

Sensiz geçen her an, kalbimin en derin yerinde yankılanan bir boşluktur.

Ve ben o boşluğu yalnızca senin nefesinle doldururum.

Sonra *“Davete İcabet” gelir aklıma — kalbim, senin kalbine çağrılır her gece.

Dualarımın arasında senin ismin yankılanır,

Ve ben ellerimi semaya değil, senin yüreğine açarım.

Çünkü bilirim, cenneti aramamın bir anlamı yok;

Benim cennetim sensin, Esmam.

*“Zat-ı Şahaneleri” derken ben, bir unvan söylemedim aslında.

O kelime, senin gözlerinde bulduğum asaletin, sesindeki zarafetin adıdır.

Sen öyle bir varlıksın ki, ne kadar övsem kelimeler eksik kalır.

Teninin beyazlığında kaybolan o ışık bile senin kadar parlayamaz.

Gözlerinde kaybolmak, dünyanın en huzurlu kayboluşudur.

Ve *“Ruh-u Revanım” …

Ey canımın özü, gönlümün sükûnu,

Senin varlığınla nefes alan bir kalbim var artık.

Sana her baktığımda, yüreğimde yeniden doğuyorum.

Gülüşünde bir ömrün sebebini,

Sessizliğinde bir hayatın anlamını buluyorum.

*“Ey Aşk” dedim bir gün ve aşk bana senin adını söyledi.

Artık aşk benim için bir kelime değil, sensin.

Gamzelerinde kaybolduğumda dünya durur,

Kalbimin tüm yolları sana çıkar.

Ben seni, kalbimin en derin yerinden seviyorum Esmam.

Ne yüzeyde bir heves ne gelip geçici bir tutku bu…

Bu, bir ömrü senin gözlerinde yaşama isteği.

Kalbim senin kalbine mühürlü,

Ruhum senin ruhuna karışmış.

Ve ben, her gün biraz daha sen oluyorum.

Sana yazdığım her şiir, aslında bu mektubun bir cümlesiydi.

Bugün o şiirler birleşti, tek bir anlamda buluştu:

Seni sevmek.

Bu mektup, bir veda değil; bir yemin.

Bir hatırlatma…

Ne olursa olsun, hangi mevsim değişirse değişsin,

Benim içimde hep aynı bahar var: Seninle yeşeren, seninle kokan bahar.

Kalbimin en derin yerinden,

Sonsuz sevgimle…

Kalbimin Sahibine