Öpmüştü. O beni öpmüştü. Ve arkasına bakmadan kaçmıştı. Çünkü korkaktı o tam bir korkaktı. Sadece sırıtmıştım. Çünkü bunu biliyordum. O beni seviyordu. ben ise sadece o nu küçmsüyordum. Ve bundan nefter ediyordum çünkü onlar sadece beni popüler olduğum için seviyorlardı. O kaçarken ona sadece küçümseyerek bakmıştım. Eve girmeden önceki yaptığım son adımdı çünkü eve girdiğimde bende onlar gibi küçümsenecek bir varlığa dönüşüyordum. Ve eve eve girdim "Merhaba aile-" Neler oluyordu? Yine mi? dedim içimden. Yine mi kavga ediyorsunuz? 2 yıl aradan sonra babam tekrar içmişti ve anneme saldırmıştı. Plan 1; dedi içimden obsesifim tetiklendiğinde konuşan ses. 'onları durdurmaya çalış. Durdurmaya gidiyordum. Önce babamın yakasından tuttum "Hey! ne yapıyorsun?" Konuştu. "Sen karışma seni ...." ve yine olmuştu bana ve anneme küfürler savurmuştu. Sonra beni bir çöpmüşüm gibi beni yere fırlatmıştı. Plan 2; Odana çık ve pısırık gibi odanda bekle. Kavga bitesiye kadar.

***

Odama çıkmıştım sonrasında yırtılmış formamı bir kenara fırlatıp giyinmiştim ve 'Olivia rodrigo Deja vu' adlı şarkıyı açmıştım. Bir yandan ağlayarak bir yandan da şarkı sözlerini mırıldanarak zamanın geçmesinin bekliyordum.

En sonunda Şarkının bir sözünü mırıldanıp ayağa kalkmıştım

'Do You Get Deja vu'

Ve burnuma bir koku gelmesiyle panik vücudumun her zerresini sarmıştı.

Yanık kokusu

Aşağıda ne olduğuna bakmak için ayağa kaltığımda panik yapmakla haklı olduğumu görerek geriye doğru yürümeye başlamıştım.Yangın. Ayakta duramadım, yere düştüm. Annem. diye düşündüm; Annem. Korku insana neler yaptırmazdı ki? Her şeyi yaptırırdı. Aşağıya iniyordum. Son hızla hiç bir şey düşünmeden. "Anne!" Bağırdım ses gelmedi "Anne!" bu sefer ses gelmişti "Murphy!" O hep bana 'Murphy' Derdi. Annemi kolundan tutuğum gibi kaldırdım ve Odama çıkardım "Burada bekle dedim ve aşağı indim Babamı o anki öfke ile de olsa Ateşe attım çığlıklar içinde yanmaya başladı bu manzaraya daha fazla katlanamazdım. Odama tekrar çıktım ve kapıyı kapadım. Banyoma girdim yangını birazda olsa önünü kesmesi amacı ile bir havluyu ıslattım ve kapının arka ve bizden tarafına koydum. Anneme döndüm burası ikinci kattı buradan kolaylıkla aşağıya ulaşabilirdiniz. "Anne," dedim "Şimdi beni dikkatle dinle," O hep gereksiz paniklerdi en azından ben öyla düşünürdüm. "Buradan, Aşağıya yandaki uzun demire tutunarak ineceğiz, Oradan yavaşça ineceğiz ve sonra aşağıdaki balkona atlayıp, Yere indikten sonra bahçeden çıkıp ambulansı ve polisi çağıracağız." İyi o hergün bu neden burada diye söylendiğim demir buradaydı. "Önce sen in Murphy." dedi annem bunu tartışacak zamanımız olmadığı için bilinçsizce indim. Yere indikten sonra aklıma bir şey gelmişti. O yüksekten korkardı, Hem de çok. Uysalca konuştum. "Anne hadi aşağı gel." kafasını olumsuz anlamda salladı "Gelemem." Tam tekrar tırmanıyordum ki aşşağı kattan bir ses geldi. Bu bir çığlıktı. " Yapma!" Ve sonra ateşten çıkan çatırdamalar. Bir damla yaş gözümden süzüldü ve yere düştüm. Tırmandığım demir elimi kesti. konuştuum "Yapma anne..." O kendisini o pislikle birlikte ateşe atmıştı. Daha doğrusu o annemi ateşe atmıştı. Ve son bir görüntü. Babam yanıma geliyordu. Sanırım ölüyordum.

***

Ama maalesef ki ölmemiştim.