Duyduklarım doğru mu yoksa benim kulaklarım yanlış mı işitti?İstediğim bir şeye neden direneyim dilvan!

Kaşlarımı istemsizce çattım ve karşımda gözlerini gözlerimden kaçırmayan adama baktım

" Aram ağa, sen ne dediğinin farkında mısın? Bizim haberimiz olmadan verilen bir söz için hayatımızı mı karartacağız?"

Kurduğum cümleyle kaşları çatıldı ve anlındaki damarlar seğirmeye başladı... Hızla bileğimi tutup beni kendine yaklaştırdı, ağzımı açsam dudaklarımızın bir birine değeceği mesafedeydik

" senin haberin olmayabilir Dilvan! Ama seni ben istedim dedemde bu yüzden yardım etti dedene! Biz sözümüzü tuttuk şimdide sıra sizde!"

Onu itmeye çalışırken ayağım takıldı sendeledim ama tam düşecekken yakaladı beni... Gözlerime dikkatlice bakıp

" bu dünyada seni benden kurtaracak tek şey ÖLÜM! "

ona zıt gitmek işe yaramayınca uysalca konuşmayı denemek için ağzımı açtım

" Aram ağa duydun işte ben üniversite kazandım ve gitmek istiyorum. Hem koskoca Mardin de seninle evlenmek için can atan kızlar varken... "

Sözümü bitirmeden parmaklarıyla beni susturdu

" onlar beni isteyebilir ama ben seni istiyorum.! Ayrıca bu üniversite için dedenle konuşurum "

Dediğinde mutlu oldum ve hafifçe gülümsedim

" gerçekten bunu yapar mısın Aram ağa? "

Yüzündeki sinsi gülüşten karşılığında bir şey isteyeceğini anladım ve anında gülüşüm yüzümde soldu...

" dedeni ikna ederim ama tek bir şartla... "

Ellerinden kurtulup ondan uzaklaştım

" tahmin etmiştim Aram ağa! Siz gibiler sevabına iş yapmaz söyle ne istiyorsun?"

Bana tekrar yaklaşmak için adım attığında iyice geri gittim bana dokunmasını, yaklaşmasını istemiyorum... Yerinde durdu ve gülümseyerek

" benimle evleneceksin ve İstanbul'a birlikte gideceğiz! "

Kan beynime sıçramıştı cevap vermek istemediğim için hızla yanından geçerken kolumu tuttu

" bu üniversite işine ancak bu şekilde yardım ederim yoksa hem üniversite okuyamazsın hem de benimle her halükarda evlenirsin! "

Yüzüne bakmadan kolumu kurtardım ve odama doğru yöneldim. Pislik ne olacak senin iyiliğin işte bu olur ancak! Odama çıkıp ağlamak yerine düzgün bir plan yapmam gerekiyor... Yatağıma yavaşça oturup düşünmeye başladım. Benim bu evden bu topraklardan gitmem için tek şansım üniversiteydi, üniversite için tek şansım da Aramla evlenmek... Berzan'la asla konuşmayacağım, annemle de öyle...

Babam, sen olsaydın böyle olmazdı değil mi? Sen koskoca Hikmet ağaydın... Ne amcalarım ne de dedem kırmazdı seni babam, kurtarırdın beni buradan... Ya ben nasıl kurtulacağım baba? Kendini uğruna feda ettiğin aşiretin beni istemediğim birine zorla vermek istiyor! Kendini de beni de yaktın baba...

Annem odama gelince ona sırtımı dönerek oturdum... Ağlamaklı sesiyle tam arkama oturdu

" çiçeğim... Konuşmayacak mısın benimle?"

Cevap vermedim... İnat bir kızdım her zaman ben. Bir şeyi istemiyorum diyorsam istemezdim... Annem saçlarımı okşamaya başladı.

" yapma böyle çiçeğim! Biliyorum sustum ama yemin ederim çaresizlikten sustum... Abin bile onların yanındayken kadın başıma ben kime engel olayım sen söyle?"

Yine sesimi çıkarmadım ama haklıydı işte... Bu aşirette dul olmak zordu. Anneme yıllarca çektirdi dedem, yengelerim iftira attı, dövdüler ama yine de engel olmaya çalıştım hep ben... Ama o yapamazdı. Ben babamın kızıyım ve sadece ben engel olurum buna!

Annem saçlarımı koklayıp öptü, ağlamış olduğunu anladığım sesiyle

" ben ister miydim böyle olsun? Okumanı buralardan gitmeni istedim kızım... Aramın teklifini düşün çiçeğim. Seni buradan ancak o çıkarır, hem kötü biri değil, sana yardım edecektir..."

Şuan anneme bağırmak istesem de bunu bastırdım... Sesimi çıkarmadan gitmesini bekledim ve gitti... Ben belki o adamla evlenip okulumu okurum ama ömür boyu onu çekmek zorunda kalırım. Bana yapacağı ufak bir iyilik için bile karşılık isteyen o adam bana neler yapardı...

Telefonuma gelen mesajla ekrana baktım, yabancı bir numaradan mesaj vardı... Merakla açtım mesajı

"teklifimi kabul etmekten başka çaren yok ufaklık..."

Seni beyinsiz, numaramı nereden bulmuş ki bu... Ha tabi ki Berzan kardeşi vermiştir eminim! Artık huyuna gitmeyeceğim bu adamın... Benimle uğraştığı her günü zehir zıkkım edeceğim! Telefonum elime alıp cevap verdim

" sana da aşiretime de kurban etmeyeceğim kendimi Aram ağa!"

Eminim ki şuan o alnındaki damar seğirmeye başlamıştır... Telefonu yatağıma yavaşça fırlatıp duşa girmek için kıyafetlerimi hazırladım şuan sadece rahatlamam lazım, yoksa plan kuramam...

Duştan çıkınca saate baktım 22.15... Yavaşça giyinip saçlarımı kuruttum. Yatağıma yönelirken yastığıma yapışmış bir kağıt gördüm. Nerden geldiğini anlamadığım notu elime aldım.

: oyun istiyorsan oynarız ufaklık! Yarın 8'de hazır ol kıyafetini göndereceğim dedenin emri yemeğe çıkıyoruz! :

Bu neydi şimdi!?nereden geldi bu not? Kim girdi odama? Bu adam hem şeytan hem sapık!!! Namusları bu kadar mıydı? Beni tek başıma namusuma laf gelmesin diye bahçeden çıkarmayan dedem, elin adamıyla yemeğe mi gönderecekti?

Kapım çalınca hızla yatağa girip uyuyor taklidi yaptım... Bugün duyduklarım yeterde artar daha kimseyi kaldıramam. Kapım hafifçe açılınca derin derin nefes almaya başladım uyuyormuş gibi... Gelenin Berzan olduğunu anlamıştım yavaşça yatağa oturdu derince nefes alıp verdi

" uyumadığını biliyorum Dilvan! Bugün canını yakmak istemedim ama beni buna zorladın kardeşim... Dedeme saygısızlık yaptın!"

Daha fazlasını tutamayıp kaldırdım kafamı yastıktan ve sertçe baktım

" demek saygısızlık ha! Ya onun yaptığı ne? Rızam olmadan beni vermiş Berzan! Sende ona arka çıktın, çık odamdan! "

Aldığı nefeslerden sinirlendiğini anlamam geç olmadı. Nefesini kontrol altına almaya çalışırken

" bak Dilvan, aşiret ne derse o olur! Evleneceksin diyorsa evleneceksin! Ulan Aram sırf senin için üniversiteye gitmeni istedi, burayı bırakıp orada yaşamak istediğini söyledi, nankör daha ne istiyorsun?"

Sakin olmak için uğraşırken Berzan in gözünün içine baktım

"O şeytanın ne istediği önemli değil! Ben onu istemiyorum! Nerde senin o çok koruduğun uğruna adam öldürdüğün namusun ha!! Beni elin adamıyla yemeğe gönderirken teğet mi geçtin!? "

Berzan yatağımdan kalkıp işaret parmağını tehdit edercesine salladı

" bana bak Dilvan o elin adamı değil sözlün bu bir. İkincisi hele bir ters birşey yap sana yemin olsun ki gebertirim seni anladın mı!? "

Biliyordum yapardı, ağalık için kendini bile öldürürdü bu karaktersiz!

" defol git odamdan çık!!"

Diye bağırdım. Hızlıca çıktı odamdan, sessizce gömdüm kafamı yastığıma ama ağlamayacağım! Bu aptal söz yüzünden bu kendini bilmez insanlar yüzünden ağlamayacaktım!

Uyuduğumda saat 02.00 olmuştu, ancak dalmışım uykuya...