Uyandığımda yataktaydım,doğrulup etrafa bakındım. Poyraz yoktu,yataktan kalkıp pencereye yürüdüm. Rize bütün dağlarını görebiliyordum,çok güzeldi.

Yandaki masada fotoğraflara vardı,alıp baktım. Poyraz küçüklüydü,yanında bir kişi daha vardı.

Çok yakırdılar ve her karede vardı,bu kız kimdi?

Poyraz benden bir şey mi? saklıyordu.

"Nazan,güzelim"

"P-Poyraz sen katilsin" Elimdeki geçmiş gazeteye bakarak

"Nazan acıklayabilirim"

"Sen katilsin,yaklaşma bana" Kapıya doğru yürüdüm

"Söz verdin"

"Her verdiğim söze kanma ben bir katilin koynunda uyudum seb bana nasıl dokundun?"

"Anlatmama izin ver"

"Sana artık güvenmiyorum"

Kapıdan çıkıp aşağa indim,dışarı çıkıp dağdan aşağa yürüdüm. Arkamdan koşarken geliyordu,koşmaya başladım.

Bana yine yalan söylemişti,benim güvenimi yine kırmıştı.

"Nazan dedim"

"Senin sesini bile duymak istemiyorum Poyraz"

Yorulmaya başladım,yoldan geçen bir arabaya binip gitmiştim. Herşey yalanmış meğersem beni kandırdı,beni oyuncak gibi oynamıştı.

"Bacım iyi misin?"

"İyim beni şehir merkezine götürebilir misiniz?"

"Tabi"

Telefonumu alıp Kerim aradım,beni alması için hayatta tek ona güveniyorum. O haklıydı,ben safın tekiyim.

Arama bitince haberi araştırdım,gerçekten oydu. O karelerden kızı öldürmüştü,bunu nasıl yaptı. Beni bir yalancı ve katille işim olmazdı.

Geriye dönebilseydim,o telefon numarasını hiç mesaj yazmasaydım.

Herşey bitti,benim için Poyraz Karayel diye biri yoktu.

Şehir merkezine gelince indim,koşarak Kerim'e sarıldım. Göz yaşlarım akmasına ve ona sımsıkı sarılamam sebep oldun.

"Nazan,Nazanım iyi misim?"

"Beni hiç bırakma"

"Tabi hadi gel evimize gidelim Trabzon'a"

Beni kucaklayıp arabaya bindirdi,tek kelime etmeden sadece dışarıyı izledim. Kolyemi tutup oynadım,onun bana verdiği kolyeyi çekip kopardım.

Camı açıp dışarı attım,artık ona ihtiyacım yoktu.

Sen bende bittin...

Bende sende...

Ama ben seni çok sevmiştim,ben seni çok sevdim. Sadece seni ailem olmanı istedim,kalbim senin olmasını çok istedim.

Bakır saçlarımı toplayıp arabadaki hırkayı giydim,elime bir kağıt aldım. Bir şeyler karalarken aklıma onunla anılar gelmişti,telefonumu alıp engelledim.

Onun suratını bile görmek istemiyorum,onun kokusunu almak istemiyorum.

"Nazan ağlama"

Yapabileceğim birşey yoktu,geriye yaslanıp sonkez o Rize'nin havasını içime çektim. Boş bir hataydı,unut gitsin.

Camdan dışarı kafamı çıkarıp çığlık attım,ben yaşamak için iyi biri değilim.

O benimde kalbimin katili oldu.

Radyoda Sevdiğin böyle ağlar mı? çalmaya başladı. Oturup cami kapadım,bu şarkı dinle.ek istiyordum.

Koverdun gittun beni oy

Koverdun gittun beni

Allahından bulasun oy

Allahından bulasun

Kimse almasun seni

Kimse almasun seni

Yine bana kalasun

Kimse almasun seni oy

Kimse almasun seni

Yine bana kalasun

Sevdiğum senun aşkın

Ciğerlerumi dağlar

Hiç mi düşünmedun sen?

Hiç mi düşünmedun sen? oy

Sevdiğun böyle ağlar

Sevdiğun böyle ağlar

Bu şarkı bizim şarkımızdı,her dizesi bizi anlatıyordu.

"Kapat şu şarkıyı" sinirle

"Tamam sakin" kapatıp yola devam etti

Gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım,sesizce şarkıyı kendim söylemeye başladım.

Sen benim şarkım olmuşsun,Poyarz Karayel...

Ama ben senin şarkın olamadım.

Artıkta olamayacağım...

Sizce nasıl?

Nazan kerem seçti.