Rize'nin sınırlarından sonunda çıkmıştık,kolye elimdeydi.

Ona şu kadarcık zamanda çok bağlanmıştım,onun bir sürü hayallerim vardı. O baba olacaktı,biz hep beraber güzelce yaşayacatık.

Onu şimdiden özlemiştim,kokusuna muhtaçtım. O güzrl gözlerinin içinde kaybolmak,en güzel anılarım olmasını,ona hamsi yapmaktı.

Hamsim beni demesini özledim ama biz olamayız.

"Has---siktir" içten bir değişle Kerim

"Noldu?" Önümüzde duran 3 siyah arabaya bakarak

"Arabanın içinde dur" el fren çekip indi

Koltuğun arkasına saklanıp arabadan inen kişi baktım,yaşlı biriydi. Arkadan gelen adam Poyrazdı,beline elini götürüp silah aldı.

Arabadan inip çıplak ayaklarım ile betona bastım,beni fark etmişti.

"Nazan arabaya bin" Kerim endişeyle

"Gelinimin aklını karıştırma" dedi yaşlı adam

"P-Poyraz" gözlerimden yaş akarken

"Nazanım,Güzelim" elindeki silahı indirip karşımda durdu

Kendimi tutamayıp koşup sarıldım,o benim ailemdi. Ben onun ailesi,o da benim ailemdi. Biz bu Rize tutsaktık.

"Ben sana el bile kaldıramam Rize'min Güzeli"

"Seni seviyorum seni çok ama çok seviyorum"

Arkadan gelen kadınları görmüştüm,hepsi ailesi miydi?

Çok kalabalıklardı,geri çekilip onlara baktım. Ben onsuz yapamazdım,Kerim bana bağırırken arabaya dogru yürüdük.

Hepimiz gülerken bir el ateş sesi duymuştum,çığlık sesleri yükselmişti.

Tekrar ateş sesi gelmişti,bütün herkes bana bakıyordu. Koluma ve karnıma bakıyorlardı,bir el daha ses duyuldu.

"Benden alamazsınız dedim" Kerim sesiydi

Poyraz beni tutup yere düşmüştü,bir el daha ateş sesi duyduğumda Kerim yerde görmüştüm.

"Nazan bana bak" titreyen bir sesle

"S-Seni s-ev" cok zorlanıyordum.

"Abi yengen iyi mi?" Küçük bir kız

"Nazan kapama gözlerini" önüme gelen saçları geriye çekip "Ben sensiz yaşayamam" yüzüme akan yaşlar hissettim.

"Gelinim ölüyor ne diriysunuz?"

Gözlerim kararmaya başlamıştı,elimdeki kolye artık tutamıyorum. Son nefeslerim onunla vermiştim,hamsi mafyası hödüğüm...

Yazardan

Bulutlar sarmıştı,hava çok soğuk esmeye başladığında siren sesleri yankılanıyordu.

"NAZANNN" bağırdı Poyraz

Ona eşlik eden şimşekler artık Nazan için ağlıyordu,bakır saçları kırmızı bir renge bürünmüştü.

Nazan sadece anne olmak,güzel bir ailesi olması istiyordu. Nazan bir ailesi yoktu,Yetimhane onun hapishanesiydi.

Nazan sadece anne olmak istedi,o duygu tatmak güzel bir anne olmaktı. Ama güvendiği adam onu vurmuştu,eski kocası onu vurmuştu.

Yağan yağmurlara Nazan için sonkez ağladı ve ölmüş kızına o güzel kızı İkbal ağladı.

"Nazan gitme nolur?" Elinden akan kanlarla beraber

"Hamsim benim"

Nazan yüzüne eğilip sonkrz kokusunu içine çeken Poyraz Rize'nin kaderien mahkumdu.

Karadeniz misafirleri sevmezdi,onları öldürüp toprağa teslim ederdi.

Karadeniz konuk sevmezdi.