17 Ekim 2002 / Adana

'' Ama anne lüffen, nolur biraz dışarıda oynayayım noğluuuur'' Sabahtan beri peşini bir türlü bırakmayan sürekli ponçik bakışlar atarak ona yalvaran kızına baktı Feride hanım. Gerçekten kızı babasının kopyasıydı. Babası gibi inatçı, babası gibi istediğini elde edene kadar bırakmayan biriydi beş yaşındaki minik Asel.

'' Kızım ben seni bu saatte nasıl dışarıya tek başına göndereyim''

'' Anne lüffen. Ayıca hava daha kararmadı bir kere'' Asel annesinin asla hayır diyemeyeceği bakışını atarak baktı annesine.

'' Tamam çıkabilirsin ama sadece 1 saat tamam mı. Sonra doğru eve geliyorsun söz ver''

'' Tamam söz. '' Asel tam dışarı çıkacakken duyduğu ev telefonunun sesiyle hemen geriye döndü ve telefonu açtı. '' Alo''

'' Asel, kızım'' Telefonun diğer tarafından gelen sese yüzünde gülücüklerle cevap verdi Asel. '' Baba''

'' Nasılsın kızım?''

'' İyiyim baba. Dışarıya oyun oynamaya gideceğim. Sen nasılsın?''

'' İyiyim kızım.''

'' Ne zaman geleceksin baba, seni çok özledim.''

'' Bende seni çok özledim canım kızım. Çok az işim kaldı sonrasında hemen geleceğim. Bu arada, annen nasıl?''

'' İyi, yemek hazırlıyor.''

'' Ona verir misin telefonu''

'' Tamam'' diyip koşarak mutfağa gitti Asel. '' Anne, babam seninle konuşmak istiyor''

'' Tamam anneciğim. Sen istersen dışarı çıkabilirsin '' dedi Feride hanım ellerini havluya kurularken. Asel ayakkabılarını giyip lojmanın bahçesine arkadaşlarıyla oynamaya gitti. Feride ise telefonu yavaşça eline alıp kulağına götürüp '' Umut'' diye fısıldadı.

'' Sevgilim, nasılsın?''

'' İyiyim. Sesini duydum ya daha iyiyim. Sen nasılsın? ''

'' İyiyim. Birazdan operasyona gideceğiz. O yüzden sesinizi duymak istedim. Hani olurda başıma bir şey gelirse-''

'' O cümleyi sakın bitirme. Sana hiç bir şey olmayacak. Sen Hava Kuvvetlerinin en iyi ve en başarılı askerisin. O operasyona gideceksin, gördüğün her teröristi havadan vurup ülkeyi daha güvenli bir hale getireceksin. Sonra evine dönüp bizimle vakşt geçireksin tamam mı?''

Bşr yandan titreyen sesini ve ellerini kontrol altına almaya çalışırken bir yandan da göz yaşlarını siliyordu Feride. Umut işe karısının ağladığını farkındaydı. Ne zaman operasyondan önce konuşsalar Feride hem ağlar, hem de ona moral verirdi. '' Sana söz veriyorum sevgilim. Sapasağlam geri döneceğim. Şimdi kapatmam lazım, ne olur ne olmaz sen yine de hakkını helal et''

'' Son zerresine kadar helal olsun. Sende helal et''

'' Helal olsun. Seni, sizi çok seviyorum. ''

'' Bizde seni çok seviyor. Dikkat et kendine.''

'' Sizde. Görüşürüz.'

'' Görüşürüz aşkım.'' Telefonu kapattıkların hepsi olacaklardan habersizdi. Özellikle minik kızları Asel...