Selamınhelooo gençler nasılsınız bakalım.

Evetttt serüvenimiz terar başlıyoruzz .

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

* * *

On yedi yıl önce

Genç adam hastanenin koridorunda korkuyla bir o yana bir bu yana dolanıyordu .

Birazdan gelicek kadınla hem kendi hayatı hemde daha yeni doğmuş bir bebeğin hayatını değişecekti . Biliyordu bunu .

Aldığı ani kararla bulaşmaması gereken bir belaya bulaşmıştı . Mustafa bunu biliyordu ama o kadar çok korkuyordu ki kararından vaz geçemiyordu .

Yeni bebeklerini kaybetmişlerdi daha onun acısını yaşayamamıştı karısı şimdi götürüceği bebeği kabul edicekmiydi bilmiyordu .

Üstelik bu bebek birde kendi bebeklerini kaybetmelerine sebep olan adamın çocuğuydu.

Koridorda duyduğu adımı sesleriyle olduğu yerde durup koridorun en ucuna baktı.

Bir kadın geliyordu elinde pembe battaniye sarılmış bir bebek vardı.

Kadın hızlı adımlarla gelip Mustafa'nın tam karşısında durdu.

Mustafa bakışlarını kadının kucağındaki bebeğe indirdi. Sanki anne ve babasından ayrıldığını hissetmiş gibi bebek yüksek sesle ağlıyordu.

Mustafa bakışlarına ağlayan bebekten çekip kadına çevirdi.

"Neden ağlıyor"

"Daha yeni doğdu annesini istiyor "

Mustafa başına usulca salladı.

"Peki sen kimsin"

Kadı'nın kaşları çatıldı.

"Sen ne yapıcaksın beni . Kimsem kimim "

" Bu işte ortağız artık . Ortağım kim onu merak etim sadece "

Kadın aceleyle bebeği Mustafa'nın kucağına koydu .

"Ben Neslihan ve Akif'in çok güvendikleri biriyim . Sadece bunu bil yeter "

Mustafa bebeği kucağında sabit tutmaya çalıştı .

Her an bebeği düşrüceğim korkusu tüm bedenini ele geçirmiş bir haldeydi .

"Tamam"

"Bebeğe iyi bakın . Büyüyünce bu bebek Cavit'imi kurtarıcak "

"Merak etme Cavit bey'e sözüm var zaten iyi bakacağız biz bu bebeğe "

"Cavit'in dediklerini yapsan iyi olur . Aksi takdirde sevdiğin herkes kaybedersin"

Mustafa ağırca yutkundu.

Biliyordu.

Bulaşmaması gereken bir adama bulaşmıştı .

"Şimdi benim Neslihan'ın yanına gitmem lazım. Sen hiç kimseye görünmeden hastaneden çık git"

Mustafa'nın başına salamasıyla kadın bebeği son kez nefret dolu bakışlarla bakıp arkasını dönüp gitti.

Mustafa bakışlarını giden kadının arkasından çekip kucağından hala yüksek sesle ağlayan bebeğe baktı.

İster istemez yüzünü buruşturdu bu sesten.

"Boşuna ağlama artık ne annen ne de baban var "

Küçük bebek sanki anne ve babasından ayrıldığını hissetmiş gibi hastaneden çıktıktan sonra daha yüksek ağlamaya başladı.

Mustafa küçük bebeği takmadan kimseye görünmeden çıkıp gitti.

Küçük bebek annesinden ayrıldığı için çığlık çığlığa ağladı. Hastane odasında kızının doğumda öldüğünü söylediklerinde, kızının öldüğünü duyan Neslihan da çığlık, çığlığa kocasının kollarında ağladı .

Günümüz Yesim'den :

Okulun bahçesin'de banka oturmuş Bade ve Gamze'nin dersten çıkmasını bekliyordum.

İkisiyle'de vedalaşıp İzmir'e gidicektim.

Annem sabah erkenden beni arayıp İzmir'e gelmemi istemişti . Neden gelmem gerektiğini sorduğumdaysa cevap vememişti . Sadece bir an önce evde olmam gerektiğini söylemişti .

Annemin bu huyundan nefret ediyordum.

Bir şey istediğinde biz istemesekte yaptırıyordu .

Gelemem dersler var desemde ısrarla beni çardığı için ne kadar istemesem de mecbur gidicektim .

Annem babam ve kardeşim Yağmur İzmir'de kalıyorlardı ben ise istanbulda okuduğum için burda KYK yudunda kalıyordum.

İstanbul'a bir yıl önce gelmiştim . On yedi yaşında olmama rağmen üniversite iki okuyordum. Çoğu insan bu durumu saçma buluyordu onlara göre ben lise okumam gerekiyordu. Ama benim ortaokul ve Lisa hayatım çok hızlı gelişmişti sürekli sınıf atlamıştım. Öğretmenler hep yaşıtlarıma göre daha zeki olduğunu söylemişlerdi. Zeki olduğunu ben de farkındaydım bir konuyu çok çabuk anlar ve kavrardım.

Annem bana hamile kaldıktan sonra mesleğini yapamamış . Benden de onun gibi iyi bir avukat olmamı isremişti .

Her ne kadar avukat olmak istemesemde sırf annem için onun istediği bölümü okuyordum .

"Ne düşünüyorsun böyle "

Gamze'nin sesini duymamla düşüncelerimden sıyrılıp ona baktım.

Yanındaki Badeyle bankın yanına dikilmiş bana bakıyorlardı.

"Hiç, otursanıza "

Biri sağıma bir soluma oturdu .

"Dersten çıkınca yanıma gelin yazmısın ne oldu bir sorunmu var " dedi Bade .

"Annem aradı sabah acil İzmir'e gelmemi istedi "

Dememle Bade kafasını salarken Gamze yüzünü buruşturdu . Annemin adını bile duymaya tahamül edemezdi oldum olası annemi hiç sevmezdi .

"Niye çağrıyormuş "

"Bilmiyorum Gamze sordum ama söylemedi acil gel dedi sadece "

"Peki ne zaman gidiceksin "

Sonundaki bade'ye dönüp cevap verdim.

"Yarım saat sonra uçak biletim var taksi çağırdım birazdan giderim"

"Anladım"

Tam o sırada taksi üniversitenin bahçesine girince hızlıca oturduğum bankta toparlanıp kızlara döndüm.

"Taksi geldi benim gitmem lazım artık"

İkisi de ayağa kalkıp bana sarıldı onlarla vedalaştıktan sonra taksiye binip havaalanı yolunu tuttum.

Havaalanına geldiğimde Taksim ücretini ödeyip taksiden indim. Uçağımın kalkmasına neredeyse beş dakika kalmıştı . Son anda uçağa yetişmiştim . Cam kenarındaki koltuğumu oturup sırtımı koltuğa yaslayıp gözlerimi kapattım. İzmir'e gidene kadar biraz uyumak hiç fena olmazdı.

...

Bakışların etrafta bir kere daha gezdirdim. Şu an boş bir taksi arıyordum İzmir'e ineli yaklaşık on dakika olmuştu annemleri arayıp İzmir'e geldiğimi ve beni havaalanından almalarını istemiştim. Annemse alamayacaklarını şu an çok önemli bir işleri olduğunu benim kendim gelmem gerektiğini söylemişti.

Nihayet boş bir taksi bulduğumda hızlıca taksiye binip evin adresini verdim.

Taksi bizim evin önünde durduğunda ücreti ödeyip hızlıca taksiden indim. Taksici korna çalıp yanımdan uzaklaştığında bakışlarımı bizim eve çevirdim ama gördüklerim beni fazlaca şaşkınlığa uğratmıştı.

Bizim iki katlı evin önünde şu an neredeyse on , on beş tane araba vardı. Hepsi siyah ve tek bir markaydı. Bu markanın arabalarını biliyorum aşırı derecede pahalıydı peki bu arabaların bizim evin önünde ne işi vardı.

Arabaları geçtim etrafta yüzden fazla siyah takım elbiseli adamlar vardı.

Acaba babam ve annem banka mı hortumlamışlardı ?

Daha fazla düşünmeden siyah takım elbiseli adamların arasından geçerek kapının önüne geldim. Zile basıp kapının açılmasını bekledim.

Bir iki dakikadan sonra nihayet kapı açılmıştı. Kapıyı açan kişi kardeşim Yağmur du . Hızlıca üzerime atlayıp kollarını bana sardı.

"Abla çok özledim seni"

Ben de kollarım ona sararak sarılmasına karşılık verip saçlarının üzerini öptüm .

"Ben de seni çok özledim kardeşim"

Omuzlarına sarsılması ile ağladığını anlamıştım. Hızlıca ona kendimden uzaklaştırarak yüzüne baktım. Yanılmamıştım ağlıyordu.

"Neden ağlıyorsun Yağmur"

Sadece omuz silkti.

"Seni özledim. Ne zamandır yüz, yüze gelmedik sürekli telefondan konuşuyoruz bir an seni görünce gözlerim doldu"

"Çok özledin yani beni"

Kaşlarımı kaldırarak baktığımda güldü.

"Ne sandınız Yeşim sultan seviniyorsunuz"

Onu kendime çekip kolumun altına aldım saçlarına birkaç öpücük bıraktım. Yağmuru yönledirerek eve doğru ilerledim.

"Annemler neden beni çağırdı"

"İçeri girince görürsün"

Ne dediğini anlamamıştım ama üstelemedim. Yağmurla birlikte içeri girerken kapının yanında bize bakan Yağmur yaşlarında bir erkek çocuğu vardı . Onunla konuşucaktım ki yağmuru beni çekiştirmesiyle susmak zorunda kaldım. Yağmur beni çekiştirerek salona soktu . Salona girdiğimde şaşkınlıktan donup kaldım.

Şu an salonda altı tane erkek birde kadın vardı. Hayatımda ilk defa bu kadar erkeği bir arada görüyorum.

Şaka şaka okulda daha çok var.

Üzerimdeki şaşkınlığı atıp kafamla onlara selam verip annem ve babama doğru ilerledim .

Annem ve babamın yanına geldiğimde ortalarına oturdum. Babamın yanağını kocaman öptüm .

"Babacım "

Babamda saçlarımın üzerine birkaç öpücük bıraktı.

"Babacım yolculuk nasıldı "

Dudaklarımı büzdüm.

"Yorucu geçti . Her yerim tutulmuş "

"Hmm "

Annemin bağazını temizlemesiyle babam la birbirimizden ayrıldık.

Bakışlarımı karşımdaki insanlara çevirdiğimde hepsinin üzgünce bana baktığını gördüm.

Neden böyle bakıyorlardı ?

"Yeşim annecim "

Bakışlarımı karşımdaki insanlardan çekip tekrar anneme döndüm.

"Efendim anne "

"Kızım bu insanlar senin onların kızları olduğunu iddia ediyorlar. Ve DNA testi yapmak istiyorlar. "

Demesiyle gözlerim fal taşı gibi açıldı.

Ne diyordu annem .

Bölüm sonu

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın sonraki bölüm görüşürüzz:)

​​​​​