Helööö yeni bölümle karşınızdayım oy vermeyi unutmayınn

Geçmiş zaman

Çakır ailesinin küçük fertleri büyük bir hazırlık içerisindeydi .

Dünyaya gelecek küçük kız kardeşleri için hazırlık yapıyorlardı annelerinin doğumuna az kaldığı için çok heyecanlılardı.

Başta Karan olmak üzere Cihan Mert Murat ve küçük Barlas dünyaya gelecek kız kardeşinin odasını hazırlıyorlardı hepsi bir araya toplamış büyük bir hazırlık içerisindelerdi.

"Cihan o masal kitapları oraya olmamış onları beşiğin yanındaki komidinin üzerine koyalım oradan alıp okuması daha kolay olur"

​​​​​​Kara'nın emriyle Cihan elindeki masal kitaplarını dizmeyi bırakıp toplamaya başladı .

"O oraya olmamış"

"Hayır olmuş"

"Olmamış"

"Olmuş"

Karam tartışan ikizlere bakıp bıkkın Bir nefes verdi.

"Siz yine niye tartışıyorsunuz"

Murat hemen ikizini şikayet etmeye başladı.

"Ya abi ben o ayıcık oraya olmamış diyorum ama Mert olmuş diyor bir baksana olmuş mu oraya"

Karam Mert ve Murat'ın tartıştığı ayıcığa baktığından yüzünde kocaman bir gülümseme oldu beşiğin hemen sol tarafında kocaman pembe bir ayıcık vardı Mert ve Murat haftalık harçlıklarını biriktirip bu ayıcığı kız kardeşlerini almıştı.

"Gayet güzel olmuş"

Murat hemen ikizine bakıp dilini çıkardı.

"Olmamış diyordum abim bile beğendi koyduğum yeri"

Mert hemen kaşlarını çatıp abisine baktı.

"Ya abi olmamış işte ben sağ tarafa koyalım diyorum hem sağ tarafta ayıcığı daha rahat görür kız kardeşimiz beşiğin tam karşısı sağ taraf"

Murat hızla ikizine döndü.

"Ne yani sol tarafa koyarsak göremez mi ayıcığı"

Mert bilmiş bir tavırla ikizine döndü.

"Tabii akıllım ne sandın beşiğin tam karşısı sağ taraf o yüzden diyorum ayrıca oraya koyalım diye"

Murat bir anda koşup ayıcığı aldı boyundan büyük olana ayıcığı sürükleyerek beşiğin sağ tarafına getirdi.

Sonra abisine ve ikizine bakıp kocaman gülümsedi.

"Artık görebilir"

Odadaki tüm kardeşler Murat'ın bu haline kahkahalarla gülmeye başladı lar .

"Ne oluyor bakayım burada"

Gelen sesle odadaki herkes kapıya baktı anneleri üzerinde pembe bir elbiseyle şişmiş göbeğiyle onlara gülümsüyordu.

Neslihan küçük küçük adımlarla odanın içine girdi doğumuna sayılı günler kalmıştı yavaş adımlarla odanın içine girdiğinde oğullarının odayı tamamen yerleştirdiğini gördü.

Neslihan odanın her bir köşesine baktığında gözlerini doldurmadan edemedim kızının odası çok güzel olmuştu.

Oğullarına bakıp kocaman gülümsedi.

"Harika olmuş aferin size çok güzel olmuş o kadar güzel olmuş ki oturup ağlayabilirim"

Karan hızla kaşlarını çatıp annesine döndü.

"Ne ağlaması biz sen üzül diye yapmadık bu odayı"

"Üzüntüden değil oğlum o kadar güzel olmuş ki birkaç gün sonra bu odanın içinde kız kardeşiniz olacak nasıl duygulanmayım"

Odadaki çocukların hepsi annelerine sarıldılar o kadar mutlulardı ki bu mutluluğun çok kısa süreceğini bilmeden annelerine sarıldılar kardeşleriyle hayal kurdular.

Ama birkaç gün sonra ne odanın içinde kız kardeşleri olacaktı ne de kurdukları hayali yaşayabileceklerdi.

Şimdiki Zaman :

Kara'nın bana uzattığı eli sıkı sıkı tuttum arabadan inip otelin içine ilerledik otele girdiğimizde karanı gören herkes selam veriyordu.

Otel bayağı lükstü babamın otelinden bile daha güzeldi yani eski babanın.

Karanla asansöre bindik Karan en üst kata bastı. Asansörün kapıları kapandı ve beklemeye başladık .

Aşırı derecede korkuyorum buraya gelmeden önce iyiydim ama şimdi heyecan ben korku bedenimi sarmıştı.

Nasıl insanlar onlar beni sevecek mi ben onları sevecek miyim bilmiyorum .

Kalbim çok hızlı atıyordu resmen şu an ecel terleri döküyordum.

Karam benim bu halimi fark etmiş olacak ki bana döndü ve yüzümü ellerinin arasına aldı.

"Bak eğer gitmek istemiyorsan gitmeyelim şimdi dönelim hiçbir şeye mecbur değilsin sen ne istersen o olur"

Ona baktığımda merakla bana bakıyordu istemiyorum gidelim desem giderdi biliyorum ama ne kadar korksam da gerçek ailemi görmek istiyordum.

"İyiyim sadece biraz heyecanlıyım "

Elleri hala yüzümdeydi eliyle yanaklarım okşayıp ağlama öptü ben ona çok şaşkın şaşkın bakarken o gayet rahatı.

"Merak etme herkes seni heyecanla bekliyo korkucak bir şey yok"

"Korkmuyorum heycanlıyım "

"Tabi tabi "

"Öyle "

"Tamam "

​​​​​​Bana bilmiş bilmiş bakıyordu korkuyordum evet ama onun bunu bilmesine gerek yok.

Ona bakmayı kestim tam o sırada asansöre kapısı açıldı birlikte çıktık ben nereye gideceğimi bilmediğim için ona baktım.

Karam benim elimden tut beni bir odanın kapısına yönlendirdi.

Karam kapıyı çalıp beklemeye başladı ben de onunla birlikte beklemeye başladım.

Her geçen saniye kalbim daha da hızlı çarpıyordu keşke asansörde karanlık teklifini kabul etseydim.

Kapıyı geçen ki çocuk açtı bayağı heyecanlı gözüküyordu.

"Hoş geldin abi hoş geldin abla"

yağmurdan sonra ilk defa biri bana abla diyordu bu gerçekten çok tuhaf hissettiriyor.

Benden bir karşılık alamayınca bozuldu ama belli etmedi.

Karan kardeşine sarıldı.

"Hoş bulduk aslanım "

Karan kardeşinden ayrılıp saçını okşadı ve içeri geçti kapıda ben ve çocuk kalmıştık.

"Geçsene abla kapıda kaldın"

Zorlukla bir adım atıp içeri girdim içeriden sesler geliyordu her bir adamım da kalbim daha da hızlı atıyordu salon gibi bir yere geldiğimde hastanede gördüğün herkesin burada olduğunu gördüm.

Herkes ayakta karanla konuşuyordu benim geldiğimi fark ettiklerinde hepsinin bakışı bana döndü.

Odanın içinde Neslihan hanım Akif bey ve beştane adam vardı bunlar benim abilerim oluyordu sanırım.

Ben hayatımı ilk defa bu kadar erkekle bir arada oluyordum .

Hiç beklemediğim bir anda Neslihan hanım yanıma gelip bana sarıldı sonra Akif bey ve diğerleride .

Gerçekten şu an fena halde sıkışmıştım .

Bir anda herkesin bana gelip sarılmasını beklemiyordum bu beklemediğim bir şeydi.

​​​​​​Bölüm sonu bölümü burda bitirmem şakamı sonraki bölüm görüşürüzz oy vermeyi unutmayınn nekadar çok oy gelirse bölüm o kadar hızlı gelir.

​​​​​