Selamm biraz geç oldu ama geldimmmm. İnşallah beğenirsiniz bölümü🩷iyi okumalarrr:))

Sabah erkenden kalktım. Allahım, yine habeş maymuna dönmüşüm. Bu nasıl bir tip yaa? İşbaşı yapıcam birde bugün. Of o lanet yere gitmeyi hiç istemiyordum. Görüntülerden hala haber gelmemişti. Sosyal medyada yayınlicaktım ama ilk önce polislerin araştırma yapması gerekiyormuş. O yüzden benim iş yerindeki sefilliğe biraz daha dayanıcaktım.Her neyse, günlük işlerimi hallettikten sonra sabahın sekizinde artık canım ne çekebilirse yemeye başladım. Yemek yemeden hayatta çıkamazdım. Çünkü benim hafif bir açlıkta bile başım dönebiliyordu. Artık ramazan'da düşünün siz benim halimi. Olsun, ne kadar zorlansamda ramazan ayının yerini başka hiçbir ay tutamaz. Çok şükür allahım. Amin. Günlük dua kotamı başlattığıma göre hadi bismillah allahım sen benim gibi bir belayı diğer belalardan ve insanlardan koru yarabbim. Amin Diyerek evden çıktım. Motoruma atladım ve yol boyunca iki gündür yaşadıklarımı düşündüm. Aslında o anın heyecanıyla düşünme yetimi kaybetmiştim ama şimdi düşününce murathanın karakolu benim evimden çok uzaklardaydı. Acaba burada ne işi vardı. Her neyse yaa ben niye bunu düşündüm birden. Ne ilgilendirir beni, isterse uzaya çıksın banane. İş yerime geldim motorumu park ettim. Derin bir nefes aldım "ya allah savaşım başlıyor" diye İçeri girdim.

Bana bakan gözlere aldırmadan masama oturdum ve çalışmaya başladım

(...) 

Molaya kadar sorunsuz bir şekilde çalışmıştım. Molada aşağımızda bulunan kafeye doğru yola çıktım. Ne de olsa yakın diye yürüyerek gidiyordum. Ne yani Evliya Çelebi gibi at üstünde yaşamak gibi her an motorumla mı gezeyim. Ay böyle söyleyince komik oluyormuş. Kendi kendime gülerek ilerledim. Kafamı hafif sola çevirdim, öylesine bakıyordum. Lan ohaaa nasıll hayır yanlış görüyorum. Bana saldıran arabanın aynısı olamaz dimi ilerdeki. Yok canım. Benim psikolojim bozulduğu için öyle görüyorumdur. Aynen gerizekalı boku yedin hala boş boş konuşuyorsun. Ya of sus iç ses seninle hiç uğraşamicam şu an. Adımlarımı hızlandırdım. Allahım sen beni koru. Amin.

araba da tık yoktu. Ay yoksa filmlerdeki gibi içeriden beni mi gözetliyorlardı? Of kafayı sıyırdım sanırım. Araba tam gideceğim kafenin yanındaydı. Geri mi dönsem acaba. Yok ya o kadar da korkak olmamalıyım bence. Arabaya yaklaşmıştım. Tam o sırada arabadan siyah gözlüklü iki kişi inip bana doğru gelmeye başladılar. Arkadaşlar, Ruhuma el faatihaa.

Ben ne yapıcağımı şaşırmış gibi adamlara aval aval bakarken omzumda bir baskı hissettim. Ve ensemde bir nefes. Bu koku... Bir yerden tanıdık geliyordu ama nerden? Adam konuşmaya başlayınca benim jeton düştü.

"Ben adamları oyalarken sen arka sokağa kaçıyorsun ve polis arabasına binip beni bekliyorsun. Sakın bir aptallık yapma. Orda beni bekle. Anlaşıldı mı?! "

Lan Yok artık. Arkamdaki muhteşem kokunun sahibi murathanın ta kendisiydi!