Murathan sustuğunda birkaç saniye bir sessizlik oldu. Adamlar murathanı görünce sanki benimle değil başka bir şeylerle ilgileniyor muş gibi yapıyorlardı. Yedik bizde kesin. Salaklar. Omzumun üstünden murathana baktım. Eee şey biri murathanı burnumun dibinden çekebilir mi? Kalbime inecek yoksa. Yakından daha karizmatik duruyordu yav. Ne diyom ben yaa? Tehlikedeyiz şu an ve düşündüklerimle bak. Odaklan dilara. Bir dakika,Ne demişti murathan? Kaç dedi. Endişeyle büyüdü gözlerim:

"Ya bir şey o-olursa?

Murathan gözlerime baktı. Uzun bir bakıştı bu nedense. Gözlerinde değişik bir ifade vardı.kulağıma iyice yaklaşarak:

" Ben varım ya burada aptal, sana kim bir şey yapabilir? Sen yeterki benim dediklerimi yap. "

Tamam diyerek başımı salladım. Ama bir saniye, bu adam neden bana her fırsatta hakaret ediyordu? Allah allah ya. Neyse şu anda olmaz dilara, başka zaman çemkire çemkire sorarsın hesabını.

Dediği gibi yavaşça hareketlendim ve arkasına geçtim. Çaktırmadıklarını sanıyorlardı belki ama bana baktıklarını görebiliyordum. Murathanın dediği gibi arka sokağa doğru ilerledim. Bir polis arabası gördüm. Tam binecekken bir el silah sesi duydum ve irkildim. Arabanın tavanına çarpınca başım ellerimi başıma koyayım derken dengemi kaybedip yan koltuğa düştüm. Ve polis sirenleri çalmaya başladı?! Aman allahım sakarlığıma bakın ya. Sirenleri susturacak düğmeyi ararken karşıdan murathanın geldiğini gördüm. Hızla arabadan indiğimde dudağı patlamış ve şişmiş bir şekilde bana doğru geldi. Bir süre yüzüme garip bir şekilde baktı. Arabanın içine eğilip sirenleri kapattı. Sonra yavaşça bana döndü.

Öfkemi tamamen unutmuştum. Çok garip bakıyordu bana. Yavaşça bana doğru adım attı. Ben geriye gidince kollarımdan tuttu ve kendine çekip sarıldı.

Bir dakika, yok canım, kafamı çok sert vurmuş olmalıyım ben. Yoksa bu dağ ayısı bana neden sarılsın ki? Ellerimle murathanı itmeye çalıştım. Tabi bir gıdam oynamadı yerinden.

"Şey, biri bana ne olduğunu açıklayabilir mi? Olayların her saniyesinde bulunduğum halde hiçbir şey anlamdım da. Ayrıca Murathan, nefes alamıyorum. "

Beni yavaşça bıraktı. Yine çok yakındık ve karnımda birşeyler hareket ediyordu sanki. Sabah yediğim yumurta mı dokunmuştu acaba?

(...) 

Evet, siz de şaşkınsınız belki ama bundan sonrası yok. Çünkü Murathan hiçbir şey söylemeden arabaya bindirdi beni ve evime bıraktı. Şu anda evimin önündeydik ve ikimizden de çıt çıkmıyordu. Sonunda arabadan indim ve murathana döndüm:

" Ben, teşekkür ederim. Sen olmasaydın belki de yaşamıyordum şu an. "

"Önemli değil, görevim. Sen de dikkat et, evden dışarı yalnız çıkmamaya çalış. "

" Peki tamam. Ama bir saniye "

Murathan durdu.merakla bana baktı:

"Her ne kadar sana borçlu olsamda her seferinde hattaa iki kelimende bir bana aptal demezsen sevinirim sevgili dağ ayısı"

Ve birşey söylemesine bırakmadan kapıyı hızla kapattım ve eve doğru yürüdüm. Hatta koştum.

Apartmana girdikten sonra arabanın çalıştığını duydum ve sesi git gide uzaklaştı.

Bir dakika, yeni fark ediyordum, görevim mi demişti o?

Seelam bu bölümde gecikmemin özrü olarak biraz fazla yazdım. Eveeett bölümü çok şüpheli bitirmişim ama değil mi? Şimdi şey diyebilirsiniz, hani o polis tabikide görevi falan ama, biraz düşünün bakalım, bu görev ne göreviymişş🙃🙃

Hepinizi bolca öpüyorum. Öpülmeyi sevmeyenleri de sıkıca kucaklıyorumm. İyi gecelerrrr🩷🩵🩶