Hellooo yine bennn😜😜 Nasılsınız? Umarım iyisinizdir çünkü bu bölüm baya eğlenicez inşallahhh🙃 Hadi geç okumaya geç geç. :)

Şu an ne mi yapıyorduk? Vedat komiser Murathan ben aylin ve derya. Bu beşimiz ne konuşacağımızı bilmeden bakışıyorduk. Sessizlik komik gelmeye başlmış olmalı ki aylinden bir kıkırtı işittim. Hayır, lütfen gülme aylin! Sen gülersen bende başlarım ve rezil oluruz! Çok şükür ki gülemedi. Çünkü Vedat komiser söze girdi:

"Ee kızım biz de dedik ki gelelim yeni evlerini ziyaret edelim. Nasılsınız iyi misiniz?"

"Çok şükür komiserim, sizin de destekleriniz sayesinde çok iyiyiz. İyi ki geldiniz bende tam kahve koymak üzereydim"

"Valla çok iyi olur kızım kahve. Ama komiserim demenize gerek yok. Vedat amca diyebilirsiniz. "

"Tamam ko- ay yani Vedat amca"

Ben hızla mutfağa geçerken arkamdan kıkırtı sesleri duydum. Ay rezil de olduk.

Kahveleri pişmeye koydum ve başında beklemeye başladım. O sırada mutfağa biri girdi. Arkamı döndüğümde murathanı gördüm napıyo lan bu burda?

"Su alıcaktım ben"

"Ha tabi vereyim dur"

Buzdolabından sürahiyi çıkardım bir bardak doldurup verdim.

"Teşekkürler"

"Önemli değil"

Ben arkamı döndüm ve kahveyle ilgilenmeye başladım. Hala dikiliyordu öylece.

"Niye dikiliyorsun orada? "

"Haklısın oturayım değil mi? "

Mutfak masasına geçti oturdu.

Bakın ben diyorum bu çocukta birkaç tahta eksik diye. Lan gerizekalı ben onu mu dedim odaya geçsene. Tabi bunu içimden söyledim. Dışımdansa göz devirip önüme döndüm. Güldü.

"Eee nasıl alışabildiniz mi eve? "

"Yani, daha yeni geçtik ama zamanla alışırız, daha doğrusu alışmaya mecburuz"

Hiçbir şey demedi. Arkam dönük olduğundan yüz ifadesini de göremiyordum. Aman banane.

Kahveler hazır olunca içeri geçtim. Murathan da peşimden geldi. Evet, kahveler hazır oluncaya kadar oturmuş beni izlemişti öylece. Aslında beni izlediği zaman aşırı heyecan basmıştı. İlk defa böyle bir şey hissediyordum.

Kahveleri dağıttım. Vedat amca da o sırada aylin ve derya ile sohbet ediyordu.

Bizde sohbete dahil olunca iyice koyulaştı. Dışarıdan ve iş sırasında ne kadar sınırlı olursa olsun vedat amca da baya komik ve eğlenceli biriydi. Murathanı ise ilk defa gerçekten gülerken görüyordum. Bir süre yüzüne takıldı gözlerim. Valla ne kadar Ayının teki olsa da baya baya yakışıklıydı. Aman, Allah sahibine bağışlasın kızım bizene? Of sende bir konuşturmadın iç ses ne dedim sanki? Aynen hiçbir şey demedın adama nikahı basıyordun sadece. Ya sabııır. İç sesimle olan kavgam Aylinin dürtmesiyle son buldu.Sırıtarak kulağıma eğildi:

"Noldu kız adamın suratında daldın gittin? Çok yakışıklı dimi kocan? "

"Tövbe estağfurullah ne diyon kızım sen dön önüne dikkat çekiyoruz"

Peki dercesine kafasını salladı ama ben Aylin'i tanıyorsam bu iş burda bitmeyecekti. O sırada vedat amcanın telefonu çaldı. Salonda birkaç dakika konuştuktan sonra içeri geldi. Yüzünde sıkıntılı bir ifade vardı.

"Murathan hadi karakolda işlerimiz çıktı. Kızlarım bizim şimdi gitmemiz lazım. En yakın zamanda gelin bu sefer ben size kahve ısmarlıyım. Hem karımla da tanışmış olursunuz. "

Birbizümkilere baktım. Gülümsediler.

"Tabi neden olmasın teşekkür ederiz bu güzel ziyaretiniz için, tekrar bekleriz"

Kapıdan onları uğurladık. İçeri girince sehpaları ve bulaşıkları topladık. Tam odama geçmek için hareketlendiğimde,Aylin ve Derya koluma yapıştı ve sürüklenmeye başladım. Yuh bu nasıl güç.

"Şimdii bize o bakışların hesabını vereceksiniz hanımefendi. "

Evett benim intihanım şimdi başlıyordu.