Ben bunları söyledikten sonra kimse birşey dememiş ve arabaya binip karakola doğru yola çıkmıştık. Murathan yüzüme bakmıyordu. Aman zaten bir daha görmeyeceğim insan, ne kafama takıyordum ki? (Aynen sen öyle san ehehehe)

Karakola geldik direk vedat komiserin odasına gittik. Aynı konuşmayı yaptım ve videoyu gösterdiğimde vedat komiserin yüzünde bir yumuşama görür gibi oldum. Bana döndü ve gülümsedi? Bu adam gülmeyi biliyor muydu yav?

" Bak kızım gençsin kanın kaynıyor biliyorum ama kendine dikkat etmen lazım.bu insanlar para uğruna can almaktan korkmazlar. Bu görüntüleri dikkate alacağız. Bir daha böyle birşey olursa bizden destek almadan bulaşma böyle şeylere"

" Teşekkür ederim komiserim ve evet, hatalıydım. Size yalan söylediğim içinde özür dilerim. O an çok korkmuştum ve ne yapacağımı bilememiştim. Hakkınızı helal edin lütfen"

" Ne demek kızım helal olsun, ben sana numaramı vereceğim. Bu adamlar öyle kolay bırakmaz peşini. Sen birşey olduğu zaman bana ulaş"

" Tamam teşekkürler komiserim"

Komiserin numarasını alıp çıktım oradan. Bugün çok yoğun bir gün olmuştu. Hemen eve gidip ilk önce her şeyi arkadaşlarıma anlatmak sonra da kış uykusuna yatmak istiyordum. Karakolun kapısına geldiğimde murathanı ve birkaç üniformalı polisi kapıda konuşurken gördüm. Aslında belki teşekkür etmem lazımdı ama bana bağırarak çok sinir etmişti beni. O yüzden kapıdan çıktım ve motoruna binip eve doğru yola koyuldum.