06.08.2021/ Ljubljana,Slovenya

“Söylenenler doğru” dedi Matic. “Virüs ya da herneyse hızla yayılıyor.” Veronika , onu dinlerken tırnaklarını ısırıyordu. “ Peki ne yapacağız?” diye sordu. Matic dudaklarını büktü ve önündeki ekrana doğru kafasını çevirdi. “Hiç bir şey daha netlik kazanmadı” dedi. “Ne olduğu , nasıl olduğu hala bir soru işareti” diye devam etti. “ Çıkıp alışveriş yapsak mı?” diye sordu Veronika. Matic şaşkın bir ifadeyle yüzüne baktı. “Bilmiyorum yani yemek için bir şeyler, eğer evde kalmamız gerekecekse...” Matic “ haklısın” dedi.

Bilgisayarının ekranını kapattı. Ayağa kalktı. Masanın diğer ucundaki kağıt ve kalemi aldı “ ne gerekiyor?” diye sordu. Veronika “düşüneyim” dedi. Mutfağa gitti ve eksik olan şeyleri not etti ayrıca temizlik malzemesi ve kuru gıdayı da listeye ekledi. “Gidebiliriz” dedi, bir süre sonra salona geri gelerek. Matic , eliyle gözlüğünü düzelttikten sonra sırtını dikleştirdi. Veronika’ya yaklaşıp omuzlarından tuttu. “ Sen burda kal. Ben gidip alacağım” dedi. Veronika tek kaşını kaldırdı. “Ben de gelmek istiyorum” dedi.

Matic kafasını iki yana sallayıp Veronika’nın elindeki kağıdı aldı ve odaya gitti. Veronika dudaklarını ısırıp sağa sola bakındı. Biraz sonra Matic geldi. Elinde tuttuğu bir iki bez torbayı portmantonun üzerine koyarak ayakkabılarını giydi. Veronika, Matic’in yanında dikiliyordu. “ben de geleceğim” dedi aniden. Matic bağcıklarını bağlarken kafasını kaldırıp tepesinde dikilen Veronika’ya baktı. Hiç bir şey demeden son düğümü de attıktan sonra ayağa kalktı. Veronika’nın kollarından tutarak gözlerinin içine bakarak “ Veronika” dedi.

Portmantodaki çantaları ve notları alıp kapının koluna uzandı. Omzunun üzerinden kafasını döndürerek “ kısa sürede geleceğim merak etme” dedi. Veronika yutkundu. Girişteki vestiyerde asılı olan şalını alıp Matic’e uzattı. “ Bununla ağzını ve burnunu sıkıca kapat” dedi. Matic kafasını salladı ve evden dışarı çıkarak, ağır adımlarla merdivenlerden inerek apartmanın girişine geldi.

Kapının otomatına bastığında birbirine çarpan tellerin sesini duydu. Bir an dışarı çıkıp çıkmamak konusunda tereddüt etti. Elinde sıkmış olduğu şala baktı. Veronika’nın tembihlediği gibi ağzını ve burnunu kapatacak şekilde sıkıca sarıp kapıyı kendine doğru çekip açtı ve dışarı çıktı. Ljubljana sokaklarını ilk defa bu kadar boş görüyordu.

Hızlıca yol boyunca yürüyüp sola döndü daha sonra tekrardan sola döndü. Süpermarketin önündeki kuyruğu görünce şaşırdı.