13.08.2021/ Ljubljana,Slovenya

“Seni seviyorum” dedi Matic, sabahın ilk ışıkları yüzüne vururken. “Ben de seni seviyorum” dedi Veronika. Matic, Veronika’yı kendine doğru çekerek öptü. Gülümsedi. “Tüm bunlar bittiğinde hayal ettiğin tatile çıkacağız.” dedi. Veronika gülümsedi. “Tüm bunların biteceğine inanıyorsun yani?” dedi. Matic geri çekildi. “ tabii ki de! 21.yüzyılda yaşıyoruz. Ne yani ömür boyu eve tıkılı kalacak halimiz yok ya. Bir kaç ay sonra normale dönmeye başlarız.” Dedi.

Veronika “ umarım öyle olur” dedi iç çekerek. Yattığı yerde, kirli camdan dışarıya baktı. Güneş ışıkları camda buğulu bir görüntü bırakıyordu. “Kahve ister misin?” diye sordu Matic. Veronika kafasını salladı. Matic ağır adımlarla yataktan kalkarak mutfağa yöneldi. Veronika dağılan saçlarını yüzünden çekerek kulağının arkasında iliştirdi.

Dudaklarını büzerek Matic’in dediklerini düşündü. Gerçekten de kısa sürede işler yoluna girecek miydi? Eliyle alnını ovuşturdu. İçeriden gelen kahve kokularıyla kendine geldi. Yaşadığı bunalımların üzerine bir de bu olay olunca, Veronika ne yapacağını bilmiyordu. Bir tatile ihtiyacı vardı. Kafasını toplamak, Ljubljana’dan bir süre de olsa uzaklaşmak istiyordu. Şimdi ise bu hayalde bile kalamayacak derecede uzaktı. Bu düşünce bile onu sınırlandırmaya yetiyordu ve o sınırlardan hiç bir zaman hoşlanmamıştı.

Matic elinde kahve fincanıyla yatağa geri döndü. Veronika tek fincanı gördüğünde kaşlarını çattı. “Sen içmeyecek misin?” diye sordu. Matic gülümseyerek “içeceğim” dedi. Veronika tek kaşını kaldırdı. Açıklama bekliyordu. Matic “sanırım kahveyi idareli kullanmamız gerekecek. Bunu paylaşabiliriz değil mi?” dedi, gülümsedi.

Veronikanın alnı gerilmişti fakat Matic’in gülüşünü gördüğünde onun da yüzüne bir gülümseme oturmuştu. Kafasını salladı. “Bir daha ne zaman alışverişe gidebileceğiz?” diye sordu. Matic günlerden hangi gün olduğunu hatırlamaya çalıştı. “Sanırım dört ya da beş gün sonra” dedi. Veronika “Ben daha erken çıkabilirim sanırım benim kimlik numaram çift sayılı” dedi.

Matic “evet ama ben gitsem daha iyi olacak, geçen ki yoğunluğu görmeliydin Veronika. İnsanlar çıldırmış gibiydi” dedi. Veronika gözlerini devirdi. “Tahmin edebiliyorum. Konu bireysel çıkarlara gelince nasıl da herkes orman kanunlarına dönüyor değil mi?” dedi. Bu cümle Matic’in hoşuna gitmişti. Kahkaha attı ve Veronika’yı kendine doğru çekip alnına öpücük kondurdu. “İşte seni bu yüzden çok seviyorum.” dedi.