Kalp Frekansları

Tüm gece telefon elimde bekledim. Aramamıştı. İlk defa telefonuma böylesine bir ilgi duyuyordum. Ondan gelecek bir ses, bir tını. Günler böylece devam etti. Bir süre sonra gündelik hayatıma geri dönmüştüm artık. Eskisi kadar aklıma da gelmiyordu fakat tamamen unutamamıştım. Öylece boş boş evde oturduğum bir gün, telefonuma gelen mesajla irkildim. Numara tanıdık değildi. Oku butonuna bastım. “ Nasılsın?”.

Numarayı tanımıyordum. Ardından başka bir mesaj “Ben David.”.

Mesaja saatlerce bakabilirdim ama şu anda bir cevap yazmam gerekiyordu. Kalbimin atışını kulaklarımda duyabiliyordum. Göğüs kafesimden fırlayacaktı. Gecikmeden cevap yazdım. “ İyiyim, her şey yolunda. Sen nasılsın?”

Mesaj geldi mi diye, sürekli telefonumun ışığını açıp kapatıyordum. Neredeyse bir dakika geçmişti ama dünyanın en uzun zamanı gibiydi. Gözlerimi kapattığım an telefonumun titremesiyle kendime geldim. İsim yoktu. Heyecandan numarasını kaydedememiştim bile!

-“ Alo, nasılsın yeniden?” güldü.

-“ i-iyiyim sen nasılsın. Yeniden?”

- “ Ben de iyiyim. Mesajlaşmak sıkıcı”

- “ Bence de. Nasıl oldun?”

- “ Yeniden doğmuş gibi , sen?”

- “ Ben de” Ne saçmalıyorum böyle? Hiç konuşmasam daha iyi olabilirdi!

- “ Canın mı sıkkın senin?”

- “ Yoo , hayır. Değil.”

- “ Peki o zaman şimdi kapatmam gerek, tekrardan görüşürüz. Kendine iyi bak”

-“ Tamam. Sen de”

Bu neydi şimdi? Neden böyle davrandım ki? Kendime kızamıyordum da çünkü ilk defa böyle bir durumla karşı karşıyaydım. Vücudum istemsizce hareket ediyor, beynim benden ayrı düşünüyordu.