1 Ay önce

"Sole. Canın mı bagislayak yohsa sen bize ülkeni satcanmi?" dedi bozuk Türkçesi ile adının Ebul Ram olduğunu ogrendigim aşağılık herif. Benden vatanımı satmamı istiyordu. Hah. Güleyimde şakası boşa gitmesin su kanı bozuk pisliğin. Güldüm. Hatta kahkaha attım. "Beni ister ölümle tehdit et, ister binbir türlü işkence et. Hatta şuan sık kafama" ileri doğru eğildim. "İNEDE VATANIMI SANA SAT-MAM." diye yükseldim.

Anında sol tarafıma şiddetli bir tokat indi. Bu iyiydi ha.

Ağzımda kanın tadını hissediyordum. Hocam bayrağı getirinde kirmizisina benumda katkım olsun.

KUlagim zonkluyordu. İçine etmişti hayvan herif. Saçımı ellerinin arasına alıp kafamı geri yatırdı. "Bir kadın olarak çok cesur konusuyon. Bahalim bu arama o çok sevdiğin vatanini satmani sağlar mı?" dedi arsızca gülüp bana bakan pislik. Saçımı ellerinin arasından kurtardım. İsterse dünyayı versin, bu vatan benim olmadıktan sonra kaç yazar. Benim yaşama amacım, canım, ciğerim, nefesim vatanımdı. Nasıl satardım ben onu? Uğruna kaç kez ölümden döndüğüm ama her seferinde o ay yıldızın "bir umut ışığı" gibi parlayan görüntüsünü nasıl satayım. İnsan canını baskasina verir miydi? Bu bir intihardı bence.

Ebul Ram denen it telefonu açıp bana uzattı. Annem. Annemi rehin almışlardı.

Bağladıkları sandalyede çırpındıkça gülüyorlardı. Telefona baktım. Nurcan sultanım korkuyla bana bakıyordu. Onada işkence yapmışlardı. Gözünün altı mosmor, yüzü kıpkırmızıydı. Dudağı patlamış, burnu kaniyordu. Bunca yıl ak düşmemiş saçları resmen aklaşmıstı. Gözünün feri sönmüştü. O hayat dolu kadın Nurcan MÂVİ bir anda hayattan umudu kalmayan birine dönmüştü. Annem o birkaç saatte yaşlanmıştı.

Burdan bir kurtulayım pişman edicem onları. Üstlerinden tankla geçmezsem bende Göksu MÂVİ değilim.

Annemin gözlerine baktım. Sonrada pisliğe. Tekrar anneme döndüğümde bu sefer gözleri olan biteni anlamış gibi "yapma" diyordu. Eğer yaparsam o da bende kahrımızdan öldürdük. Annem tam bir vatanseverdi. Bu özelliğim ondan geçmişti bana. Babam ise tam bir vatan hainiydi. Annem bize vatanı anlatır, överdi. Babam ise gömer. Hatta babam olacak adam beni zorla evlendirmişti.

"Bahalim kardasinin öl-" derken sözünü kestim.

"KARDEŞİMİN ADINI OPİS AĞZINA ALMA. HEM BENİM KARDEŞİM ÖLMEDİ. VATANI UĞRUNA ŞEHİT OLDU. ANLADIN MI KANI BOZUK İT." dememle bir tokat daha yedim. Ağzımdaki kanı yere tükürdüm. Kardeşim bu kansızlar yüzünden şehit olmuştu. Bordo bere olacaktı kardeşim. Adı gibi ufku genişti.

Ufuk MÂVİ...

Annem bana atılan tokatın ardından inledi. "Ne istiyon lan konuş." dedim.

"Ülken hakkında bilgiler." dedi yine ve yine. Ula bu mu çok mal yoksa ben mi fazla zekiyim.

"Lan ben sanki az önce böyle bir şeyin OLMAYACAĞINI SÖYLEMİŞTİM." diye yükseldim sonda. Güldü yine karşımdaki psikopat.

"Tamam o halde. Ananın ölümünüde izle kardeşinin ki gibi." dedi. Bu artık bardağı taşıran son damlaydı. Yerimde iyice çırpınmaya başladım. "ULAN İT SURATLI İNSANİMSİ VARLIK. SANA KARDEŞİMİN ADINI AĞZINA ALMA DEMEDİM Mİ? BEKLE ECELİN OLUCAM BEK-" derken elektrik verdiler vücuduma. Feryatlar yükseliyordu benden. Elektriği kestikleri anda dövmeye başladılar. Yarı ayık yarı baygın bir haldeyken bir demiri korun içinden çıkardıklarını gördüm. Kahkaha attım.

Çok korktum şuan...

Ebul Ram yanıma geldi. Hâlâ yarı ayık yarı baygındım. Birden demiri iki göğsümün arasına bastırdı.

"AHHHHHHHHHHHH." diye bağırdım en sonunda. Nefes nefese kalmışken anneme baktım. Kafasına silah dayamışlar. Beni ayağa kaldırdılar. İki kişi kollarimdan tutuyordu. Ayaklarım yere sürünüyordu, bıraksalar düşerdim.

O demirin izi hep kalacaktı...

"Şimdi, soruyom bah. Anan mı ölsün, yohsa o senin kızdığın mevzumu olsun komutan." dedi. Dediklerini çok anlamasamda ilk kısım aklımdaydı.

"Beni öldür kolaysa." dedim ama bunu bile söylemem çok uzun sürmüştü. Zaten karnıma bir silah doğrulmuştu. "Kızım..." dedi annem. Zor da olsa kaldırdım kafamı. Gülümsedim ona. Bu 'iyi misin' demek içindi. Kardeşimden sonra annemide kaybetmek istemiyordum. Annem gözlerimden akan yaşlara baktı. Bu yaşlar onu kaybedecek olmamdan dolayıydı.

"Vatan söz konusu ise benu düşünme evlat. Ülkenin, milletin sağa ihtiyacı vardur. Beni düşünme. Bu işin sonu şehadet. Ben şimdi gidiyorum" annemde ağlıyordu. "Seni cennette bekliyor olacağım."

Ağlamaktan omuzlarım sallanıyordu. Son kez sarılamayacak mıydım.

Son kez...

Ama ben Ufuk'a bile sarılamadım ki

"Babana asla boyun eğme. O hayırsızdansa hemen kurtul" hayırsız o zorla evlendiğim Doruk'tu. "Seni seviyo-" iki kurşun sıkıldı. Vücudum acıyla tekrar buluştu. Anneme baktığımda o da kalbinden vurulmuştu.

"ANNNEEEEEEEEE!" diye öyle bir bağırdım ki ses tellerim acıdı. "Annnneeeee" diye bağırıyordum hâlâ. Beni bir anda yere fırlattılar.

Nerde kaldı benim bu timim

Silahı bana doğrulttu Ebul Ram. Bir şeyler söylüyordu ama anlamıyordum. Sanırım bende şehit olacaktım.

Bekle beni anne. Bekle beni kardeşim. Size, cennete geliyorum.

Gözlerim Ebul Ram'ı bulunca arkasında yine onun gibi giyinmiş birini gördüm. Bana baktı ve elinin içini sadece benim görebileceğim şekilde gösterdi.

Türk bayrağı vardı. Türk burdada beni bulmuştu. Boşuna bir umut ışığı demedim.

Tebessüm ettim karşımdaki adama. Bir anda. Dışarıdan silah sesleri gelmeye başladı. Ebul Ram tehlikeyi anladı. Daha arkasındaki fark etmeden omuzlarımdan vurdu. Attığım çığlıkla Türk askeri onun saçlarından tuttuğu gibi yere yapıştırdı. O sırada timimin içeri girdiğini gördüm. "KOMUTANIM!" diye bağıran Timuçin ile zorlada olsa güldüm ama açım artınca ağlamaya başladım.

Timuçin benim timimin en komiği ve en güçlüsü...

Adını bilmediğim ama Türk bayrağını gösteren asker beni kucağına aldı. Son duyduğum Adem'in

"ULA İT SÜRÜLERİ KOMUTANİMA NE YAPTINIZ LAN. GEL LAN BURAYA. ULA GEL DEDİM GARDAŞ. YAVUZ KOMUTANIM GÖKSU KOMUTANİMİN DURUMU NEE?" diyen sesiydi. İlerlediğini hissettim askerin. Demek adı Yavuzdu.Gözlerim kapanmadan elim yana düştü.

Yavuz kar çiçeği kokuyordu...

Dostlar bu bölümü telden yayinliyom. Bilgisayardaki bolumlerimi yarın yayinliycam. Zaten yayinliycagim bolumlerin sonuncusunda zafer bayramından bir gün önce yaşanan olaylar var. Tam tarihinde oluyor yani. Şimdiden desteğiniz için sağolun. Kitabın kapağı bu değil kapak flaşta kaldı onuda yarın duzenliycrm öpüldünüz🫶

Unutmayın bir umut ışığı her zaman vardır. Yeter ki onu bulmak isteyin...♥️🇹🇷