Saat gece yarısını geçerken genç kız elinde tuttuğu kara kaplı deftere bakıyordu.

İçinde birkaç çizim vardı, onun için anlamsız birkaç çizim.

Zihninde canlanan her şeyi o kara kaplı deftere çizmeyi seviyordu genç kız. Yer ve zaman fark etmezdi onun için. Sadece çiziyordu; sessizce, bir köşede çiziyordu.

İnsanların onu anlamayacağını düşündüğü bir yapısı vardı kendince.

Kendi dünyasında yaşıyordu o, kimsenin elini bile süremediği o karanlık dünyada...

Karanlıkta olsa onun dünyasıydı.

O gece son kez ucu körelmiş kalemini aldı eline.

Yeni bir sayfa açtı.

Açtığı sayfaya şöyle yazdı;

“Nada sera lo mismo otra vez.”

Bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

***