Sınıfa çıktığımda Büşra ve Çınar'ı gördüm ve hemen yanlarına gittim.

"Oğlum bu halin ne betin benzin atmış!" dedi Çınar. Tam cevap vereceğim esnada sınıf kapısı gürültülü bir şekilde açıldı. Bu sırada Büşra ve Çınar aceleyle arka sırama geçtiler.

Aslında Büşra benimle oturmak istiyordu fakat ben tek oturmayı sevdiğim için Çınar ile oturuyordu. Sınıftakiler bizimle çok takılmazdı. Her okulda olduğu gibi bizim okulda da gruplaşmalar vardı. Özellikle de bizim sınıfta...

Büşra ve Çınar arka sırama geçer geçmez sınıfa Abdullah Hoca ve sabah çarpıştığım daha doğru çarptığım hatta arttırıyorum bodoslama daldığım, yüzüne dahi bakmaya utandığım Adar girdi.

"Çocuklar, Adar sınıfınıza yeni geldi. Sizden iki yaş büyük çünkü yurtdışında okuyordu." Abdullah hocanın bu söylemi üzerine sınıftaki herkesten oooooo sesleri çıktı. Kızlar Adar'ın yakışıklılığını konuşuyordu.

Kafamı kaldırıp Adar'a baktığımda bana baktığını gördüm. Aman tanrım benim bu çocuktan kurtuluşum ne zaman olacak!

Abartma Simay! Alt tarafı bir dikkatsizlik sonucu çocuğa çarptın. Özür dilersin konu kapanır.

Umarım öyle olur iç ses!

Hızla kafamı başka tarafa çevirdim. Abdullah Hoca "Adar sen Simay'ın yanına geç. Tek boş yere orası." dediğinde anksiyetemin tutacağını falan düşündüm. Umarım öyle bir şey olmazdı. Ama asıl sorun ben bu utancımla Adar'ın yanına nasıl oturacaktım!?