1.2

❗ Şarkıyı kesinlikle dinleyin.❗

Arkadaşlar açıklık getireyim kitap erken final olmuyor.:") aklımda küçük bir son var belirledim az buçuk kısa ama güzel tatlı bir hikaye olucak. Her hangi bir kaos ya da aksiyon yok maalesef:/ tatlı aile tartışmaları, arkadaş grupları ve daha çok eğlence üzerine yazıyorum. Umarım beğenirsiniz🤍🥹

20 oy-

30 yorum-

İyi okumalar-

•

•

Karanlık odanın içinde attığım hızlı adımlar başımı döndürmeye başladığında bir parmağımı stresle avucuma batırdım.

Aras aşağıda beni bekliyordu fakat duygularım darma dağın kendimin bile toparlayamayacağım kadar boka sarmış durumdaydı.

Yanına gidip ne sorabilirdim?

Beni sevdiğini söylemese de hoşlandığını belirtmişti neticede. İnanmak o kadar zor geliyordu ki yaşadıklarımın birer rüya olmasından deli gibi korkarken çaresizlik bütün bir bedenime hapsolmuştu.

Yıllarca onu sevip saklarken bir anda bana karşı kendini açması beni mutlu etmek yerine büyük bir hayal kırıklığına uğratmıştı.

Onu sevdiğimi bile bile neden görmezden gelmişti, neden hiç bir zaman bana karşı kendini ifade etmemişti ki?

Gerçekleri düşünmek kalbime ağır dokunurken hafifçe nefeslendim. Ben onu yıllarca kalbimde saklarken o nasıl olurdu da benim ona yazdığım halde görmezden gelebilirdi?

Ayrıca asıl haklı olan bendim. Duygularımı ona karşı olan sevgimi bile bile nasıl benimle yalandan konuşabilmişti ki?

Anlık bütün pişmanlık bedenime doluştuğunda kapı kenarının yanında duran siyah hırkamı üzerime geçirip dağınık saçlarımı hızla ördüm.

Yanına gidecektim, belki de hesap sorup biraz olsun içimdeki öfkemi atacaktım. Ya da en azından bu gece aramızda ki herşeyi açığa kavuşturmak için elimden geleni yapacaktım.

Abim küçük salonda film izlerken diğer uyuyan aile üyelerimin uyanmaması adına ayak parmaklarımın üzerinde hızlanarak kapının eşiğine iliştim.

Rafın üst kısmında duran beyaz terliklerimi ellerimin arasına alıp olabildiğince yavaş bir şekilde kapıyı açtıktan sonra kısa aralıktan kendimi dışarıya doğru attım.

Kısa da olsa yaşadığım adrenalin iliklerime kadar titrememe sebep olurken kısık kısık nefesler alıp görmemi engelleyen bir kaç tutamı kulağımın arkasına sıkıştırdım.

Omuzlarımı dik tutumaya zorlarken titreyen bacaklarım ve parmaklarım bana epey bir zorluk çıkarıyordu.

Kafamı kaldırıp çevreye bakındığımda, yollarda tek tük geçen arabaların soluk farları karanlık ağaçlara yansınırken az uzakta doğrudan bana doğru bakan bir silüet kirpiklerimin doluşmasına sebebiyet vermişti.

Yoldan geçen arabaların acemiliğine dikkat ederek karşı tarafa geçerken oldukça hızlı adımlarla yanına doğru ilerledim.

Bu sırada panik ve heyecana karışık terleyen parmaklarımı giydiğim eşofmanın kenarıyla silip hemen önünde durdum.

"Teşekkür ederim." Bakışları deli gibi üzerime düşerken utançtan karnıma giren sancılarla bakışlarımı ondan uzak tutmaya çalıştım.

"Gerek yok." Anlık kaşlarının çatıldığını fark etmemle açıklamak ister gibi sessizce fısıldadım.

"Teşekkür etmene gerek yok. Kendi isteğim ile geldim." Dudağının kenarında gülümsemeye dair kıvrılmış suçlu gamzesine çarptı bakışlarım.

Hiç bir zaman bir kez olsun bile bana karşı gülümsemeye dair tek iz görmemiş iken başka bir kadına gülümsemesi epey canımı yakmıştı.

"Gelmeseydin pencereden girerdim ama." Kafasını onaylar şekilde salladığında yüzünde tek tük çıkan sakalları yüzünü gölgeleyen kahve halkalarına bakmak yüreğime birer acı soluyordu.

"Bende keserdim seni merak etme." Dudaklarında büyüyen suçlu gülümsemesi yüzümde gezinirken bakışlarımı yere doğru indirdim.

"Neden çağırdın beni?" Bir iki adımda yanıma iliştiğinde gözlerim elinde tuttuğu araba anahtarının titrediğini farkettim.

Elleri mi titriyordu onun?

Yerlerde gezinen bakışlarımı kaldırıp güzel çehresine diktiğimde dibimde duran yakın bedeni yüzünden istemsizce yüzümün yanmasına ayaklarımın altına da birer cehennemi yaratıyordu.

Yıllar bir perde gibi aramıza ilişirken her defasında benden kaçıp uzaklaşan adamın acımasız yüreği boğazımı yakmış gerçekleri tekrardan fark etmemi sağlamıştı.

"Neden o kızın yanına oturmasına izin verdin?" Sertçe kendimden bile beklemediğim bir tavırla sinirle yüzüne soludum.

"Neden bile bile sadece susmaya çalıştın? Duygularımı görmek seni bu kadar mı tatmin etti? Benim acı çekmem senin sadece hoşuna mı gidiyordu Aras?" Kendimi durduramayacak kadar öfkelenmeye devam ederken boğazıma takılan kelimelerin ağırlığı göğüsümde derin bir acı yankılatıyordu.

Anlamadığım ve fark etmediğim bir anda gözlerimden düşen yaşlar yanaklarımdan çeneme doğru yol aldığında büyük bedenine karşıt omuzlarının çöktüğünü hissettim.

Bu hissediş kendimi daha fazla tutamayıp hıçkıra hıçkıra ağlamama sebep olurken beni kolumdan tuttuğu gibi omuzları altına alıp sıkıca sarındı.

"Özür dilerim...yemin ederim ki isteğim bu değildi güzelim. Sen yanlış anlıyorsun beni-" Parmakları saçlarımı hafif hafif okşarken bir diğer eli belime sıkıca tutunuyordu.

"Seni dinlemek istemiyorum çek ellerini." Göğüsüne yasladığım kafamı istemsizce çekip bir kaç adım uzağında kalarak bulanık bakışlarımı yüzüne çıkardım.

"Şimdi de siktir git yanına oturduğun kadına gül neden geldin ha? Gelmeni isteyen oldu mu Aras? Git her zaman ki gibi kaç ve git." Yanaklarıma akan yaşları parmaklarımla sertçe silip nefeslendiğimde sarılmak için kalkan parmaklarının tekrar iki yana düşüşünü izledim.

"Aslında çoktan anlamıştım..sen olduğunu. Ama susmayı seçtim. Çünkü emin olmak istedim, yanılmaktan korktum. Bir kelimeyle seni kaybetmekten öyle çekindim ki, doğru bildiğim halde bile söyleyemedim Kiraz. Belki de zamana ihtiyacım vardı. Kendi içimde bu hislerle yüzleşmeye, gerçekten hazır olup olmadığımı anlamaya çalışıyordum. Cesaretim yetmedi, belki de korkaklık ettim. Ama bil ki sustuğum her an seni daha çok düşündüm, kalbimle savaştım. Yemin ederim ki sessizliğim ilgisizlikten değil, seni kaybetme korkusundandı sadece."

Sözleri kulağımda yankılanırken gözlerimi kapattım. İçimde birbirine zıt duygular çarpışıyor bir yanım onun tutunmak ona inanmak istiyordu, diğer yanım ise yıllarca çektiğim acıyı hatırlayıp daha da öfkeleniyordu. Dudaklarım titredi göz bebeklerim acıyla kıvrıldı.

"Sen korktum diyorsun Aras-" dedim kısık bir sesle bakışlarımı yüzüne doğru çekerek. "Ama ben her gün korktum. Kalbimde ki salak sevgiyi susturmaya çalıştım, her gece sırf sen beni sev diye saatlerce ağlayarak uyudum. Senin bir kelimen bile bana beni mutlu ederken benden kaçman doğru muydu sence?"

Gözlerimden süzülen yaşları durduramadım. Ona bağırmak isterken aslında sadece içimdeki kırgınlığı haykırıyordum.

Bir yandan ona inanmak istiyordum çünkü kalbim hâlâ deli gibi çarpıyordu. Ama diğer yandan onun korkuları benim yıllarımı alıp götürmüştü benden.

"Biliyor musun, en çok da bu incitiyor beni-" dedim
dudaklarımdan dökülen her kelimeyle titreyerek.

"Ben sana kendimden vazgeçecek kadar bağlanmışken, sen sadece susmayı seçip kaçtın Aras. Beni kaybetmekten korktuğunu söylüyorsun şimdi oysa ben çoktan senin için kaybolmayı bile göz almışken. Söyle şimdi bana korkan sadece sen miydin diye?"

•_•_•__•__•__•_•

Evetftt?!!! Whatfuck bir bölüm olduu sizz bir der diğer bölümü görünn🤌🤌

Görmek içinde oy verip yorum atmayı unutmayınnnnnnnnnn sizii öper ve kaçar💋🤍

Gorusuruzzz🌸🫂