1.3

Hosgeldinnnnm balımmm gecmedenn önce oylarsannn cokk sevinirimmm💋🤍

❗ Şarkıyı Aç lütfen❗🤍

15 oy-

20 yorum-

İyi okumalar-

•

•

Sonbaharın yeni gelişi tenimde soluk yaratırken açık bıraktığım dalgalı tutamlarım yüzüme akarak az da olsa ısınmalarına neden oluyordu.

"Korkuyorum Kiraz, dersi dinledim buna rağmen hala anlayamadım. Biliyorsun hem matematikte senden başka kimsede anlamıyorum nolur tek geceliğine gelsen." Yanımda çantasından çıkarmaya çalıştığı kulaklıklarını bulmak için can çekişen Helin'den ayırıp dalgalanan denize çevirdim.

Gitmek istemiyordum çünkü Aras hala burdaydı, geri dönmemişti. Helin'in söylediğine göre dedesi defalarca aramasına rağmen kalmayı seçmişti. İşler fazla yoğun olduğunu söyleyince duyduğuma göre el mecbur yarın Aydın'a dönüyormuş.

Söylediklerimden sonra tek bir kelime bile etmek istemediğini farketmemle arkamı dönüp tek başına bırakıp eve geri dönmüştüm.

O günden sonra da bir daha karşılaşmamıştık daha doğrusu ben onu görmemek adına uzun bir süredir dışarıya çıkmıyordum.

Okul dışında.

"Abimi sorun ediyorsan gelmiyor eve Kiraz. Yemin ederim ki gelmiyor bir arkadaşının evinde kalıyor şuanlık, yarın sabah gelir eşyalarını alıp gider büyük ihtimalle." Merak istemsizce beynimi kemirirken söyleyip söylememek arasında dilimde dönen kelimeleri zorlukla mırıldandım.

"Arkadaşı kim?" Helin benim kadar takmayıp omuz silktiğinde 'bilmiyorum' manasında dudaklarını öne doğru büzdü.

"Ee geliyor musun artık? Lütfen Kiraz hem söz vermiştin unuttun mu?" Kızıl saçlarını kulağının arkasına sıkıştırıp masum bakışlarını bana doğru yöneltti.

Unutmamıştım, hem nerden bile bilebilirdim ki onun geleceğini? Anlık bir sözdü.

Helin'in uzatıp da gelmem için beni zorlayacağını bildiğimden zorlukla hafifçe başımı salladı.

"Tamam." Sessizce mırıldandığımda hızla yanağıma doğru koca bir öpücük bırakıp geri çekildi.

"Çok teşekkür ederim Kiraz ağlamak istemiyorum. Lütfen lütfen çekmeyin." Ellerini kaldırıp yüzünü saklamaya çalıştığında ne yaptığını anlamayarak gülmeye başladım.

________

🌚 Oyladiysann tesekurr ederimmm oylamadiysann devamm etmee önce beğen sonraa oku yavrumm

________

Helin anahtarı delikten geçirip sıkıca kendine doğru çevirdiğinde içeriye geçip gelmemi bekledi.

Ayaklarımdaki beyaz spor ayakkabıları kenara bırakıp içeriye doğru ilerledim.

"Annem onlar evde değil rahat takıl hatta okul kıyafetlerini de çıkar benimkileriden giy bir şeyler. Bende küçük bir duş alayım bugün beden dersinde fazla terledim." Kafamı anladım manasında sallarken lavaboya doğru ilerledi.

Evin içinde yalnız kalmak gerginliğimi artırmaktan fazla birşey yapmaz iken yanlış anlaşılmamak adına Helin'in odasına girdim hemen.

Sebepsiz yere kaç yıllık arkadaşım da olsa her geldiğim de utanmadan edemiyordum. Oysa ikimizde bir kardeşten daha ötesiydik birbirimiz için.

Renkli pijamalarını giymeyi es geçip daha arkalarında duran kendisine bile epey büyük olabilecek sweatshirtü üzerime geçirip ayağımdaki pantolonum yerine rahat siyah eşofmanlarından birini geçirdim.

Helin'in kısa duşu epey bir uzarken bu sırada boş durmamak adına dağınık çalışma masasını toparlayıp bizim için lazım olabilecek malzemeleri ve defterleri çıkardım.

Uzun süren çöp toplama işlemimden sonra yorulduğumu hissederek soğuk bir su içmek için odadan çıkıp mutfağa doğru yürüdüm.

Matematik konusunda kendimi bir önceki yıllarda çalıştırıp özel dersler alarak düşündüğümden bile baya iyi bir sonuca çıkartmıştım. Başta herkese geldiği gibi bana da zor ve ulaşılmaz bir sondu.

Gerek ailemin gerekse yanımda beni çalıştıran öğretmenlerimin motivasyon ve destekleri sayesinde şuan epey ileri seviyedeydim.

Fakat Helin benim tersime anlamak istemiyordu çünkü onun için zor olan her şey uzaktı.

Zengin bir aileye sahipti, bunu asla göz ardı edemezdim. Küçüklüğünden beri her türlü kursa, alana yazılmıştı. Ailesinin tek kızı olduğu için az da olsa her çocuk gibi o da şımartılmıştı.

Okumak gibi bir derdi yoktu asıl. Tek isteği yurtdışına çıkıp dünyayı gezmekti.

Her şeyden önce benim iyi ki dediğim, benim bu hayatta dostum diyebileceğim tek kişiydi Helin.

Onun için kimseyi değişmez veya bunu söz konusu dahi etmezdim.

Sweatshirtün uzun kollarını kıvırıp yukarıya doğru çekiştirdikten sonda buzdolabında aldığım sürahiyle bardağımı doldurmaya başladım.

Büyük bardak dolmaya yakın duyduğum ses ile ellerimin arasından kayarken yere düşüp kırılmıştı.

"Kiraz dur dokunma, ben süpürgeyi alıp geliyorum sakın dokunmaya kalkışma." Gözlerimin arasından kaybolan Aras'ın çıplak sırtı beni olduğum yere adeta kitlemişken duyduğum boğuk sesi ile yeni uyandığını anlamak zor değildi.

Bir iki dakika ardından eline aldığı kablosuz robot süpürgeyi hızla camların üzerinden geçirip silerken çıplak karın kasları her hareketinde gözlerime çarpıyor utançla nefesimi zor denetliyordum.

Temizledikten sonra kenara koyup bakışlarını üzerime doğru çekti. Büyümüş gözlerim muhtemel utanç ve heycandan kızaran yüzüm ile solukça nefeslendim.

Ona karşı olan hisslerimi nasıl gizleyebilirdim ki?

Ona hala deli gibi aşıktım. Unutmak gibi bir amaca saplanmamıştım çünkü düşüncesi bile benim gibi birisi için imkansız ötesiydi.

Onu unutmak imkansızdı.

"Yakışmış." Ne dediğini anlamadığımdan çatılan kaşlarımın ardından dudağının kenarında bulunan gülümsemeyi büyütüp göz kırptı.

Bu hareketi sanki hiç heycanlanmamışım gibi daha da kızarıp büzülmeme sebebiyet olurken kirpiklerimi ağır ağır kırpttım.

"Üzerindeki bana ait olan sweatshirtten bahsediyorum Kiraz, çok yakışmış uzun zamandır arıyordum da bir türlü dolabımda bulamamıştım."

_𓏲₊˚⋆__𓏲₊˚⋆__𓏲₊˚⋆__

JSNZİWNSİWNZİNWOSN

Biraz calmisiz gibi olduu ALLAHKARETSİN😔🙏

NEYSE DİĞER BOLUMU YAZİMM BEN OPTUM🫂