Buraya bu sefer onun o sevgi dolu cümlelerini duymak için değil,

bana olan o güzel hitaplarını duymak için değil,

geleceğimiz hakkında güzel hayaller kurmak için değil,

her şeyi bitirmek için gelmiştim.

İçimdeki o sönmez fırtına ve o fırtınanın sahibi yüzünden bir yerden bir yere uçuyordum. Bir özel gücüm olsaydı uçmak derdim oysa ki. Gökyüzünde güneşli bir havada bulutların arasından geçmek, yukarıdan insanları izlemek ve onlara yardım etmekti, benim içimdeki özel gücüm.

Ama sanki hayat benimle dalga geçermiş gibi, yağmurlu bir havada bulutların arasından geçmek, yukarıdan insanların umutsuzluğunu izlemek, ve onların kaçıştığını farketmemi istiyordu.

Bir kaç hafta önce derin mide bulantılarım yüzünden acile gitmiştim. Benden kan testi almışlardı ve idrar istemişlerdi. Hepsini sorgusuz sualsiz yapmıştım. Ayrıca onun da haberi yoktu. Yoksa korumaları peşime takar ve beni rahat bıraktırmazdı.

Sonuçlar çıktığında aslında şok olmamıştım. Aslında biliyordum, tam emin olamamıştım. Çünkü yine bir kaç hafta önce onunla sevişmemizden sonra ertesi gün hapı almayı unutmuştum. Unuttuğumu farkettiğim günden sonra da neredeyse bir buçuk hafta geçmişti. Bir şey olmaz deyip boşvermiştim ama bir şey olmuştu.

Şirketteki arkadaşlarıma bu mide bulantımı anlattığımda hemen beni bir eczaneye yollayıp gebelik testi aldırmışlardı. Beş altı tane almıştım, hepsini denedikten sonra pozitif çıkmıştı çoğu. Ben yine emin olamamıştım veya kabullenmek istememiştim ama yine de o hastaneye gitmiştim. Gittim, test yaptırdım, pozitif çıktı.

Yine.

Aslında ona söylemek için can atıyordum ama iki gün önce gecenin yarısında bir telefon gelmişti. Gizli numaraydı.

Açtım. Açtığımda boğuk sesle gelen bana ve o şeye gelen tehditler beni korkutmuştu.

Aptal değildim, onun ne iş yaptığını biliyordum. Anlamıştım, bu tehditler boşuna değildi.

Acile test yaptırmak için gittiğim doktora kadar herşeye ulaşmışlarsa, bana ve içimdeki masum şeye de ulaşırlardı.

Ne yapmam gerektiğini söylemişlerdi.Asla yapmak istememiştim ama burdaydım, asansörde.

Onun kapısını açtım. Uzun zamandır birlikteydik, tabikide anahtar bende de olacaktı.

Bu durum beni gülümsetse de, olacak şeyleri hatırlayınca boğazıma yine bir yumru düştü.

Nasıl yapacaktım?

Evden içeri girdim, salondan kağıt sesleri geliyordu. Yine yanlız başına oturmuş kağıtlarla uğraşıyodu. Yanına gittim, başında dikildim.

"Sevgilim? Niye geleceğini haber etmedin? Bir şeyler hazırlardım."

Derin bir sessizlikle ona bakıyordum. Hiç bir söz etmeden masanın yanına, sandalyeye oturdum.

"Yeliz? Ne oldu? Moralin bozuk sanki-?"

"Baran..."

Yanıma geldi hemen. Gözlerimden akan yaşları o silene kadar farketmemiştim. Ellerini tuttum ve geri kucağına koydum.

"Güzelim... Yapma böyle ne oluyorsa çözebiliriz biliyorsun değil mi?"

Bu sözleri beni her şeyi ona anlatmaya itti. Ancak yapamazdım. Korkum daha ağır basıyordu çünkü.

"Çözebiliriz Baran... Ama bu çözüm bizim ayrılmamız."

Baran'ın bende olan bakışları dondu. Konuşmaya çalıştı. Ağzını açıp kapattı ama sanırım ne diyeceğini bilemedi.

"Yeliz...Neden bahsediyorsun? Ben sana yardımcı olacağım güzelim ama böyle olmaz... Hadi ne oldu söyle bana?"

Hırsla ayağa kalktım. Başlıyordum. Odadaki saatin içine baktım.

"Yeter Baran, bitsin. Hiç bir şey duymak istemiyorum."

Baran beni tutmaya çalışıyorken ben kurtulmaya çalışıyordum.

"Gü- Güzelim dur!"

"Baran!"

Ciddiliğimi farkettiğinde elleri iki yana düştü, omuzları çöktü.

Bir şeyleri dağıtmaya başladım. Neleri dağıttığımı bilmiyordum. Tek amacım bunları yaparken farketmeden saati kırmaktı.

Ben herşeyi dağıtırken Baran öylece duruyordu. Yere olan bakışları beni endişelendirirken, sonunda bana çevrildi.

Hızla yanıma geldi. Kolumu tuttu.

"Yeliz! Otur şuraya konuşacağız her şeyi!"

Bağırması beni korkutuyordu, biliyordu. Ancak kendine hakim olamıyordu, biliyordum.

"Hayır, hayır, hayır!"

Saati elime aldığım gibi parçaladım.

"Zaafımsın."

"Ben sadece senin zaafın olmanı sevdim!"

"Seni çok seviyorum."

"Senin sevgini kullandım!"

"Seni asla bırakmayacağım."

"Peşimi bırak artık!"

"Sana aşığım."

"Senden nefret ediyorum!"

Bana söylediği o güzel, içime dokunan ve ilk defa duyduğum o sözleri, ona karşı kullanmıştım.

Bu son sözlerden sonra gözlerinin içine bir hayal kırıklığı yerleşti. Artık o da dayanamıyordu.

Gitti.

Kapıdan çıkıp gitti.

Bense peşinden bakakaldım.

§§§§

vay anasınıııı

buralar yandı yandııı🔥🔥

nasıl buldunuz bölümü?

ileride olayları daha iyi anlayacağızz.

Ama ilerisinin olması için bana sadece yorum ve oy atarsanız yeterr.

gerçekten sizin desteğinize ihtiyacım var, her yazan kişinin vardır. bir gün yazarsanız siz de bileceksiniz :)))

her şey için teşekkürler...🌺💞