Ertesi gün:Sabah

Dün akşam eve geldiğim gibi yatmıştım. Hem dün akşam yaşananlar yüzünden hem de yorgun olmam sebebiyle.

Dün akşam resmen öpüştükten sonra bırakılmıştım. Hiç bir şey olmamış gibi yüzüme bile bakmamıştı. Üstelik tanıştırdığı arkadaşları bile yanıma gelmemişti. Hiç kimse yüzüme bakmamıştı.

Bütün akşam kös kös oturmuştum kısaca.

Uyandığım gibi ayağa kalktım ama kansızlığımın gazabına uğradım.

Gözlerimin kararmasını umursamadan yürüyordum ki ayağımın serçe parmağımı komidinin kenarına çarptım.

"Ahhh! Lanet olsun, kim koydu şunu buraya!"

Sen.

​​​​​​Ayağımı tutarak yürüdüm ve merdivenleri indim.

​​​​​​"Büşraaa!"

Offf, annemin görevleri beni bekliyordu.

"Efendim anne?"

Annem bana döndü ve konuştu.

"Nalanlar gelmiş bugün.Hadi git bir bak ne yapıyorlarmış? Yardım et onlara."

"Neee! Gerçekten mi!? Hemen gidiyorum annecimmm!"

Sanırım bu en sevdiğim görev olabilirdi.

​​~§§§§~

Hemen hazırlanıp çıkmıştım. Mahalledeki villaların arasından geçerken karşımda onu gördüm.

Ateş'i.

Beni gördüğü anda başını eğip yanımdan geçecekken kolunu tuttum.

"Gerçekten böyle mi davranacaksın?"

Anlamamazlıktan geldi.

"Nasıl davranmışım?"

Sinirle soludum ve konuştum.

"Hiçbir şey olmamış gibi! Yoksa sende mi kullanmak isteyip kullanamayınca bırakan kişilerden misin!?"

O sırada Ateş'in gözleri tabiri caizse adı gibi ateş saçtı.

"Büşra, eğer böyle konuşursan gerçekten hiçbir şey olmamış gibi davranacağım. Sakın böyle imada bulunma bana!"

Sinirle ve şaşkınla soludum.

"Şimdi böyle mi oldu yani-"

"Yeter Büşra. Sonra görüşürüz."

Ve ben şaşkınlıkla arkasından bakakaldım.

~§§§§~

"İşte böyle oldu Nalan. Nasıl hiç bir şey olmamış gibi davranabilir ya! Peki sonradan söyledikleri?!"

Nalan aynadan kendine bakmayı bırakıp bana döndü.

"Kızım sana şöyle söyleyeyim. Bir günlük tanıdığın insanı öpmen aşırı saçma. O çocuğu savunmuyorum ama sende de hata var. O çocuğun yaptığı da gerçekten iğrenç bir şey."

Derin bir nefes aldım.

"Bilmiyorum Nalan. Ateş' i ilk gördüğümde içinde bir kıpırtı oldu.Sanki... sanki..."

"Sanki ilk görüşte aşık olmuş gibi mi?"

Şaşırdım.

"Evet! Ama bunun nasıl hissettirdiğini ilk defa anlıyorum ve ne yapmam gerektiğini bilmiyorum."

Nalan duygular konusunda diğer her şeye kıyasla çok ciddiydi. Sanki duygular bir tarafa diğer her şey bir tarafaydı. Ayrıca diğer anlattığım kişilere rağmen Nalan ilk defa bu kadar ciddi bir şekilde konuşmuştu duygularım hakkında.

"Ben ne yapman gerektiğini biliyorum aslında."

Merakla ayaklandım.

"Ne yapmam gerekiyor ?"

"Akışına bırakman ve partilemen gerekiyorr!"

~§§§§~

Bütün isteksizliğime rağmen burdaydım işte. Bir partide.

Nalan beni kolumdan tutarak içeri soktu ve bir açıklığa bıraktı.

"Şimdi beni burada bekle ve hiç bir yere ayrılma. Bir kaç arkadaşıma selam vermem gerekiyor."

Benim bir şey dememe kalmadan yanımdan uzaklaşmıştı bile.

Derin bir nefes aldım. Lavaboya gitmem gerekiyordı.

İnsanlara sora sora lavaboya doğru giderken karşıma Selin çıktı.

Arkasında bir şey saklıyordu ve sinsi bir şekilde sırıtıyordu.

Kaşlarımı kaldırdım. Yanından geçmek üzereyken üstümde bir serinlik hissettim.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen ya?!"

Üzerime kokteyl dökmüştü!

"Ay tatlım çok özür dilerim yaa! Gel bi lavaboya gidelim bakalım ne olmuş?"

Beni lavaboya doğru çekiştirdi. Kapıdan geçtiğimiz anda beni duvara yasladı.

"Açık olayım. Ateş bensiz şuan bir boşlukta,ancak sen o boşluğu doldurmak için yanlızca bir piyonsun. Demem o ki kendini fazla kaptırma. Sonra üzülmeni istemeyiz değil mi?"

Kaşlarım çatıldı. Bu kadarı da olmazdı yani!

"Ya sen ne saçmalıyorsun ya! Herşeyden önce sen benim hemcinsimsin! Bu kadar da gurursuz olma!"

Ağzından hafif bir kıkırtı çıktı. Bu kız kadar gurursuzunu görmemiştim!

"Sözlerini umursamıyorum canım. Neyse ben diyeceğimi dedim. Hadi çüüz!"

​​​​O giderken ben garip düşüncelerimle orada kalmıştım.

~§§§§~

Ya selin sen tam saç baş yolmalıksın haaa!

Bölüm hakkında ne düşünüyorsunuz?

10/?

Destekleriniz, bölümleri daha hızlı atmama yardımcı olacaktır.