Panzehir yoktu,Onun yerine onun bıraktığı acı vardı.

***

2023/İSTANBUL

​​​

"Tatlım hadi uyan."

Küçük kızım Nevra sabahtan beri uyuduğu için birşeyler yemesi lazımdı. Ama küçük hanım hala uyuma peşindeydi.

"Nevra annem hadi kalk artık."

"Yaa uyumap istiyoyum Pen."

"Ama tatlım yemeğini yiyip öyle uyusan olmaz mı? Ha annem."

"Ama çok uypum var penim."

"Ama güzelim kalkman lazım."

"Üff tamam."

"Aferin benim kızıma."

Nevrayı kucağıma alıp mutfağa doğru gitmeye başladım. Merdivenleri teker, teker inip mutfağa geldiğimde Nevrayla birlikte sandalyeme oturdum.

Hem kendim yiyip hemde küçük kızıma yedirirken telefonum çaldı. Nevra kucağımda rahat durmadığı için ilk başta açamadım. Ama arayan her kimse baya ısrarcı olduğu için. Tek elimle nevra'nın belinden tutup öteki elimlede çalan telefonu açmaya çalışıyordum.

"Güzelim biraz rahat dururmusun. Bak biri arıyor, Açması lazım annenin."

"Tamam anne."

Nevra kucağımda sakin bir şekilde durduğunda ben de kapanmış aramaya geri dönüş yaptım.

"Alo Fulya Erdem ile mi görüşüyorum?"

"Evet de siz kimsiniz?"

"Ben Doktor Kenan Erçit sizinle bir konu hakkında konuşmam gerekiyor."

"Buyurun dinliyorum."

"İlk öncelikle sizden Hastanemiz Adına özür dilerim. Sizin doğduğunuz dönemde bir karışıklık olmuş. Hemşiremiz bir hata yaparak sizi ve başka Bir ailenin çocuğunu karıştırmış. Sizi başka bir Aileye öteki çocuğu'da başka bir Aileye vermiş. Lütfen yarın gelin test yapmamız lazım. Bu durum öteki Aileye de bildirdim. Onlar da yarın gelip kan verecekler eğer sizde gelirseniz bu durumu halledeceğiz." Diye konuşmasını bitirdiğinde öylece kala kaldım. Bu dedikleri inanılır gibi değildi.

"Fulya Hanım orda mısınız?" Diyen doktorla kendime gelip konuştum.

"Şey evet...Peki ben kaçta orada olayım?"

"Yarın saat 14.30'da Hastanemizde olun lütfen ve tekrar 'dan hastanemiz adına özür dilerim. İyi günler." Diyip kapattı.

Bir kaç dakika öylece durdum. Küçük kızım yüzümü avuçlayıp gözlerimin içine kocaman açtığı gözleriyle bakınca kocaman gülümsedim ve az önceki gerginliğimi üstümden attım.

"Anne miydem doydu penim." Bu dediğiyle kocaman gülümseyip o bal yanaklarından öpüp konuştum.

"Hmm o zaman dışarı çıkalım mı bugün?"

"Oluyy." Diye konuştuğunda o tombul yanaklarından bir daha öptüm.

"O zaman çabuk ellerimizi yıkayalım ve dışarı çıkmak için hazırlanalım."

Ayağa kalkıp lavaboya gitmeye başladım. Lavobada işlerimizi bitirdikten sonra yukarı odaya çıkıp ilk önce kızımı hazırlayıp sonra da kendim hazırlanıp evden çıktım.

Arabaya binip Alışveriş merkezine doğru sürmeye başladım. Trafik çok fazla olduğu için yarım saatlik yolu 1.5 saatte gelebilmiştim. Arabayı otoparka alanına park edip indim. Sonrada araba'nın arka kapısını açıp kızımı kuçağıma aldım.

Kapıyı kapatıp arabayı kilitledikten sonra kızımla birlikte alışveriş merkezine girdim.

Biz öyle böyle gezerken etrafımda ki bir kaç mağazaya bakarken kucağımda uyumuş olan kızımı fark etmem uzun sürmedi.

Onu hiç uyandırmadan Avm'den çıkıp otopark alanına geldiğimde arabamın kilidini açıp arka tarafa kızımı yatırdıktan sonra ben de arabaya binip eve sürmeye başladım.

|1 SAAT SONRA|

Evin kapısını açıp içeri girdiğimde kapıyı kapatıp yavaş ve dikkatli adımlarla merdivenlerden yukarı çıkıp kızımın odasına gelip onu beşiğine yatırıp. Kendi odama geçtim. Kıyafetlerimi çıkarıp banyoya girip soğuk suyu ayarladıktan sonra düşünmeye başladım.

Bir Ailem olabilir miydi?

Beni isterler miydi ki?

Ya Ailem çıkmazlarsa?

O zaman ne olacaktı?

Soğuk suyun altında zorlukla da olsun derin bir nefes alıp verip suyu kapattım.

Duştan çıkıp pijamalarımı giyip saçımı da kuruttuktan sonra yorganı kaldırıp yatağın içine girdim. Ve gözlerimi yarın ne olacağını düşünerek kapattım.

.

.

.

.

.

.

Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayınız.😊

Sağlıcakla kalın.