salı akşamı, günün en rahat zamanı akşamlardır derler kimisi ailesiyleyken kimisi aksamları kurtulmayı bekler işte o kurtarılmayı bekleyen insanların elinden tutan kişi benim,

Eflal Öztürk.

Veya en azından tutmaya çalışan..

Her başlangıç bir sondur.. Her sonsa bir başlangıç.

sabah saat 5, en yakın arkadaşımın telefonuyla uyandım

-Ecem noldu iyi misin?

-maalesef Ecem telefona cevap veremez

-pardon? Ecemi verir misin?

-olmaz, Ecemin az zamanı kaldı sana harcayacak vakti yok.

-ne demeye çalışıyorsun açıkça söylesene şunu.

-Ecemi esir aldım gelmezsen onu öldürürüm.

-bekle geliyorum.

otoparka inip arabama bakındım, bulduğum an atlayıp bir hışımla ecemin evine doğru sürmeye başladım. Açık kalan camdan içeri giren soğuk rüzgar dağınık saçlarımın daha çok bozulmasına sebep oluyordu.

Eve vardığımda merdivenleri öyle hızlı çıktım ki bütün apartmanda ayak seslerim yankılanıyordu, sertçe kapıyı yumrukladım.

-aç şu kapıyı

kapı aralandı, karşımdaki Poyrazdı.

-vay geldin demek

-poyraz beni delirtme korktum lan.

-sakin ol ya bir şey yapmadım.

aklım çıkmıştı karşımda bu kadar rahat nasıl sırıtabiliyor bilmiyordum, ittirerek yanından geçip gittim.

Bütün odalarda ecemi aradım en sonunda buldum.

-ecem

sandalyeye bağlıydı. koşar adımlarla gidip çözdüm.

-Ecem iyi misin? Ecem cevap ver ses ver bir şey de

-iyiyim, iyiyim psikopat ya bu of sen olmasan var ya.

sırıttım.

-poyraz sen salak mısın?

-bence değilim ufak bir şaka sadece ya

-poyraz ben şimdi sana gösteririm şaka neymiş

evin içinde kovalamaya başladım, her yeri darmadağın etmiştik,

nefes nefese kalmıştım.

-sen dur poyraz biz seninle sonra görüşücez.

-abartma Eflal altı üstü bir şakaydı

-aynen poyraz lan sabahın 5 inde niye arıyorsun beni besinlerin oksitlenmiş kalıntısı

-o ne be

-bok demek geri zekalı seni

ecem yavaşça salona doğru geldi.

-Allah’ım benim günahım neydi de bana bu 2sini verdin

-2 değil 3 taneyiz hatırlatırım sahi sarp nerde ona niye şaka yapmadınız ben miyim tek kurban ah ah

bayılmışcasına koltuğa kendimi attım.

tam konuşacakken bir anda poyraz ve ecem gülmeye başladı..

-noluyor lan size niye gülüyorsunuz?

dememe kalmadan koltuğun arkasından sarp çıktı

-böh

-aferin geri zekalı ne kadar korktum anlatamam, bi saniye lan siz şimdi 3’ünüz bir mi oldunuz vay satıldık demek

ecem lafa atladı:

-4’ümüz bir olup kime şaka yapacaktık man kafa.

-geçen sene bi teyzeye yapmıştık ya gene birine yapardık ya

dudaklarımı sarkıttım,

poyraz telefonunu alıp

-madem beraberiz bir pizza söyleyelim dimi.

-Aklında yemekten başka bir şey yok dimi Poyraz..

-Evet açım.

Beraber karar verip siparişleri verdik.. sonra tüm geceyi beraber geçirme kararı aldık ve bir film seçtik...

saat 7 ye kadar eğlenip oyunlar oynadık, ardından dc oynamaya karar verdik.

işte her şey burada başladı.

ilk çeviren ise bendim.

-çeviriyorum

-hadi ama eflal hızlı ol biraz ya

-bana değil şişeye söyle sen onu

*poyraz ve sarp*

-e hadi sor sarp

…

-poyraz bey, bize 2 yalan 1 doğru söyleyin ama hangisi doğru söyleme.

poyraz derin bir nefes aldı, sarp ise ona sırıttı sanki hep bu anı bekliyorlarmış gibilerdi.

poyraz konuştu.

-e tamam o zaman

küçükken annem beni çok dövdü yaramazmışım.

sigara kullanmıyorum.

Eflal’e aşığım.

10 saniyeliğine dondum kaldım. Poyraz benim çocukluk aşkımdı ancak beni hep kardeşi olarak görürdü. Tam bir şey diyecekken Ecem lafa atladı:

-Poyraz sigara kullanmaz.. Veya küçükken yaramaz olması olası bir durum bence.. İkisinden biri doğru işte

Dedi..

poyraz gülmeye başladı:

-tabi abisi ne sigarası.

ardından yanağımdan makas aldı.

ve Poyraz çevirdi, sonra Ecem sonra onlarca kez benimse beynimde dediği şey yankılanıyordu.

Eflal’e aşığım.