cumartesi günü sonunda tatil yapabilecektim , üniversite okurken bir yandan çalışmak çok zor geliyordu.

Güneş ışınları camdan içeri giriyor, havanın ne kadar sıcak olduğu anlaşılıyordu. Zar zor yataktan kalktım, giyinmek için dolabıma ilerledim.

Ne giysem diye düşünmek beni gerçekten yoruyor.

en sonunda seçtim giysilerimi, kırmızı bir etek üstüne basic dar bi tişört giydim.

çocuklarımın yanına gidecektim sonuçta önemli değildi ne giydiğim...

aileme gidiyorum..

benim en derin yaram ailem, ama aynı zamanda en güzel yanım ailem.

arabama binip gazladım, 4 gündür görmüyordum bizimkileri özlemek artık farzdı. Arabadan indiğimde telefonum çaldı arayan poyrazdı...

-alo?

-eflal.

-efendim canım

-nerdesin.

-size geldim de, siz nerdesiniz?

-sen geç eve sonra konuşuruz acil bir işimiz çıktı Ecem’le

-Poyraz delirtme beni ya ne işi bu hem Sarp nerde

-Ailesini ziyaret edecekti bugün akşama doğru gelir merak etme.

-tamam sonra bana anlatacaksınız hazır olun.

-tamam kapattım

ve ses kesildi, sorgulamadım. Şu zamana kadar birçok saçma iş gelmişti başlarına Ecem ve Poyraz öz kardeş gibilerdi biz sonra tanışmamıza rağmen bizde yakınız ancak asla Ecem gibi olamayız, Sarpla bunu çok iyi biliyorduk.

Eve geçtim üstünden 3 saat geçti saat oldu 5 hala ortada yoklar. Balkona çıktım ve bir sigara yakmak için cebimden paketi çıkardım ve sandalyeye oturdum. Masanın üstünde bir sigara vardı, içilmişti. Kim içti diye düşüyordum ki, Ecem astım, içemez. Sarp ailesi içtiği için nefret eder, içmez. Peki ya Poyraz?.. sadece kullanmadığını söylemişti.

Aklıma dc oynarken söyledikleri geldi,

Annem hep yaramazım diye dövdü çocukken demişti ama.. bir gün annesiyle konurken söylemişti, çocukken usluymuş.. hatta akıllıymış annesi hep gurur duymuş.. Sigara kullanmıyorum demişti ve sanırım, sigarada kullanıyor.

o zaman geriye tek bi seçenek kalıyor,

Poyraz bana aşık.

emin olamadığım için tek yapabileceğim şeyi yapıp kafamdan bu düşünceyi atmaya çalıştım ancak sırıtmadan edemiyordum, sigaramı yaktım.

‘’üflediğim her duman

benden uzak kalan sana’’

Poyraz’ı aramak için telefonu elime aldım, çalar çalmaz açıldı ancak sanırım Poyraz benimle değil başkasıyla konuşuyordu.

-Siktirin gidin.. Dalga geçiyor gibi bi halim mi var abi?

-Poyraz? Orda mısın?

-Eflal? sen ne zaman aradın ne duydun?

-Gene kavga mı ediyorsun sen? yeter ama yüzün gözün mor gelirsen seni öldürürüm.

bi kıkırdama sesi duydum, hayatımın aşkından.

-tamam tamam sakin kaptan... Dayak yemeden gelirim, vallahi özledim seni, bide Sarp yarın gelecekmiş haberin olsun. Ecem’ide annesine bıraktım gelirken alırım. Tatlı falan ister misin gelirken alayım mı?

o kadar kurduğu cümle arasından birini çekip aldım aradan;

özledim seni…

-yok sağ ol tek isteğim ölmemen canımın içi.

Poyrazın gülme sesini duydum.

-tamam anladım çekirdek cips kola alıp geliyorum eflal hanım ben bilirim sizi.

kalbimin atışı iki sokak öteden duyulacak kadar fazlaydı

-alo Eflal orda mısın?

-evet evet, burdayım neyse kapatıyorum bende akşam için bir şeyler hazırlayayım.

-Eflal

-he

-browni?

-tamam hadi kaçtım ben.

telefonu kapattım.

mutfağa geçtim ,kalp atışım hala duyuluyordu.

Yaklaşık bi saat sonra kapı çalmıştı, brownie’yi fırına vermiştim.

Yağmur başlamıştı ve ben sesini daha yeni duyuyordum..

-oo hoş geldiniz

Ecemin gözleri kıpkırmızıydı, ancak sorma gereği duymadım ne zaman ailesinden dönse böyle oluyordu..

Veya başka bir şey olmuştu..

Ecem hemen odasına geçti bizde Poyrazla balkona geçtik, yağmur yağıyordu.

-Eflal.. ben bir şeyi merak ediyorum?

-efendim.

-sence, hayat kısa mı ?

-kime göre olduğu değişir Poyraz.

-bugün çok fazla şey oldu bilmiyorum çok hızlı gelişti her şey ve ben bi

karar verdim ama.. Bilmiyorum..

gözleri doldu.

-ağlama bak bende ağlarım ne oldu? Anlat.

-Neyse senin de canın sıkılmasın şimdi.. Önemsiz zaten

-insanın yaşadığı her şey önemlidir, öyle deme.

o sırada Ecem odasından çıktı bizi gördü gözleri hala kırmızı ve yorgundu ardından hızlıca mutfağa girdi.

-Senden önemli değil Eflal

-Efendim

-Hiç bir şey senden önemli değil Eflal..

-Poyraz sen iyi misin.. bak cidden iyi değil gibisin.. Noldu sana?

-Eflal ben seni çok seviyorum..

-ne?

hayat benim için durdu, koptu.

her şey mutlu sonlamı biterdi? benim hikayem bitecek sanırım.

Poyraza baktım.

-hiçbir şey.. Senden önemli değil Eflal..

ne diyeceğimi bilmiyordum ,sanki bir anda bütün ipler kopmuş ve poyrazla aramdaki düğümler açılmıştı, kızardığımı hissediyordum neydi bu içimdeki his? kalbimin atışını hissedebiliyordum.

bulutlar, rüzgar, ateş ve diğer her şey anlamsızlaştı benim için.

Boşluğu en derinimde hissettim . Aşkı ve Poyraz’ı ise kalbimde hissediyordum

kendime gelmeliydim

-Ne

-Eflal iki harfli cevap vermeyi bırakacak mısın?

-ay

-aha 2 oldu Eflal..

-yanlış mı duydum?

-dediğimi anlamadın mı?

-ne?

-dur eflal dur

-he

-Seni seviyorum.

aniden Poyraz’a sarıldım o almak istediği cevabı almıştı.

ve birde tokadı geçirdim...

Yavaşça..

-sigara içiyormuşsun? niye sakladın

-şey ya o 4 senedir saklıyorum ben.

-içmene bir şey demiyoruz niye sakladın.

-annem kızıyor anneme söylersiniz diye sus nolur

-tamam tamam sustum.

aniden sarıldı bana.

...kalbim tekliyor ah gel hasta gibiyim

elini saçlarıma attı.. Belimde gezdirdi ve sonra aniden, sigaramı cebimden çıkardı.

-al bakalım rahatlatır..

-sen ?

Poyraz’a baktım,

Gülmeye başladı.. Yine o güzel gözleri kısıldı..

-şaka mısın? sende içmeyeceksin test ettim seni..

sigaramı balkondan aşağı attı.

-Poyraz yağmur yağıyor görmüyor musun?

-körüm galiba biraz ya bilemedim şimdi

balkondan çıkıp hızlıca kapıya yöneldim, Poyraz ise arkamdan geldi.

-nereye hey yağmur yağıyor?

-Allah Allah körüm galiba biraz görmüyorum ben yağmur falan?

merdivenlerden inmeye başladım.

-HASTA OLACAKSIN BAK SONRA BİZ UĞRAŞICAZ EFLAL

-Beni ilgilendirmiyor ünlü kör Poyraz bey..

ardından kendimi yağmura attım.

Arkamdan ise Poyraz geldi.

o gün biz aşkımızı yağmurla kazıdık tüm şehre,

şehrin ışıkları bizim için yandı.

Yıldızlar bizim için kaydı.

Poyraz ve Ben birlikteydik.

Yıldızları siktir ettik,

hatta şehri dünyayı siktir ettik,

Poyraz ve ben vardık sadece,

Poyraz için ben ,

Benim için Poyraz,

birlikte olduğumuz sürece ışığa ihtiyacımız yoktu.

Kanayan her yaramızın sargısı,

her acımızın tatlı sonu olduk.