Günaydın! Neşeli olmaya çalışmam açıkçası çok saçma ama öyle davranmalıyım. Yine her gün olduğu gibi harika (iğrenç) bir sabaha uyanıyorum. Hayaller tabii ki ormanda ağaçların içinde kuş seslerine uyanmak ama hayat şartları el vermiyor. Her gün 06:00'da kalkıp işe gidiyorum. İşim burgercide saatlerce insanlara gülümseyip siparişlerini almak. Çok bilinen bir burgerci olduğu için yoğunluk tahmin edemeyeceğiniz kadar fazla. Çalışma arkadaşlarımdan da nefret ediyorum. Onlar da benden. Bir kere yanlışlıkla aralarından en sevileninin üzerine kola dökmüştüm. Bu yüzden hepsi bana kızgın. Aslında birinden kolay kolay nefret eden biri değilim ama onlar da ben o kızın üstüne yanlışlıkla kola döktükten sonra benim üstüme tüm şişeyi dökmüşlerdi. Bu yüzden hiç biriyle konuşmuyorum işte.
Çalan alarmımı bu sabah ertelemek yerine kalkmıştım. Otobüs durağına yürürken kulaklığımda müzik dinliyordum. Olacak her şeyden habersizdim. Otobüs durağına geldiğimde tam oturacakken otobüs geldi. Tam zamanında. Otobüse bindiğim anda herkes bana bakıyordu. Neden olduğunu anlayamadım. Sonra üstümü kontrol ettiğimde evden pijamayla çıktığımı farkettim. Otobüsü durdurup indim ve eve koşmaya başladım. İşe geç kalmamalıydım. Ve tam evimin önünde çok kötü bir şey gördüm. Görmemem gereken.