‘Sanki sokağının önüne gelmişim içimdekileri haykırmışım da ‘yine sokakta kavga oluyordur’ deyip camdan bile bakmamışsın.’

Gözlerin doluyken farklı şeyleri düşünüp gülmen;

Bazı gözyaşlarını, yaşsız bırakmak gibi. Sana bakınca başkalarına inanamıyorum. Belki de inanmamak istiyorumdur.

Orta noktamız şu kare desenli kaldırımları olan sokaktı.

Ortak noktamız..

Ortak noktamız hiç olmadı ki bizim.

O hep gitti,

Ben kalıp beklemeyi seçtim.

Beni suçladı, hatta

‘ikimizin de suçu var’ bile dedi.

İnsan sevdiğini beklerken de suç işlermiş, bunu ondan öğrendim.

Tamı tamına 1440 gün oldu her şey başlayalı. Her şey biteli ise.. Sadece 21 gün. Seni özledim, huysuzlanmanı, gülüşünü, konuşmanı, ses tonunda ki o buhranı, sinirlendiğinde bağırmanı, değişik aksanını, yorgun gözlerini, gülümsemeni, duymadığım kokunu bile özledim Gökyüzü ruhlum. Ben seni çok özledim.. Bir eylül günü; bundan tam 1552 gün önce 26 Eylül 2013 cumartesi günüydü seninle ilk karşılaşmamız. Saçmaydı belki gülünçtü ama hatırı sayılır derecede de akılda kalıcıydı. Günler birbirini kovalarken biz de birbirimize yavaş yavaş karışmaya başladık. Bir süre ayrı kaldık nitekim bu bizi yaraladı. Seni terk ettim, zorunda kaldım o zaman, ama sonra.. Sonra dayanamadım ve geri, sana geldim. Tekrar ve tekrar senin olmak istedim. İşte o gün, dondurucu kış günü; sımsıcak bir şey oldu ve sen benim oldun. Bende senin.. Saatler, günler, haftalar, aylar seninle öyle güzel geçti ki nasıl bittiğini anlayamadım. Belki de vaktimiz dolmuştu, doldurmuştuk yavaş yavaş. Her şey yavaş yavaş ilerlerken bir gün bir şey oldu. Çok kötü bir şey hem de. Sen her zamankinden daha acımasızdın, daha kırıcı. Çünkü gitmek istedin. Bana gideceğini söylediğin gün, hatırlıyorsun değil mi? O gün sana olan tüm güvenim yerle bir oldu, yokluğunu bir kere bile düşünmemiş benim için, yokluğunu yüzüme çarpışın unutulmazdı. Unutmadım. Şimdi, gidişinin üstünden sadece 21 gün geçmişken seni neden özlediğimi, kalbimi başkasına emanet etmişken hâlâ seni neden aklımdan çıkaramadığımı düşünüyorum. Bunu neden yazdığımı, senin bunu görüp görmeyeceğini merak ediyorum. Görsen ne yapacağını, hâlâ yaşayıp yaşamadığını merak ediyorum. Yokluğumun yokluğun kadar kötü olup olmadığını merak ediyorum. Gözlerinin boşluğa dalışında karanlığını süsleyenin ben olup olmadığını merak ediyorum. Çünkü benim ki sensin. Şuan, 1440 gündür kalbimde oluşunun mutluluğunu, 21 gündür hayatımda olmayışının hüznünü yaşıyorum. Seni yavaş yavaş unutuyorum. Yokluğunu ilmek ilmek işliyorum hücrelerime. Varlığını yokluğumla öldürüyorum. Yokluğuna hoş geldin, varlığına hoşçakal diyorum. Hoşçakal Gökyüzü ruhlum, hoşçakal..

YN: Aşk Payı / Ufuk Çalışkan 🎵