Giderken ‘ soğudum ’ dedi.. O öyle dedi ya benim içim üşüdü o an buz kestim. Oysa yüreğim yanıyordu, bilmiyordu. Üstünden biraz zaman geçti.. Geçen yalnızca zaman oldu zaten. Benim içimdeki sızı hiç geçmedi. Bir gün öyle çok özlemişim ki dayanamadım. Belki erimiştir diye yüreğinin buzu, aradım.. Telefon ilk çaldığında önce pişman oldum, uzun uzun çaldı ama açmadı. Bir kere arayınca bir güç geliyor insana, sonra defalarca aradım. En sonunda açtı. Ben ‘ sesin ’ dedim, o ‘ neden aradın ’ dedi. ‘ Özledim ’ dedim ‘ bu konuyu kapatalım ’ dedi.. Kapattık. O gün bugündür açmıyoruz bu mevzuyu. Ne o arıyor zaten ne de ben…

Aklımda kalan tek şey özledim dediğimde ‘ bu konuyu kapatalım ’ dediği oldu. İlk defa o an nefret ettim içimdeki sevgiden, aşktan. Sevmemesi hiç önemli değildi oysa, ama benim özlemimi önemsememesi o an çok koydu. Ve o zaman bitti işte. O cümleyle her şey son buldu. Şimdi ölsem hasretiyle, bir daha aramam. Çünkü ona yanan bu yürek, artık buz oldu.. O zaman söz verdim kendime;

ARAMAYACAĞIM bir daha!

Alışacağım yokluğuna..

YN: Sakın ola / Tuğçe Kandemir 🎵