Hayatın ilerleyiş hızına ayak uydurmak kolay değil aslında. Hele de geriye baktığında hayatına anlam katabilecek doğru dürüst kimse yokmuş gibi hissediyorsan...

Doğru, insanın bu hayatta sadece bir ya da iki dostu olabiliyor. Geri kalanlar ise figurandan öte geçemiyor...

Şansım mı yaver gitmedi yoksa başka bir durum mu bilinmez, ben insanlara güvenmemeyi çok erken öğrendim.

Çocukluğun ruhu uçup gitmişti küçücük bedenimden... Sanki kimse beni anlamamış ama ben herkesin dert ortağı olmak için gelmiştim bu dünyaya...

Lakin bu dert ortağı anlayışlı olmak, teselli edebilme yeteneğine sahip olmak, karşı tarafı alttan alabilmek zorundaydı...

Hep iyiliğim düşünüldü, belki de sandığımdan daha çok sevildim...

Ama insan evladından bile karşısında aciz olmaktan korktuğu için duygularını gizliyorsa, endişelense bile tepkilerini saklıyorsa...

-

-

-

Yazdıklarım hep aynı kapının önüne getiriyor beni,

Eskiden çalarak kendimi avuttuğum kapılarım vardı... Şimdi onlar da kalmadı... Bu hayatın " kendini daha fazla kandıramayacaksın. " deme şekli mi?

Kuşlar bile yuvalarından ilk kez uçacakları zaman önce düşme hissini korkuyla karışık hissetseler de uçmayı başarıyorlar...

Benimse tek bir görevim vardı. Uçmak...

Uçtum ben de.

Çok yaralandım ama hep başka hayatların gölgesinde kaldı duygularım...

Hep bir başkasına göre adımlarımı atmak mecburiyetinde kaldım, ama aynı zamanda müthiş özgüvenli bir kız olmam beklendi...

Çelişkiler içerisinde doğru yolu bulmaksa sadece vicdanımla oldu...

Şimdi ise hislerimi kaybetmiş gibi büyük rolüne soyundum çocuk olamadan...

"Neyse ki yalnız olmanın zorluklarıyla doldurduğum sayfalarımın bir satırına da günün birinde "Fakat, yalnız olmanın iyi bir yanı var " yazabilecekmişim..."

Fakat yalnız olmanın iyi bir yanı var...

O da bundan sonraki hayatımda kimseye göre hareket etmek zorunda kalmamak...

Dilediğim şeyi, dilediğim şekilde söyleyebilir, mecburiyetlerin karanlığından kurtulabilirim.

-

-

-



Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var demiş Ataol Behramoğlu.

Coşkuyla anlatmış hayatın dolu dolu yaşanması gerektiğini...

Benim de yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var.

Doğru ve yanlış hakkında...

Hayatta tek bir doğru yok, doğrular var, tıpkı tek bir yanlışın olamayacağı gibi...

Önemli olan doğrularla yanlışları birbirine karıştırmadan yaşayabilmek...

-

Günün birinde anlaşılmayı hasretle bekliyor ve yazımı noktalıyorum...

İyi geceler.